ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 128

“หมอมาแล้วว่าอย่างไรบ้าง?” เฟิงเย่เสวียนถามเยว่เอ๋อร์

ด้านข้าง เยว่เอ๋อร์มองพระชายาก่อนแวบหนึ่ง จึงจะถอนสายบัวกล่าวตอบ “หมอบอกว่าพระชายาได้รับความตกใจเล็กน้อย ควบคู่กับเป็นช่วงเวลาพิเศษ โลหิตค่อนข้างจาง จำเป็นต้องพักผ่อนให้มาก ห้ามโดนความเย็นเจ้าค่ะ”

จู่ๆ ท่านอ๋องก็เป็นห่วงพระชายา

ราวกับผู้ชายคนก่อนที่เคยรังเกียจและลงมือกับพระชายาไม่ใช่ท่านอ๋อง…

“ไปเอาน้ำแกงที่ห้องครัว” ตอนเขามา ได้สั่งให้ห้องครัวทำน้ำแกงนกพิราบพุทราแดง ตอนนี้น่าจะต้มได้ที่แล้ว

ฉู่เชียนหลีหลับตาไว้ รู้สึกอยากอยู่เงียบๆ คนเดียวกะทันหัน

ได้ยินเสียงของเฟิงเย่เสวียน ได้เห็นใบหน้าของเขา มันทำให้นางอดนึกถึงท่าทางที่ตายอย่างน่าอนาถของเด็กหนุ่มไม่ได้…

มือที่กำผ้าห่มแน่นขึ้นหลายส่วน สูดลมเข้าลึกๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ข้าไม่อยากดื่ม อยากนอนสักงีบ”

เฟิงเย่เสวียนโน้มตัว สามารถมองเห็นเพียงใบหน้าด้านข้างของนาง มองอารมณ์ในแววตาของนางไม่ชัด เขากล่าว

“ดื่มแล้วค่อยนอน อุ่นท้องเสียหน่อย ช่วยทำให้สบายขึ้น”

“ข้าบอกว่าข้าไม่อยากดื่ม” เสียงของนางเย็นชาลงหลายส่วน

“เชียนหลี…”

“ข้าพูดยังชัดเจนไม่พออีกหรือ” นางได้พูดส่งแขกแล้ว เขายังต้องการอะไรอีก?

เฟิงเย่เสวียนได้ยินแล้ว การแสดงออกบนใบหน้าแข็งทื่อเล็กน้อย รู้สึกถึงความผิดปกติของนาง

ตอนอยู่ในถ้ำภูเขากว่างหนิง กระทั่งระหว่างทางกลับ พวกเขาก็ดีกันมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ เหตุใดจู่ๆ นางจึงเปลี่ยนไป?

เขายังอยากพูดอะไรบางอย่าง

“เชียนหลี…”

พลันฉู่เชียนหลีลุกพรวดขึ้นมานั่ง มองใบหน้าหล่อที่เหมือนจะอ่อนโยน แต่ในความเป็นจริงฆ่าคนไร้รูปอย่างเย็นชา “หรือว่าข้าไม่มีแม้แต่อิสระในการนอน?”

“ข้าง่วงแล้ว ข้าเหนื่อยแล้ว รอบเดือนข้ามารู้สึกเพลียมาก เจ้าดูแลเซียวจือฮว่ามาตั้งหลายปี ไม่รู้หรือว่าช่วงเวลานี้ของผู้หญิงอ่อนแอมาก?”

นางพูดต่อว่าตรงๆ

แววตาของเฟิงเย่เสวียนขรีมลงเล็กน้อย

ที่แท้เพราะเซียวจือฮว่า…

เรื่องเมื่อครู่ นางน่าจะได้รับความอยุติธรรมจึงโมโหเช่นนี้ แม้คนที่ได้รับบาดเจ็บเป็นเซียวจือฮว่า ทว่าตั้งแต่ที่รู้ว่าเซียวจือฮว่าสวมรอยเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิต แสร้งป่วย หลอกเขาสิบปีเต็ม การดูแลและความรู้สึกผิดที่เขามีต่อเซียวจือฮว่าได้มลายหายไปแล้ว

เขารีบลุกขึ้น “ข้าจะให้เซียวจือฮว่าย้ายออกจากจวนอ๋องเฉิน กลับไปอยู่ที่เดิมเดี๋ยวนี้”

“พอที!”