ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 67

เหตุใดนางถึงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะ?

เฟิงเย่เสวียนเม้มริมฝีปากบาง “ศึกใหญ่ครั้งนี้ เดิมทีข้าได้วางแผนไว้อย่างรอบคอบ เตรียมตัวปราบซยงหนูให้ราบคาบ แต่ในกองทัพกลับมีคนทรยศ ส่งผลให้ฝ่ายเราบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก ต้องหนีเอาชีวิตรอดจากความตาย”

“หากไม่ใช่เพราะฝ่าฟันจนสามารถเปิดเส้นทางเลือดสายหนึ่ง ข้าก็ไม่มีทางได้กลับมา”

เอ่ยถึงเรื่องของศึกใหญ่ครั้งนี้ น้ำเสียงของเฟิงเย่เสวียนเคร่งขรึม แววตายิ่งมืดครึ้ม

สงบ เยือกเย็น เงียบสงัด…

ภาพที่มีเลือดนองเต็มพื้น มือขาดขาขาด ศพกองเป็นภูเขา ธรรมดาราวกับการกินข้าวดื่มน้ำ

“หลายปีมานี้ ทุกเส้นทางที่ข้าเคยเดิน ล้วนเหยียบย่ำศพนับไม่ถ้วน” เสียงของเขาเฉยเมย เงยหน้าขึ้นมองนาง “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดข้าจึงรังเกียจเจ้า?”

ฉู่เชียนหลีมองเขาอย่างตะลึงงัน นางส่ายศีรษะ

“เมื่อสามเดือนกว่าก่อนหน้านี้ เรื่องที่เจ้าวางยาข้า”

สิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดในชีวิตคือการใช้กลอุบาย และพวกคนประเภทจงใจเข้าหาเขา ภายใต้หน้ากากที่ประจบสอพลอและใจแคบ

“จุดประสงค์ที่เจ้าเข้าหาข้าไม่บริสุทธิ์ หากข้าไม่ระแวดระวัง ท่ามกลางความผันผวนที่วุ่นวายในมุมมืดของราชวงศ์ ไม่รู้ว่าข้าจะตายไปสักกี่ครั้งแล้ว”

ฉู่เชียนหลีตะลึงงัน

ใช่แล้ว!

นี่คือยุคโบราณ!

เกิดในราชวงศ์ แก่งแย่งผลประโยชน์ แย่งชิงอำนาจ เป็นสถานที่ที่กินคนไม่คายกระดูก ฆ่าคนไม่กะพริบตา ใจอ่อนชั่ววูบมีแต่จะเปิดโอกาสให้ศัตรูฆ่าตนเองเท่านั้น

หากนางไม่ได้เดินทางข้ามเวลามา ‘ฉู่เชียนหลี’ จะเชื่อฟังนางอัน นำความลับของจวนอ๋องเฉินไปบอกนางอัน วางแผนทำร้ายอ๋องเฉินจากตรงนี้…

เมื่อคิดเช่นนี้ นางเข้าใจเขากะทันหัน และปล่อยวางเรื่องที่เขาเตะ ‘ฉู่เชียนหลี’ ตายในทีเดียวในคืนนั้น

เหตุผลเดียวกัน หากมีคนคิดจะทำร้ายนาง นางก็จะลงมืออย่างไร้ความปรานีเช่นกัน

ฉู่เชียนหลีเงยหน้าถามเขากะทันหัน “หากข้าบอกว่าเมื่อสามเดือนก่อน คนที่วางยาเจ้าไม่ใช่ข้า เจ้าเชื่อหรือไม่?”

“เชื่อ”

เฟิงเย่เสวียนตอบอย่างไม่ลังเลโดยไม่ต้องคิด

นางรู้สึกประหลาดใจ “เพราะอะไร?”