ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 91

โครม!

ชายหนุ่มพุ่งตัวเข้ามา นำศีรษะของนางกอดไว้ในอ้อมแขน

นางนั่งอยู่บนเก้าอีก ศีรษะกลับถูกใครบางคนกอดเอาไว้แน่น ลำคอเกือบจะถูกเด็ดทิ้ง

กล่าวเสียงอู้อี้ “ปล่อยข้า!”

“ฉู่เชียนหลี ไม่เจอกันตั้งนานเจ้าไม่คิดถึงข้าเลยเชียวหรือ” น้ำเสียงของชายหนุ่มรีบร้อน

ฉู่เชียนหลีหน้าตึง ออกแรงดึงลำคอของตัวเอง “เจ้าปล่อยข้าก่อน”

“ข้าคิดถึงเจ้าจะแย่แล้ว!”

“...”

ฉู่เชียนหลียกเท้าขึ้น แล้วเตะเข้าไปที่ข้อพับของชายหนุ่มอย่างรุนแรง จนหัวเข่าข้างหนึ่งของชายหนุ่มคุกลงไปบนพื้น เหลือบดวงตาโตที่ไร้เดียงสาคู่นั้นขึ้น จ้องมองนางอย่างน้อยใจ

“ฉู่เชียนหลี ทำไมเจ้าต้องร้ายกับข้าด้วย...”

เป็นหลิงเชียนอี้

หลิงเชียนอี้เป็นบุตรชายของพี่สาวอ๋องเฉิน เขามีใบหน้าคล้ายกับอ๋องเฉินหลายส่วน เมื่อมองเห็นใบหน้านี้ สายตาของฉู่เชียนหลีก็เย็นชาขึ้นมา สีหน้าก็ดูแย่ลงไปเช่นเดียวกัน

“เจ้ามาทำไม?” น้ำเสียงเย็นชา

“มาเล่นกับเจ้านะซิ! ข้ารู้จักสถานที่เที่ยวเล่นสนุก ๆ มากมาย พวกเราไปด้วยกันเถอะ” ชายหนุ่มยิ้มตาหยี

“ไม่ไป”

ฉู่เชียนหลีปฏิเสธอย่างเย็นชา ไม่เหลือพื้นที่ให้หารือเลยแม้แต่น้อย

“ไปนะ ๆ วันนี้อากาศดีขนาดนี้ เหมาะแก่การล่าสัตว์ พวกเราขี่หมาป่าตัวนั้น ไปล่าสัตว์ในป่ากัน เป็นอย่างไร?”

“ขนาดคันธนูและลูกศรข้าก็เตรียมเอาไว้พร้อมแล้ว!”

ฉู่เชียนหลีเหลือบตามองชายหนุ่มที่กระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง

นางกับหลิงเชียนอี้เจอหน้ากันแค่เพียงไม่กี่ครั้ง เจ้าหมอนี่ก็สนิทกับนางถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าหากพูดว่าไม่มีจุดประสงค์ นั่นก็จะต้องเป็นเรื่องเท็จ

“ครั้งก่อนเจ้าวางแผนหลอกข้า ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้า ตอนนี้ยังกล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าข้าอีก?”

เรื่องภาพวาดภาพนั้น นางจำได้ขึ้นใจ

หลิงเชียนอี้ลูบปลายจมูกอย่างไร้เดียงสา พึมพำเสียงเบาอย่างละอายใจเล็กน้อย

“ตอนนั้นท่านน้าของข้ามาอย่างกะทันหันเกินไป ข้าเลยไม่ทันได้บอกเจ้า ไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย...”

“แต่ว่าข้าบอกเจ้าให้นะ ท่านน้าของข้าคนนั้นนิสัยแย่มาก หวงสิ่งของที่เป็นของตนเองเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะสถานที่ที่เป็นความลับอย่างห้องหนังสือ ถ้าเขาไม่อนุญาต ห้ามเข้าไปข้างในอย่างเด็ดขาด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแตะต้องสิ่งของของเขา”

เข้าก้าวไปข้างหน้า เอ่ยอย่างลึกลับ