แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 54

มองสายตาของเจี่ยงหยาวที่กังวล เฉินโม่หัวเราะดังลั่น เพราะเฉินโม่พบว่า เจี่ยงเหยาสาวน้อยคนนี้แม้ว่าสีหน้าเป็นกังวล แต่ในสายตาอันบริสุทธิ์นั้น เต็มไปด้วยอารมณ์หึงหวง

เฉินโม่คิดว่าน่าสนใจ หัวเราะดังลั่น ยืนขึ้นลูบผมที่หน้าผากของเจี่ยงหยาวด้วยความสนิทสนม แล้วก็ยิ้มพูดว่า: "ไม่มีอะไร จริงสิ คนกลุ่มนั่นของจางหู่ไม่ได้ไปหาเรื่องพวกเธอที่บ้านใช่ไหม?"

"ไม่นะ พวกเขาจะกล้าได้ยังไงกัน? พ่อแม่ฉันบอกว่าเมื่อวานต้องขอบคุณนาย ไม่อย่างนั้นบ้านเราเกิดเรื่องใหญ่แน่"

เมื่อเห็นว่าเฉินโม่ยังคงรักสนิทกับเธอมาก เจี่ยงหยาวก็หัวเราะอย่างมีความสุข ไม่เพียงแค่ไม่เขินอาย แต่ยังดูมีความสุขอีกด้วย

"งั้นก็ดี" เฉินโม่พยักหน้า นั่งลง และไม่พูดอะไร

เจี่ยงหยาวพบว่าเฉินโม่มีจุดเด่นอย่างหนึ่ง ก็คือจู่ ๆก็กลายเป็นคนเงียบ มักจะชอบเหม่อลอยมองไปยังที่เงียบๆอยู่คนเดียว เจี่ยงหยาวที่อ่อนโยนและน่ารัก กลับไปนั่งที่ตัวเองแต่โดยดี ไม่ไปรบกวนเฉินโม่

เมื่อกี้หลินทาวที่โจมตีเฉินโม่และถูกเฉินโม่เมินเฉย ทำเสียงเย็นชา: "วางมาดอวดเบ่ง"

จ้าวกางที่อยู่แถวหน้ามองหันมาที่เฉินโม่ อยากจะเข้ามาคุยกับเฉินโม่ แต่จู่ ๆ ก็คิดอะไรบางอย่างได้ และอดทนไว้

อานเข่อเยว่ที่นั่งอยู่แถวที่สอง หันหน้ามองเฉินโม่ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เจิ้งหยวนฮ่าวที่นั่งอยู่แถวสองเช่นกัน ก็เหลือบมองอานเข่อเยว่เบาๆ และดึงสายตากลับมา กอดอก หรี่ตาเล็กน้อย หยิ่งยโสมากถึงขนาดไม่มองอยู่ในสายตาเลย

ในสายตาของเจิ้งหยวนฮ่าว ทั้งชั้นเรียน มีเพียงแค่อานเข่อเยว่ที่มีคุณสมบัติพอให้เขาสนใจ ส่วนเฉินโม่ เจิ้งหยวนฮ่าวไม่แม้แต่จะมองเลย

เมื่อเห็นว่าเจิ้งหยวนฮ่าวไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เพื่อนร่วมชั้นที่อยากอาศัยการโจมตีเฉินโม่ เพื่อเอาใจเจิ้งหยวนฮ่าว ก็หมดความสนใจ บรรยากาศในห้องเรียนก็กลับมาครึกครื้นอีกครั้งหนึ่ง

ผ่านไปสักพัก ครูประจำชั้นหวางลี่เดินเข้ามา ถือผลการเรียนปึกหนาๆอยู่ในมือ

ทั้งห้องเรียนเงียบสงัดในทันที

พูดเกริ่นนำไม่กี่ประโยคที่ยังคงมีอยู่ทุกสมัยไม่เปลี่ยนแปลง หวางลี่เริ่มแจกจ่ายผลการเรียน

"หยางซง สอบได้ไม่เลวเลย พัฒนาขึ้นนะ!"