ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 103

บทที่ 103 ตามข่าว

เมื่อคิดว่านับจากนี้ฝั่งตรงข้ามคงไม่กล้ามารังควานเขาอีกแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงหันหลังและเดินกลับไปที่รถ

ในเมื่อเรื่องลงเอยแบบนี้ได้ก็นับว่าเป็นผลดีที่สุด เพราะหลังจากนี้สวีรุ่ยก็น่าจะไม่ต้องทนถูกรังควานจากพวกแก็งค์ทวงหนี้ด้วยเช่นกัน

ทางด้านของคนแซ่เซี่ย เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานเดินจากไปขึ้นรถแล้ว เขาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจ

“ลูกพี่หวัง คนคนนั้นเป็นใครมาจากไหนกัน?”

หลังจากปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเต็มหน้าเสร็จ คนแซ่เซี่ยเอ่ยถามหวังเหยียนด้วยสีหน้าสงสัย

“อยากรู้ไปทำไม?” หวังเหยียนถามกลับ

“โธ่ลูกพี่ ผมต้องอยากรู้สิ! คนคนนั้นเพิ่งอัดผมกับลูกน้องจนง่อยกระรอกด้วยเวลาเพียงพริบตาแถมสามารถใช้มือเปล่าบีบมีดผมจนหักได้แบบง่าย ๆ เชียวนะ!”

หวังเหยียนก้มลงมองที่พื้นซึ่งก็ได้เห็นเศษซากมีดที่หล่นอยู่ และเมื่อเขากวาดมองไปที่สภาพบรรดาลูกน้องของตัวเองอย่างละเอียดอีกรอบ เขาเองก็พอเข้าใจแล้วว่าทำไมเมื่อครู่ลูกน้องของเขาถึงกลัวอวี้ฮ่าวหรานจนตัวสั่น

มนุษย์ธรรมดาไม่ควรทำได้ถึงขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ?

ชายหนุ่มคนนั้นเป็นคนหรือเป็นสัตว์ประหลาดกันแน่?

อันที่จริงก่อนหน้านี้ตัวเขาเองก็แคลงใจอยู่มากว่าชายหนุ่มที่ดูไม่ได้วิเศษวิโสอะไรเลยคนนี้ช่วยชีวิตหัวหน้าของเขาได้ยังไง …. แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะเชื่อแล้ว

“เอาเป็นว่านับจากนี้แกก็อย่าไปรังควานเขาอีกเด็ดขาดก็แล้วกัน ไม่งั้นฉันบอกเอาไว้เลยว่าครั้งหน้าคงไม่มีใครช่วยแกได้อีกแล้ว”

หวังเหยียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองรถของอวี้ฮ่าวหรานที่ค่อย ๆ หายลับตาไป

“ไม่ต้องห่วงลูกพี่ นับจากนี้ผมไม่มีวันล่วงเกินสัตว์ประหลาดแบบนั้นอีกแน่นอน ผมเองก็ยังอยากมีชีวิตอยู่จนแก่เหมือนกัน…”

คนแซ่เซี่ยพยักหน้าอย่างหนักแน่น แค่เขานึกย้อนไปถึงภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ หัวใจของเขาก็เหมือนจะเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหราน เมื่อเขาขับรถออกมาจิตใจของเขาก็สงบลงไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อครู่ต่ออีก ในระหว่างทางเขาผ่านตลาดขายของเก่าเหมือนเดิม ซึ่งเขาก็อดไม่ได้ที่จะลงไปดูของอีกสักหน่อยแต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่เจอของอะไรที่น่าสนใจเหมือนเดิม

กว่าอวี้ฮ่าวหรานจะกลับถึงคอนโดก็ปาเข้าไป 1 ทุ่มกว่า ๆ ซึ่งวันนี้หลี่หรงเป็นคนไปรับถวนถวนกลับบ้านมาแทนเขา และเมื่อเขาแง้มประตูห้องนอนลูกของเขาดู เขาก็พบว่าลูกสาวของเขานอนหลับไปแล้ว

“ทำไมพี่เพิ่งกลับมาเอาป่านนี้?”

ไม่ทันคาดคิด จู่ ๆ หลี่หรงก็เปิดประตูห้องของเธอออกมาถามในระหว่างที่อวี้ฮ่าวหรานกำลังจะเดินกลับห้องของตัวเอง

ตอนนี้หลี่หรงอยู่ในชุดนอนผ้าไหมเข้ารูปซึ่งดูมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก