ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1834

สิ้นสุดคําพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ ฝนกระบี่ตกลงในค่ายกล

มารสวรรค์บุพกาลกับมารสวรรค์ไร้พันธนาคิดจะทะลวงออกค่าย กล

แต่ว่าแต่ละทิศทาง แต่ละมุม ทั่วสี่ทิศแปดทาง ขึ้นฟ้าลงดิน ล้วน เป็นประกายกระบี่ยิงใหญ่ไพศาล ทุกตําแหน่ง ไม่มีจุดตาย

มารสวรรค์บุพกาลหนีไม่พ้น มีแต่กลายร่างเป็นคามว่างเปล่า โกลาหล รองรับกลืนกินประกายกระบี่แน่นขนัดนั้น

ประกายกระบี่ทุกสายฟันลงในความโกลาหล ทําให้สภาพที่ยากจะ บอกกล่าว ยากจะบรรยายของความโกลาหลนั้น จางลงไปหลายส่วน

ประกายกระบี่สายหนึ่งยากจะก่อให้เกิดผลกระทบเชิงคุณสมบัติ

แต่ประกายกระบี่เป็นพันเป็นหมื่น เป็นร้อยล้านเป็นพันล้าน สั่งสม กันไม่หยุด ปริมาณมากพอจะกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณสมบัติ!

ความโกลาหลขมุกขมัวค่อยๆ กลายเป็นแจ่มชัดแยกแยะได้ สภาพ ลี้ลับของมันยิ่งมายิ่งอ่อนแอ

มารสวรรค์บุพกาลสัมผัสได้ว่า อาการบาดเจ็บของตัวเองสั่งสมกัน ไม่หยุด ทํานบพันลี้พังทลายเพราะรังมดฉันใด รอยแตกถี่ยิบที่สั่งสมกัน บรรลุถึงขนาดประมาณหนึ่ง ก็เป็นเวลาถล่มล่มลงฉันนั้น มารสวรรค์ไร้พันธนาร่างหายไปในความว่างเปล่า ทุกๆ ที่ในมิติเวลาเหมือนมีคันฉ่องใบหนึ่งสว่างขึ้น ภาพคันฉ่อง ร้อยล้านหมื่นล้าน ไร้สิ้นสุดไร้ประมาณ คงอยู่ทุกที่ แสงกระจกสะท้อนกันและกัน หักเหหมื่นพัน พาดขวางตัดสลับ หวังว่าจะทําลายค่ายกล หรือหาทางออกจากค่ายกลได้ ประกายกระบี่ที่ถี่ยิบชนิดลมลอดไม่ผ่านเททะลักไม่หยุด แสงกระจกที่สะท้อนหักเหกัน พากันถูกประกายกระบี่ฟันขาด ปล่อยให้เงาลวงภาพกระจกคงอยู่ทุกที่ ประกายกระบี่ปรากฏขึ้น รอบๆ ทันที ฝังกลบทําลายพวกมัน ไม่มีช่องโหว่วเด็ดขาด กระจกนับไม่ถ้วนที่เหมือนคงอยู่ในทุกจุดเชื่อมของมิติเวลา ยากจะ กระจายออกจากค่ายกล ถูกจํากัดไว้ในค่ายกล

ประกายกระบี่ฟันลงไม่หยุด โผล่ขึ้นทุกตําแหน่งในมิติเวลา ไม่โดน ความว่างเปล่า ฟันกระจกบานแล้วบานเล่าแตกสลาย

มิติเวลาที่คันฉ่องอยู่ อาณาเขตถูกกดอัดจากด้านนอกไปยังด้านใน สุดท้ายถูกบีบกลายเป็นจุด ปรากฏมารสวรรค์ไร้พันธนาที่มีแปดแขน ใหม่

ประกายกระบี่ยิ่งใหญ่ฟันลงต่อเนื่อง แทงทําร้ายร่างมารสวรรค์ไร้ พันธนา

อาการบาดเจ็บอจย่างเดียวไม่มากพอจะส่งผลถึงชีวิต

แต่ว่าอาการบาดเจ็บนี้ ด้วยขอบเขตพลังของมารสวรรค์ไร้พันธนา ก็ยากจะรักษาสมานในในระยะเวลาอันสั้น

บาดแผลเป็นพันเป็นหมื่นสายสั่งสม มากพอจะทําลายล้างทุกสิ่ง

ต่อให้เห็นบรรพมารแห่งมรรคาหนึ่งอย่างมารสวรรค์ไร้พันธนาก็ ตาม!

ก่อทรายเป็นเจดีย์ เก็บเล็กผสมน้อย

ประกายกระบี่ยิ่งใหญ่ฟันลง ใกล้เคียงการเชือดเฉือน บาดแผล รวมกัน ฉีกแขนข้างหนึ่งของมารสวรรค์ไร้พันธนาก่อน!

จากนั้น ข้างที่สอง ข้างที่สาม… ภาพที่ทําให้ผู้คนเหลือเชื่อ ขนลุกขนพอง บัดนี้ปรากฏขึ้นด้านหน้า เปลี่ยนเป็นก่อนหน้าวันนี้ ไม่มีคนคาดคิดออกว่า บรรพมารผู้ ยิ่งใหญ่ตนหนึ่งจะตกต�าถึงขั้นนี้ ต่อให้ในการวางหมากบนนพยมโลกในปีนั้น จะเสียท่าครั้งใหญ่ เพราะความเกี่ยวข้องของไท่ซ่างเหล่าจวินและวานร ถึงขั้นจนถึงวันนี้ หลังผ่านไปหลายปียังไม่ฟื้ นฟูโดยสมบูรณ์ และไม่เห็นถึงอานุภาพตอน อยู่จุดสูงสุด ทว่ามารสวรรค์ไร้พันธนาในเวลานั้นไม่ได้แพ้ถึงขั้นนี้ ไร้พลังตอบโต้โดยสิ้นเชิง ได้แต่รับการโจมตีดุจห่าฝนพายุคลั่งของ ประกายกระบี่ ถูกฉีกแนวป้องกันเป็นจุดๆ จากนั้นก็ทําลายล้าง ต่อให้เป็นเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสในการวางหมากบนนพ ยมโลก แต่ว่ามารสวรรค์ไร้พันธนาก็เป็นหนึ่งในหกบรรพมารและยอด ฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดที่ขึ้นสู่ระดับมรรคามาตลอด กระนั้นตอนนี้ แม้แต่เอาตัวรอด แทบหมดสิ้นความหวัง ไม่ใช่แค่มารสวรรค์ไร้พันธนาเท่านั้น อีกด้านหนึ่ง มารสวรรค์บุพ กาลที่แข็งแกร่งกว่ามัน ก็ลําบากเช่นกัน

การชําระล้างของฝนกระบี่ไร้สิ้นสุดไร้ประมาณ ทําให้มารสวรรค์ บุพกาลทรมานเกินบรรยาย

มันกลายเป็นความโกลาหลเคลื่อนไหวไม่หยุด พร้อมกับที่พยายาม กลืนกินแก้ไขการคุกคามของฝนกระบี่ ก็หวังว่าจะพุ่งออกไปด้านนอก ค่ายกลได้

แต่ว่าตกอยู่ด้านใน กลับไม่มีวิธี

มารสวรรค์บุพกาลจนปัญญา ความโกลาหลหุบกลายเป็นจุด ใกล้เคียงกับความว่างเปล่า

วินาทีต่อมา จุดว่างเปล่านี้พลันพองระบิด พ่นสํานึกมารปราณมาร นับไม่ถ้วนจากในจุด

สํานึกมารปราณมารเหล่านั้นพุ่งออกไปทุกด้านภายใต้การปะทุ อย่างรุนแรง

มารสวรรค์บุพกาลใช้วิชาแยกร่าง ขอแค่มีสํานึกมารสายหนึ่งหนี ออกจากค่ายกลนี้ได้ อาจมีโอกาสรอด

ระหว่างความเป็นความตายนี้ มันระเบิดพลังสุดชีวิต เหมือนกับ ความโกลาหลระบิดออก อากาศโกลาหลธรรมชาติถูกผ่าเปิด

พลังระเบิดอันแข็งแกร่งถึงขั้นทําให้ค่ายกลทั้งค่ายสั่นเบาๆ