ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 68

ฉู่เชียนหลีตะลึงงันแล้ว

นี่เขาขอโทษนาง?

ไม่ใช่กระมัง?

ในความทรงจำ เขาทั้งเย็นชาทั้งพูดน้อย และยังลงมือโหดเหี้ยมมาก เหมือนเทพสงครามที่สังหารคนมากมายในสนามรบ คนเช่นนี้หรือจะยอมก้มศีรษะอันสูงส่งของตนเอง?

ต้องเป็นภาพหลอนแน่!

ฉู่เชียนหลีคิดเช่นนี้ ใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้ม

“ท่านอ๋องกล่าวหนักแล้ว ข้าลืมเรื่องในวันนั้นไปนานแล้ว ในสายตาของข้า ท่านอ๋องมีภาพลักษณ์ที่สง่าองอาจ สูงส่ง ไร้ข้อผูกมัด หล่อเหลา รอบคอบมีไหวพริบ และอ่อนโยนเสมอ”

“และตอนนี้ท่านก็ยังอุ้มข้าด้วยตัวเอง ข้ารู้สึกดีใจมาก”

——ก่อนหน้านี้พาฉันเข้าวังร่วมงานเลี้ยง แล้วก็ไปร่วมงานเลี้ยงจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ ตอนนี้ยังอุ้มฉันอีก ถ้านายบอกว่านายไม่มีแผน ฉันยอมเด็ดหัวลงมาเตะแทนบอลเลย!

เฟิงเย่เสวียนสูดลมเข้าลึกๆ รักษาการแสดงออกบนใบหน้าไว้

สิ่งที่สมควรพูดก็พูดไปแล้ว ในเมื่อนางไม่เชื่อ เช่นนั้นก็คอยดูกันต่อไป

ในไม่ช้าก็เร็วสักวัน เขาจะทำให้นางรักเขา ไปจากเขาไม่ได้!

จวนอ๋องเฉิน

หลังจากกลับมาถึงฟ้าก็มืดแล้ว ทั้งสองแยกทางกัน ฉู่เชียนหลีกลับเรือนข้างของตนเอง ส่วนเฟิงเย่เสวียนไปเรือนหมิงเยว่

ในเรือนหมิงเยว่

อาหารบนโต๊ะอุ่นแล้วถูกปล่อยจนเย็น เย็นแล้วอุ่นใหม่ กระทั่งถึงรอบที่สี่ อ๋องเฉินจึงมา

เซียวจือฮว่าเห็นชายที่กลับบ้านดึก กัดริมฝีปากล่างเบาๆ ในดวงตาเต็มไปด้วยความมัวหมอง

“เฉิน ไหนคุยกันแล้วว่าจะมากินข้าวเย็นกับฮว่าเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ? ฮว่าเอ๋อร์รอท่านตั้งนานแน่ะ…”

นางบีบผ้าเช็ดหน้า เผยนิ้วมือที่โดนน้ำแกงลวกจนถลอกตอนตนเองเข้าครัวอย่างไม่ตั้งใจ

เฟิงเย่เสวียนเห็นแล้ว

เขากุมมือที่ขาวเนียนและนุ่มนวลของนาง “ข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่างานพวกนี้ให้บ่าวไพร่ทำ สุขภาพของเจ้าไม่แข็งแรง อย่าไปเปื้อนกลิ่นควันน้ำมัน”

เซียวจือฮว่าหัวเราะอย่างเชื่อฟัง “ฮว่าเอ๋อร์ยินดีทำอาหารให้ท่านอ๋อง ยินดีทำให้ทั้งชีวิต”