ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 73

ขนมในมือหมดความหอมไปทันที

เฟิงเย่เสวียนวางกลับที่เดิม แล้วหยิบฎีกาขึ้นมาใหม่ “ข้ามีงานยุ่ง มีธุระอะไรค่อยคุยกันวันพรุ่งนี้”

“งั้นขนมนี่...”

“วางเอาไว้”

เมื่อพูดจบ ก็หลุบตาลงอ่านฎีกา

ฉู่เชียนหลีกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ อยากจะพูดถึงเรื่องของหมาป่ากับเขา แต่ก็กลัวว่าจะทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเขากับองค์รัชทายาท หากทั้งสองฝ่ายทะเลาะกันขึ้นมา นางจะปัดความรับผิดชอบได้ยาก

เมื่อคิดดูแล้ว ไม่พูดดีกว่า

กวาดตามองภาพแขวนที่ราคาสูง ความเป็นมายิ่งใหญ่ที่อยู่บนฉากบังลมรูปนั้น ก็เลียริมฝีปากก่อนจะเอ่ย

“ท่านอ๋อง อันที่จริงข้ามาเพื่อที่จะสอบถามอาการของรองแม่ทัพเจียงสักหน่อย”

“อันที่จริงอาการของรองแม่ทัพเจียงสาหัสมาก จะต้องจับตาดูตลอดเวลา ทันทีที่ใช้ยาไม่ถูกต้องหรือว่าเกิดเรื่องผิดพลาดตรงไหน มือของเขาอาจจะพิการได้ และมีแต่ข้าที่มียา”

ว่าแล้วนางก็ล้วงยาปฏิชีวนะออกมาจากในแขนเสื้อ

นิ้วที่ถูกตัดสามารถต่อกลับไปใหม่ได้ ต้องการเวลาในการเติบโตใหม่ การฉีดยาปฏิชีวนะสามารถเพิ่มอัตราการอยู่รอดของนิ้วที่ขาดได้

เฟิงเย่เสวียนกวาดสายตามองวัตถุที่อยู่ในมือของนาง

นางมักจะหยิบสิ่งของที่เขาไม่เคยได้ยิน ไม่เคยเห็นมาก่อนออกมาบ่อย ๆ เช่นเดียวกับที่นางมักจะทำให้เขาประหลาดใจไม่หยุดหย่อน

“พระชายามีใจแล้ว อีกเดี๋ยวข้าจะให้อู๋อิ่งนำไปให้ หลังจากที่รองแม่ทัพเจียงหายดีแล้ว เขาจะต้องขอบคุณเจ้าแน่”

ฉู่เชียนหลีตะลึงงันไปทันที

ความหมายคำพูดประโยคนี้ของเขา ไม่ใช่จะบอกนางว่า เรื่องของรองแม่ทัพเจียง ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา อยากจะได้รางวัล? อยากจะแย่งความดีความชอบ? ก็ไปหารองแม่ทัพเจียงด้วยตนเองซิ

รองแม่ทัพเจียงเป็นลูกน้องของเขา เขาเป็นเจ้านาย จะไม่ออกหน้าสักหน่อยหรือ?

ไร้น้ำใจ!

นางแสร้งทำเป็นถอนหายใจยาว ๆ อย่างอาลัยอาวรณ์ “ท่านอ๋อง ยานี้ปรุงยากมาก ในมือข้ามีเพียงแค่ขวดนี้ขวดเดียวเท่านั้น...”

ชายหนุ่มสั่งเอ่ยเสียงขรึม

“ในเมื่อยากเช่นนี้ พระชายาก็เก็บเอาไว้เผื่อใช้ในยามฉุกเฉินเองเถิด”