นางเดินเข้าไปนั่งลง “วันนี้ข้ามาเพื่อจะบอกพวกเจ้าว่า ข้าตั้งใจจะดำเนินกิจการโรงหมอแห่งนี้ พวกเจ้าจำเป็นต้องช่วยข้าจึงจะทำได้”
ข้อหนึ่ง นางจะพัฒนากิจการของตนเอง สร้างรากฐานในต่างโลก
ข้อสอง นางไม่มีทางเลี้ยงคนกลุ่มหนึ่งที่กินฟรีดื่มฟรีโดยไม่ทำอะไร
ทุกคนเห็นด้วย โรงหมอช่วยชีวิตคนเป็นการทำความดี เป็นเรื่องที่สมควรทำ
“คุณหนูต้องการอะไรพูดมาได้เลย พวกเราพร้อมรับคำสั่ง” จิ่งอี้กล่าว
ไม่ว่าจะต้องการตำราแพทย์อันล้ำเลิศ หรือวรยุทธ์ระดับแนวหน้า หรือร้านค้าชั้นสูงใจกลางเมืองหลวง ยาดีในหล้า ขอแค่คุณหนูต้องการ พวกเขาจะมอบให้ทั้งหมด
ฉู่เชียนหลีพยักหน้า หลังจากนั้นชี้ไปที่คนคนหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ พลางกล่าว
“เจ้ารับผิดชอบจัดระเบียบยาสมุนไพร แยกพวกมันให้เป็นประเภท”
ผู้ชายผอมที่ถูกชี้ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เขา? จัดระเบียบยาสมุนไพร? เขาเป็นถึงมือสังหารอันดับหนึ่งในยุทธภพเลยนะ!
มือที่ถือกระบี่ฆ่าคนจะไปหยิบพู่กัน?
“เจ้ารับผิดชอบแนวหลัง หุงข้าว”
ผู้ชายอ้วนที่ถูกชี้ก็ตะลึงงันเช่นกัน
คุณหนู ท่านพูดจริงหรือ? ข้าเป็นถึงมือพิษยามรัตติกาลที่มีชื่อเสียงในยุทธภพ สิ่งของที่ใช้ลงมือล้วนเป็นพิษที่ร้ายแรงที่สุด…”
“ขาของเจ้าได้รับบาดเจ็บ และอายุก็มากแล้ว เจ้าอยู่ที่นี่อย่างสงบจิตสงบใจเถอะ ข้าเลี้ยงเจ้า”
จางขาเป๋ “...”
เขาเป็นถึงกุนซืออันดับหนึ่งในหล้า!
ฉู่เชียนหลีชี้หนึ่งรอบ แบ่งงานให้ทุกคนเรียบร้อยแล้ว แต่สีหน้าของคนเหล่านี้กลับดู…
ยากที่จะอธิบายด้วยคำพูดในประโยคเดียว
ฉู่เชียนหลีกุมหน้าผากอย่างหมดหนทาง นางถอนหายใจแล้วกล่าว
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทุกคนมีปณิธานอันยิ่งใหญ่ อยากเป็นผู้กอบกู้โลก แต่ว่า…”
พวกเจ้าคนที่แก่ก็แก่ คนที่พิการก็พิการ อย่างไรก็ต้องก้มศีรษะให้กับความจริง
มนุษย์จำเป็นต้องกินข้าว
ภารกิจสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ...มีชีวิตต่อไป
“ทำงานให้ดีเถอะ ข้าไม่เอาเปรียบพวกเจ้าแน่นอน” นางตบไหล่จิ่งอี้ เป็นการปลอบใจทุกคน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ