ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 43

ฉู่เชียนหลีเปิดฝาถ้วยออก เป่าความร้อนตามขอบถ้วย แล้วจิบอย่างสบายๆ หนึ่งที จึงจะค่อยๆ ยกเปลือกตาขึ้น เหมือนผู้สูงวัยน้อยที่ขี้เกียจ พลันกล่าวอย่างเกียจคร้าน

“ฮืม ที่แท้เป็นพี่รองกับคุณชายหานนี่เอง”

สายตาของหานมู่ซีมองนางอย่างลึกซึ้ง

ไม่ได้เจอกันนาน…

เมื่อก่อน นางเรียกเขาว่าพี่มู่ซี…

“พี่มู่ซี” ฉู่ซวงควงแขนชายหนุ่ม กล่าวด้วยรอยยิ้มหวาน “รีบนำบัตรเชิญออกมาให้น้องหญิงสี่สิ”

หานมู่ซีหลุบตาหลบโดยไม่รู้ตัว

แต่ฉู่ซวงได้ล้วงบัตรเชิญออกจากแขนเสื้อของชายหนุ่มอย่างมือว่องตาไวแล้ว นางยื่นให้ฉู่เชียนหลี ยิ้มดั่งดอกไม้

“น้องสี่ รอพี่มู่ซีสอบเสร็จ ก็เป็นวันมงคลของพวกเรา ถึงเวลาเจ้าต้องมานะ มากับท่านอ๋องเฉิน”

รอยยิ้มนั้นหวาน คำพูดที่พูดออกมากลับเหมือนมีดที่แหลมคมสองเล่ม

มีดเล่มแรก นางแย่งคู่รักที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กของฉู่เชียนหลี และยังมาอวดต่อหน้าฉู่เชียนหลี

มีดเล่มที่สอง เน้นย้ำเรื่องที่หลังจากฉู่เชียนหลีแต่งงานกับอ๋องเฉิน ไม่เคยได้รับความโปรดปราน

หากเป็น ‘ฉู่เชียนหลี’ คนก่อน เห็นภาพนี้กับตาตนเอง ต้องโมโหจนตายทั้งเป็นแน่

แต่ ‘ฉู่เชียนหลี’ ในตอนนี้ไม่ใช่ ‘ฉู่เชียนหลี’ ในวันวาน นางในวันนี้ มองข้ามทุกอย่างนานแล้ว

ผู้ชาย?

ศัตรูหัวใจ?

หอมหวานกว่าทองคำหรือ?

ฉู่เชียนหลีวางถ้วยชาอย่างเป็นธรรมชาติ เอื้อมมือออกไปรับบัตรเชิญใบนั้น “ต้องไปแน่นอน”

ฉู่ซวงกะพริบดวงตาโตที่สุกใสคู่นั้นของนาง มองไม่เห็นการแสดงออกที่เศร้าโศก ผิดหวัง และสิ้นหวังบนใบหน้าฉู่เชียนหลี นางรู้สึกผิดหวังเล็ก

เสแสร้งกระมัง

ในใจต้องทรมานมากแน่เลย

อย่างไรก็ตาม ฉู่เชียนหลีเคยชอบหานมู่ซีมากขนาดนั้น

นางนั่งฝั่งตรงข้ามของฉู่เชียนหลี ออดอ้อนด้วยรอยยิ้ม “พี่มู่ซี ข้าอยากกินขนมดอกหอมหมื่นลี้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน