สยบรัก นิยาย บท 6

พอได้ยินรายงานท่านสำราญก็รีบลุกขึ้นแล้วตรงไปที่ห้องน้ำหญิง

ปั้ง! (เสียงเท้าถีบประตู)

"กรี๊ดดด"

ก๊อก!!! ก๊อก!!!

ผู้หญิงหลายคนที่อยู่ในห้องน้ำ ต่างก็หนีกันออกมา เมื่อชายฉกรรจ์เดินเข้าไปเปิดประตูห้องน้ำดูทีละห้อง ส่วนห้องไหนที่มีคนใช้อยู่ก็ถูกเคาะเสียงดังอย่างแรง จนคนที่ใช้อยู่ด้านในต้องเปิดประตูออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่เสร็จธุระ

"พวกมึงตามหาให้ทั่วโรงแรม!!" แน่ใจแล้วว่าตอนนี้เธอคงจะหนีไปแล้ว สำราญรีบออกมาจากงานแล้วตรงไปที่ลานจอดรถ

"ไม่เจอเลยครับท่าน"

"พวกมึงทำงานกันยังไง ถ้าตามหาไม่เจอ ไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้า!"

บอดี้การ์ดต่างก็กระจายกำลังกันออกตามหาแถวนั้น เพราะผู้หญิงตัวแค่นี้คงจะไปไหนได้ไม่ไกล

เช้าวันต่อมา..

"ก็ท่านไม่ใช่เหรอครับที่พาลูกสาวของผมไป" ภูธรติดตามข่าวงานเลี้ยงเมื่อคืนนี้ ได้เห็นรอยยิ้มของลูกสาวก็รู้สึกสบายใจขึ้น แต่ทำไมเช้ามาท่านถึงได้มาตามหา

"แต่ลูกสาวของคุณหนีออกมาจากงานเลี้ยง" สำราญโมโหมากสั่งลูกน้องหาทั้งคืนก็ไม่เจอ พอถึงตอนเช้าก็เลยมาที่บ้านของพ่อและแม่เธอ

"ถ้าลูกสาวฉันถูกลักพาตัวไม่ได้หนีล่ะ" ดุจดาวเริ่มใจไม่ดี ถ้าลูกสาวของนางหนีออกมาจริงก็ต้องกลับบ้านสิ

"ถูกลักพาตัวงั้นเหรอ" จริงด้วยเขาจะตัดประเด็นนี้ออกไปไม่ได้ แต่ก็มีแค่ไม่กี่คนหรอกที่กล้าล้วงคอคนแบบเขา

"ไปตรวจเช็คกล้องวงจรปิดของโรงแรม" ก่อนที่จะออกมาจากบ้านหลังนั้นสำราญได้สั่งลูกน้องอีกชุดหนึ่ง ..ที่ยังไม่เช็คกล้องวงจรปิดก็เพราะคิดว่ารอให้ถึงตอนเช้า เผื่อว่าเธอกลับมาที่บ้านเรื่องจะได้ไม่วุ่นวาย

เวลาผ่านไป..