ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 9

ระหว่างคุยกันอยู่ พ่อบ้านที่ไปเชิญอนุหลี คนโปรดของนายท่านได้เรียกคนของหลีอี๋เหนียงที่อยู่หน้าเรือนนอนของนางให้รีบไปเรียกนายออกมาพบนายท่านโดยด่วน !!

“แม่นม!! ท่านได้โปรดช่วยเรียนแจ้งอนุหลีให้ข้าทีนายท่านขอพบ!!” ท่านพ่อบ้านกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมคนของหลีอี๋เหนียง ไม่ว่าด้วยเรื่องใด้ก็ตามทั้งนี้เป็นเพราะผู้ดูแลและจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆของจวนแห่งนี้เป็นหลีอี๋เหียงผู้นี้ที่ทำการดูแลอยู่ และถึงแม้ตนเป็นคนของฮูหยินผู้เฒ่าก็ตามจะไปมีเรื่องกับนางเช่นนี้เห็นที่คงไม่ได้ ตนเองไม่อยากสร้างปัญหาให้กับนายของตนเช่นกัน

“หืมมม เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ นายท่านถึงอยากพบนายข้า” แม่นมถามเพื่อจะได้เรียนนายของตัวเองถูก ท่าทีลุกลี้ลุกลนของท่านพ่อบ้านและความกังวลที่อยู่บนใบหน้าของ ่านพ่อบ้านทำให้นางรู้แต่โดยดีว่าเป็นเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเป็นแน่ อีกทั้งมีสาวใช้นำของที่เยี่ยมคุณหนูหกนำกลับมาด้วยแล้ว ดูท่าคงเป็นเรื่องใหญ่มิใช่น้อย!!

“เรื่องนี้ข้าหารู้ไม่!! ท่านนั้นแหละเร็วเข้าเถิดท่านอย่าชักช้าเลย” พ่อบ้านเร่งรักแม่นมของหลีอี๋เหนียง มีให้นางถามหามากความ ตัดคำพูดโดยไว

“แล้วนายท่านให้ไปพบที่ใดเล่า !! หากว่าท่านพ่อบ้านท่านไม่บอกอะไรข้าเลยข้าจะเรียนนายของข้าถูกได้อย่างไรกัน” แม่นมนางเลิกคิ้วถามพ่อบ้าน ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องมีข้อมูลเพื่อไปเรียนนายของนางให้ทราบความ ทั้งที่ใจของนางนั้นตกไปอยู่กับพื้นด้วยกลัวว่านางหญิงของนางจะเกิดการปะทะที่หลีกเลี่ยงมิได้กับนายท่าน

“ที่เรือนอนุป๋าย เร็วๆเข้าเถิด” ท่านพ่อบ้านกล่าวเพียงสั้นๆเท่านั้นและเร่งอีกครั้ง

“ได้ๆเจ้ารอข้าสักครู่ข้าจักได้เข้าไปเรียนนายข้าประเดี๋ยวเดียว” หลังจากพูดจบแม่นมเข้าไปแจ้งนายของตัวเอง เรื่องที่นายท่านโหว ขอพบที่เรือนอนุป๋าย พอเอ่ยจบคำ ท่าทีชะงักค้างสงสัยใคร่รู้สาเหตุที่สามีเรียกพบนาง ความสงสัยที่มีอยู่เต็มหัวสมอง สามีเรียกนางไปพบด้วยเรื่องใดก็หารู้ไม่ นางเองอยากทราบเช่นกันแต่ไม่อยากคาดเดากันไปได้แต่ตามพ่อบ้านไปอย่างเงียบๆและเรียกคนของตนมาด้วยเพื่อหาทางช่วยเหลือกัน

“แม่นมเจ้าตามข้ามา” หลีอี๋เหนียง ยังคงเรียกสาวใช้และแม่นมตามนางไปพบนายท่านสามีของนางด้วย ถึงแม้จะสงสัยคำสั่งแต่มิอยากให้ผู้เป็นสามีรอนาน นางจึงแต่ได้รีบออกจากเรือนตรงไปเรือนอนุป๋ายตามคำสั่งทันที

เวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา ร่างของหญิงสาวคนรักปรากฏตัวอยู่ตรงหน้านายแห่งจวนโหวนี้

“ข้าน้อยคารวะนายท่านโหว !! เจ้าค่ะ” ท่าทางอ่อนช้อยออดอ้อนผู้เป็นสามี และสายตากระหยิ่มยิ้มย่องให้ผู้เป็นสามี นางเป็นผู้ที่สามียังรักและยังหลงไหลอยู่ทั้งนางเองยังเป็นผู้ที่สามีไว้ใจให้นางได้ดูแลค่าใช้จ่ายและบัญชีของจวน

“ตามสบายเถิด !! เจ้ามาก็ดีแล้วหลีอี๋เหนียงนั้น(โหวหนุ่มชี้ไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง)ไปนั่งสิ ข้ามีเรื่องสอบถามเจ้าโดยตรง” ซ่งเฟยหม่าเอ่ยขึ้น

“มีเรื่องอันใดรึเจ้าคะ น้องยินดีให้ท่านพี่สอบถาม” หลีอี๋เหนียงที่มีเรื่องให้ต้องขบคิดแก้ไข เพราะนางนั้นมีชะงักที่ติดหลังอยู่เช่นกันมีรอยกังวลอยู่บนใบหน้าของอนุหลี และที่ไม่รู้ว่าสามีของตนเองจะสอบถามในเรื่องใด และอีกอย่างเรียกมาสอบถามเรือนอนุผู้นี้ด้วย ได้แต่ยิ้มสู้ไปเท่านั้น

“ค่าใช้จ่ายเรือนอนุป๋ายเจ้าแจกจ่ายเท่าไหร่?! ใยเรือนนี้ถึงต้องเอาสินเดิมของตัวเองออกไปใช้” โหวหนุ่มผู้เป็นสามีถามทันทีเมื่อหญิงสาวที่ตนรักนักรักหนาถึงกับตนเองหลับตาข้างหนึ่งลืมตาข้างหนึ่ง รับรู้ว่าอนุหลีจ่ายให้เรือนนี้น้อยกว่าเรือกอื่น แต่ไม่คิดว่าจะน้อยถึงเพียงนี้

“เรียนนายท่าน เอ่อข้า…แม่นม?!! (นางผินใบหน้าไปหาแม่นมคนสนิทและสั่งคำสั่ง) เจ้านั้นเข้าไปหยิบเอาสมุดค่าใช้จ่ายของเรือนมาให้ข้าด้วย” นางที่ปั้นหน้ายิ้มส่งให้ผู้เป็นสามีทันทีที่สั่งการสาวใช้คนสนิท อีกทั้งเรื่องของเรือนหลังที่นางดูแลพวกบัญชีพวกนั้นนางไม่กลัวว่าจะมีคนจับได้เพราะ อันที่จริงตัวเองได้เตรียมการไว้แล้ว เพราะคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเข้าสักวันถึงได้เตรียมการไว้ตกแต่งบัญชีต่างหาก หากมีเรื่องเกิดขึ้นเข้าสักวันหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าสามีของตนผู้นี้จะเรียกดูเร็วถึงเพียงนี้ สีหน้ารอยกังวลออกมาอย่างชัดเจน แต่เคยตรวจทานครั้งนึงผู้ดูแลบัญชีทำงานละเอียดรอบคอบไม่มีทางที่สามีจะจับได้แน่นอน หลีอี๋เหนียงคิดตามทั้งกระหยิ่มยิ้มย่องกับความคิดที่ว่าตนเองสามารถปกปิดเรื่องทุกอย่างได้อย่างแนบเนียนจนผู้เป็นสามีนั้นไม่มีทางเสียหรอกที่จะจับได้ ทั้งยังนางได้เตรียมเรื่องของการแก้ตัวในบางเรื่อง เรื่องพวกนี้ปัดตกไปทันที ดีที่นางเป็นผู้ถือกุญแจ และสมุดบัญชี นางคิดจะทำอะไรก็ได้ใครหน้าไหนจะทำไมกัน