ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 78

โตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยมีใครกล้าหลอกลวงนาง

ไอ้เด็กเปรต!

“หลิงเชียนอี้ ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าหลบครั้งนี้ได้ แต่หลบตลอดไปไม่ได้หรอก ถ้าข้าจับตัวเจ้าได้ เจ้าตายแน่!”

ฉู่เชียนหลีกำหมัด ตะโกนเสียงดัง เมื่อหวนนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่ทั้งน่าตกใจและอันตรายนั้น นางก็โมโหจนลำคอแดงก่ำ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะนางฉลาดปราดเปรื่องหนีไว ยังไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องโหดร้ายอะไรขึ้น

หลิงเชียนอี้ไอ้คนน่ารังเกียจ!

ยังพูดว่าเสียดายที่เจอกับนางช้าไป อยากจะเป็นเพื่อนสนิทอะไรต่าง ๆ นานา พริบตาเดียวก็ทรยศนางเสียแล้ว

“ไอ้สารเลว!”

“พี่หญิง...”

ทันใดนั้น น้ำเสียงประหลาดใจเสียงหนึ่งก็แทรกเข้ามา

ฉู่เชียนหลีชะงักไปทันที หันหน้ากลับไปมอง ก็เห็นเซียวจือฮว่ายืนอยู่บนทางเดินเล็ก ๆ ที่เป็นหินกรวด ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร กำลังกุมปาก มองมาทางนางด้วยสีหน้าด้วยใบหน้าตื่นตะลึง

พี่หญิงกำลัง...สบถด่าอยู่งั้นหรือ?

พระชายาอ๋องเฉินมีฐานะเป็นถึงคุณหนูตระกูลใหญ่ ฐานะสูงส่ง เหตุใดถึงได้ทำตัวเยี่ยงหญิงบ้านป่า?

ฉู่เชียนหลีเงียบไปเล็กน้อย จากนั้นเอามือลง จัดระเบียบเสื้อผ้า และทัดลูกผมไว้ข้างหู ทำสีหน้าท่าทางสง่างามดังเดิมทันที บนใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง

“ที่แท้ก็เป็นน้องเซียวนี่เอง”

กล่าวด้วยความอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง “เจ้ามาหาข้ามีธุระอันใดหรือ?”

น้ำเสียงอ่อนโยน ราวกับคนที่ก่นด่าเมื่อครู่นี้ไม่ใช่นาง

เซียวจือฮว่าเม้มริมฝีปาก จ้องมองนางด้วยสายตาประหลาดอยู่นานสองนาน จึงเอ่ยขึ้น “เมื่อครู่ที่ข้ากลับจวนจากการเดินเล่น เหมือนกับว่ามีคนมาหาท่าน อยู่ด้านนอกจวน”

“มาหาข้างั้นหรือ?”

ในยุคโบราณนางไม่มีญาติสนิทมิตรสหาย ยังจะมีคนมาหานางด้วยเหรอ?

นางนิ่งเงียบและสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเดินออกไป

ทางผ่าน ไปตามหาหลิงเชียนอี้เพื่อคิดบัญชีพอดี!

เซียวจือฮว่าจ้องมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่ค่อย ๆ เดินจากไปไกล รอยยิ้มที่อบอุ่นนัยน์ตาค่อย ๆ อึมครึม แทนที่ด้วยสายตาที่ลึกเกินหยั่งถึง