“พระชายา ดื่มชาขิงร้อนๆ อุ่นท้องเจ้าค่ะ”
“บ่าวจะไปนำผ้าห่มมาคลุมให้อีกผืนนะเจ้าคะ”
“พระชายา น้ำแกงใกล้จะเสร็จแล้ว เมื่อก่อนเวลาท่านไม่สบายรอบเดือนมา เมื่อดื่มน้ำแกงเมล็ดบัวขิงแก่ที่บ่าวทำก็จะหายปวดทันที!”
ในลาน จุดเตาไฟขนาดเล็ก
เยว่เอ๋อร์นั่งยองอยู่ข้างหน้าเตา ถือพัดไว้ในมือหนึ่งเล่ม พัดไฟเป็นระยะ พลันเปิดฝาหม้อดูแล้วก็พัดต่อ ร้อนจนใบหน้าเล็กมีเม็ดเหงื่อขนาดใหญ่ไหล
ฉู่เชียนหลีนั่งพิงอยู่บนเตียง นางงอขากอดตัวเอง คางพาดอยู่บนหัวเข่า มองดูแผ่นหลังที่กำลังยุ่งของสาวใช้ตัวน้อย รู้สึกแสบที่ปลายจมูก
ชีวิตนี้สามารถทรยศผู้ชายทุกคน แต่สำหรับเยว่เอ๋อร์ แม้ตายก็ต้องทำให้นางใช้ชีวิตโดยปราศจากความกังวล ครอบครัวสุขสบาย ลูกหลานล้อมรอบ
มองไปมองมา สายตาก็เริ่มอดไม่ได้ที่จะพร่ามัว ระหว่างใจลอย ภาพบางภาพปรากฏขึ้นตรงหน้า
‘เชียนหลี มานี่ หากสามารถหนีรอดออกไปได้ ข้าจะมอบคืนแต่งงานใหม่ที่สมบูรณ์แบบให้เจ้า’
‘เชียนหลี รอหลังจากออกไปแล้ว พวกเราใช้ชีวิตธรรมดาเหมือนคู่สามีภรรยาทั่วไปดีหรือไม่?’
‘เชียนหลี…’
‘นายท่าน ทั้งๆ ที่ท่านสามารถปราบโจรภูเขา เหตุใดต้องจงใจกระโดดหน้าผา…’
จงใจกระโดดหน้าผา…
เล่นละคร…
“ว้าว นี่กำลังต้มอะไรอยู่หรือ? หอมจังเลย…”
ระหว่างเหม่อลอย ราวกับมีเสียงหัวเราะที่อ่อนโยนของผู้หญิงวนเวียนอยู่ในหู ทำให้ความคิดของฉู่เชียนหลีค่อยๆ กลับคืนสู่โลกความจริง เช็ดของเหลวเย็นบนใบหน้าทิ้ง หลังจากเก็บซ่อนอารมณ์ของตนเอง เงยหน้ามองไปอย่างเงียบๆ
นอกเรือน เซียวจือฮว่ามาแล้ว
เป่าอวี้ประคองนางไว้ นางสวมชุดกระโปรงสีขาว ท่าทางยังคงน่ารักเหมือนเดิม สภาวะป่วย ทำให้ผู้คนเอ็นดู
เยว่เอ๋อร์รีบลุกขึ้นคำนับ แม้ไม่ชอบพระชายารองเซียว แต่สถานะสูงต่ำแตกต่างกัน มารยาทที่ควรมีก็ขาดไม่ได้เด็ดขาด
“เรียนพระชายารอง บ่าวกำลังต้มน้ำแกงเมล็ดบัวขิงแก่ให้พระชายาเจ้าค่ะ”
“อ้อ?”
ขิงแก่? เมล็ดบัว?
ของที่ขมเช่นนี้ต้มเป็นน้ำแกง กินได้หรือ?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ