ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 137
ในเมื่อเรื่องของผู้ชายคนนั้นกับโจรภูเขามีเลศนัย เหตุใดเฟิงเย่เสวียนจึงไม่บอกนาง?
ปล่อยให้นางเข้าใจผิด?
เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของนางทั้งหมด เขาก็มีส่วนผิดเช่นกัน ใครใช้ให้เขามีปากแต่ไม่พูด?
“อืม!”
รอหานเฟิงพูดจบ นางตอบรับอย่างเฉยเมย ก็จะไปทันที
หานเฟิง “?”
ความเข้าใจผิดได้คลี่คลายแล้ว ควรจะดีกันเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือ?
“พระชายา…”
“มีอะไรอีก? ขยันเรียกเช่นนี้ จะให้ข้าป้อนข้าวเจ้าหรือ?” ฉู่เชียนหลีตำหนิเขา
“ข้าน้อยไม่กล้าขอรับ!” หานเฟิงตระหนกตกใจ
“ฮึ!”
นายกับบ่าวคู่นี้เหมือนกันไม่มีผิด ทำหน้าเย็นชา ให้ตายก็ไม่ยอมอธิบายแม้แต่ครึ่งคำ เหมือนกับว่าพูดให้ชัดเจน ก็จะเป็นการเอาชีวิตของพวกเขา
ต้องมีสะดุดสักวัน!
ฉู่เชียนหลีสะบัดแขนเสื้อเดินจากไป
หานเฟิงมองแผ่นหลังที่เดินจากไปของนาง จิกผมอย่างทุกข์ระทมเล็กน้อย
ทั้งๆ ที่ไม่เป็นอะไรแล้ว เหตุใดจึงยังโกรธ?
ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ภูเขากว่างหนิงยังดีกันอยู่เลย
หัวใจของผู้หญิง เข็มใต้มหาสมุทร เข้าใจยากยิ่งนัก…
สวรรค์โปรดคุ้มครอง ต่อไปเขาจะไม่ทุกข์เพราะความรักเด็ดขาด
หานเฟิงเก็บตำลึงเงิน เตรียมไปรายงานข่าวที่ห้องหนังสือ เด็กรับใช้ที่เฝ้าประตูเรือนอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ใต้เท้าหานเฟิง พระชายากับท่านอ๋องเป็นอะไรไปหรือ?”
วันที่กลับจวน ท่านอ๋องอุ้มพระชายาเข้าประตูด้วยตัวเอง สนิทสนมราวกับเป็นคู่รักที่หวานชื่น และเป็นแบบอย่างของคู่สามีภรรยา
เหตุใดไม่ถึงสองวัน จึงทะเลาะกันราวกับไม่สามารถอยู่ร่วมโลก?
หานเฟิงเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “เกี่ยวอะไรกับเจ้า?”
“...”
เด็กรับใช้หดคออย่างไร้เดียงสา เขาก็แค่ถามด้วยความเป็นห่วง
“บ่าวไม่ได้มีเจตนาอื่น คือตอนเที่ยงของวันก่อน พระชายาเคยแวะมาที่ห้องหนังสือ แต่ว่าไม่ถึงเวลาจิบชาครึ่งถ้วยก็ออกมาแล้ว ตอนออกมาหัวเราะไปด้วยเดินไปด้วย และร้องไห้ไปด้วย ท่าทางดูแปลกมาก…”
“เจ้าว่าอะไรนะ!” หานเฟิงคว้ามือของเขาฉับพลัน
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ