ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 86

เฟิงเย่เสวียนกลับมาถึงที่เรือนหมิงเยว่

เซียวจือฮว่านอนอยู่บนตั่งนอน เพิ่งดื่มยาไป ใบหน้าซีดเซียว เมื่อเห็นชายหนุ่มก็พยุงร่างกายที่อ่อนแอไร้เรี่ยวแรงขึ้น

“ท่านอ๋อง แค่ก ๆ...เรื่องทั้งหมดเป็นฮว่าเอ๋อร์ที่ไม่ดี ท่านอย่าไปได้หาเรื่องพี่หญิงเลย...”

พูดไม่กี่คำก็ไอสองสามที ช่างทำให้คนสงสารจับใจ

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าดูไม่ดีสักเท่าไหร่ เม้มริมฝีปากแล้วย่อตัวลงนั่ง

“บาดแผลยังเจ็บอยู่หรือไม่?”

“ทายาก็ไม่เจ็บแล้ว ฮว่าเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ไม่ต้องการให้ท่านเกิดความขัดแย้งกับพี่หญิงเพราะฮว่าเอ๋อร์ ไม่อยากให้เรื่องทะเลาะเบาะแว้งเรือนหลังต้องรบกวนจิตใจของท่านอ๋อง...”

นางรู้ความยิ่ง คิดแทนท่านอ๋องกับพระชายาไปเสียทุกเรื่อง

แต่เมื่อเฟิงเย่เสวียนคิดถึงการเป็นปฏิปักษ์กับต่อต้านของฉู่เชียนหลี หว่างคิ้วก็ขมวดแน่นขึ้นไม่น้อย

ถ้าหากวันนั้นที่ฉู่เชียนหลีเกิดเชื่อฟังขึ้นมา นั่นก็หมายความว่าเป็นเวลาที่ฟ้าถล่ม

“รักษาตัวให้ดี ข้าจะคิดหาหนทางเรื่องสุขภาพของเจ้า แม้ว่าจะต้องใช้สมุนไพรที่ดีที่สุดในใต้หล้า ข้าก็จะให้เจ้ามีชีวิตยืนยาวร้อยปี”

น้ำเสียงของชายหนุ่มทุ้มต่ำ ทำให้เบ้าตาของเซียวจือฮว่าแดงก่ำขึ้นมาทันที

ซาบซึ้งใจ น้อยใจ เอาใจใส่ รู้ความ

จ้องมองชายหนุ่มพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากแต่ไม่ได้พูดอะไร คำพูดทั้งหมดได้เขียนเอาไว้ในดวงที่แดงก่ำคู่นั้นแล้ว

ทันใดนั้น ด้านนอกประตู หานเฟิงสาวเท้าก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว สีหน้าร้อนรนเล็กน้อย

“นายท่าน!”

เขาอ้าปาก แต่เมื่อเห็นว่าพระชายารองเซียวอยู่ด้วย ก็หยุดชะงักลงทันที ไม่ได้พูดจา

พระชายารองเซียวสายตาเฉียบแหลม “เฉิน ท่านไปทำธุระเถิด ฮว่าเอ๋อร์พักผ่อนสักเดี๋ยว ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

ชายหนุ่มพยักหน้า ช่วยเหน็บมุมผ้าห่มให้นาง พูดว่าให้พักผ่อนให้ดีอีกไม่กี่ประโยคก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

ด้านนอกเรือน บริเวณที่เงียบสงบ

“นายท่าน...”

หานเฟิงอ้าปาก ท่าทางอึกอัก สีหน้าดูแย่ไม่น้อย

เฟิงเย่เสวียนขมวดคิ้ว “มีเรื่องอะไรถึงต้องทำท่าทางบิดไปบิดมาเช่นนี้?”

“นายท่าน เป็นเรื่องของท่านขอรับ...”

หานเฟิงจ้องมองไปยังทิศทางของเรือนหมิงเยว่แวบหนึ่ง กดน้ำเสียงต่ำลงเล็กน้อย “ช่วงก่อนหน้าที่ท่านให้ข้าน้อยไปสืบ เรื่องเมื่อสิบปีก่อนที่ท่านตกน้ำ ได้ความแล้วขอรับ”

“ตอนนั้นที่ท่านตกน้ำ มีหมอมอผู้เฒ่าคนนึงเดินทางผ่านตรงนั้น นางเห็นคนที่ช่วยชีวิตท่านก็คือ...คือ...”