พริบตานั้น ร่างกายฉู่เชียนหลีสั่นสะท้าน ราวกับเกิดอาการหูแว่ว
จงใจ…
กระโดดหน้าผา?
ภายในห้องหนังสือ เสียงของหานเฟิงดังต่อเนื่อง
“มันไม่ง่ายเลยที่ท่านจะมาถึงวันนี้ แบกรับหน้าที่อันใหญ่หลวงไว้เช่นนั้น กลับเล่นกับเรื่องที่อันตรายเช่นนี้ หากเกิดอะไรขึ้น…”
“พระชายาสามารถแต่งใหม่ พวกโจรภูเขาฆ่าแล้วก็สิ้นเรื่อง แต่ความปลอดภัยของท่าน…”
จงใจ…
เล่น…
คำพูดของหานเฟิงยังคงดัง เสียงเบามาก แต่ทุกคำพูดทุกอักษร ล้วนลอยเข้าหูฉู่เชียนหลีอย่างชัดเจน
จงใจ…
นางรู้สึกเพียงแน่นหน้าอก ภายในศีรษะว่างเปล่า ร่างกายเย็นวูบตั้งแต่หัวจรดเท้า
เฟิงเย่เสวียนจงใจกระโดดหน้าผา แสดงบทหนีเอาชีวิตรอดจากความตายเป็นเพื่อนนาง ในความเป็นจริงเขามีความมั่นใจต่อเรื่องนี้อยู่แล้ว ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม
ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายอะไรนั่น ความอ่อนโยนก่อนตายอะไรนั่น ล้วนเป็นของปลอมทั้งสิ้น
เขาจงใจกระโดดหน้าผา ก่อให้เกิดเรื่องที่ตามมาทีหลัง เด็กหนุ่มคนนั้นก็อยู่ในการคำนวณของเขาเช่นกัน
ทั้งหมดนี้คือการหลอกลวง!
นางคิดว่า…
คิดว่าเขาสามารถกระโดดหน้าผาเพื่อนาง และตายเพื่อนางโดยไม่คำนึงถึงตนเอง เพื่อปกป้องนางแล้ว ยอมเสียสละทุกสิ่ง แม้แต่พวกคำมั่นสัญญาที่อยู่ในถ้ำ หากไม่ใช่เพราะรอบเดือนมา ก็เกือบจะมีอะไรกับเขา…
ตอนนั้น นางในสายตาของเขาคงจะโง่เขลาและน่าขันมากกระมัง
แต่ก็มีเพียงนางที่โง่เขลาเช่นนี้ จึงจะโง่ถึงขั้นยอมเชื่อผู้ชายที่มีแผนกลยุทธ์ชั้นเชิงสูง และรอนแรมอยู่ท่ามกลางการเก่งแย่งชิงอำนาจมีความรู้สึกกระมัง?!
เฮอะ…
ฉู่เชียนหลีเซถอยหลังหลายก้าว เสียงสนทนาในห้องยังคงดังซ้ำๆ อยู่ในหู คำถามของหานเฟิง เสียงคำนวณที่ทุ่มต่ำของเฟิงเย่เสวียน
ทันใดนั้น ภาพการตายอย่างน่าอนาถของเด็กหนุ่มปรากฏขึ้นอีกครั้ง
มันชัดเจนมาก
ดวงตาที่แดงก่ำคู่นั้น ราวกับกำลังกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ราวกับกำลังขอความช่วยเหลือจากนาง ราวกับกำลังร้องไห้อย่างสิ้นหวัง…
เด็กหนุ่มตายอย่างน่าอนาถเช่นนั้น แต่สุดท้ายกลับมาบอกนางว่า นี่เป็นละครครั้งใหญ่ที่กำกับโดยเฟิงเย่เสวียน?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ