ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 72

ฉู่เชียนหลีครุ่นคิด ในเมื่อท่านโหวน้อยช่วยเหลือนาง เช่นนั้นการที่นางจะช่วยเขาขอภาพวาดภาพหนึ่งก็เป็นเรื่องสมควร

หมาป่าตัวนี้มีสายเลือดที่ค่อนข้างหายาก ต่อไปอาจจะสามารถช่วยชีวิตนางในช่วงเวลาคับขันได้ และนางช่วยรองแม่ทัพเจียง นางขอภาพวาดภาพหนึ่งกับอ๋องเฉินเพื่อเป็นรางวัล คงไม่เกินไปหรอกกระมัง?

หลังจากครุ่นคิด บรรลุความร่วมมือ

“ถ้าเป็นไปตามคาด ท่านก็มารับได้ในพลบค่ำวันพรุ่งนี้เถอะ”

“ดี เด็ดขาดจริง ๆ!”

วันรุ่งขึ้น

หลังจากฉู่เชียนหลีตื่นนอน ในระหว่างกำลังกินอาหารเช้าก็ครุ่นคิดถึงเรื่องภาพวาดนั้น ในเมื่อแขวนอยู่ที่ห้องหนังสือ เช่นนั้นนางก็จะไปที่ห้องหนังสือ

รีบร้อนกินข้าว เช็ดปาก ยกขนมที่กินไม่หมดที่อยู่บนโต๊ะจานนั้น เดินมาที่เรือนหานเฟิง

“พระชายานี่คือ...”

หานเฟิงเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องหนังสือ ตอนที่นายท่านทำงาน หากไม่ได้รับอนุญาตจะไม่ชอบให้ผู้ใดมารบกวน

ฉู่เชียนหลีมองไปยังประตูห้องหนังสือที่ปิดเอาไว้ ยิ้มเล็กน้อย เอ่ยเสียงอ่อนโยน

“ท่านอ๋องกำลังยุ่งหรือ? ข้าทำขนมเองกับมือจำนวนหนึ่ง อยากจะเอามาให้ท่านอ๋องลองชิมน่ะ”

หานเฟิงชะงักไปเล็กน้อย

นายท่านไม่เคยเบนความสนใจเพราะเรื่องแบบนี้มาก่อน ก่อนหน้านี้พระชายารองเซียวมาที่นี่บ่อยครั้ง แต่หลังจากถูกปฏิเสธไปสองสามครั้ง ก็เคยชินกับการไม่รบกวน ตอนนี้จึงไม่ได้มาที่นี่แล้ว

ขณะที่เขากำลังปฏิเสธ ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังลอยออกมาจากภายในห้อง

“ให้นางเข้ามา”

“?!”

นายท่าน ท่านสองมาตรฐาน!

เหตุใดพระชายารองเซียวจึงเข้าไปไม่ได้?

หานเฟิงพยายามสะกดกลั้นความทึ่งเอาไว้ในใจ หลีกทางให้หนึ่งก้าวอย่างนอบน้อม ผายมือขึ้นทำท่าทางว่า‘เชิญ’

ฉู่เชียนหลีผลักประตู เดินเข้าไปพร้อมยิ้มตาหยี

การตกแต่งภายในห้องหนังสือที่สะอาดและเรียบง่าย บุรุษในชุดสีดำกำลังนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน ในฝ่ามือใหญ่ที่เห็นกระดูกข้อนิ้วชัดเจนกำลังถือฎีกา ถือพู่กันที่ทำจากขนหมาใน ท่าทางตอนทำงานใบหน้าจริงจัง ลมหายใจสุขุม มีเสน่ห์เป็นอย่างยิ่ง

ทันทีฉู่เชียนหลีกวาดสายตามอง ก็มองเห็นภาพวาดนั้นแขวนอยู่บนฉากบังลม

ภายในภาพวาดมีเศษก้อนเมฆก้อนหนึ่ง ยอดเขายอดหนึ่ง อีกาที่กำลังบินกลับรังในยามสนธยาตัวหนึ่ง บันไดหลายขั้น ลายเส้นง่าย ๆ อีกเล็กน้อย ชั่ววูบหนึ่ง เห็นภาพแล้วก็พาลให้เกิดอารมณ์ หวนนึกถึงสหายและคนรักเก่า แต่พอคิดอีกทีตัวเองก็สูงวัยแล้ว