ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 136

“พวกแกกำลังมองหาฉันอยู่ใช่ไหม?”

หลังจากเสียงอันเย็นชาดังขึ้น กลุ่มคนทั้งหกก็อุทานขึ้นแทบจะพร้อมๆ กันด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

“ใครกัน!”

“นี่มันไอ้เจ้าหนุ่มคนนั้นนี่นา!”

“มันมาโผล่ข้างหลังเราได้ยังไง?”

พวกเขาทั้งตกใจกลัวและโกรธ พวกเขาไม่รู้จริงๆ ว่าอีกฝ่ายโผล่มาอยู่ข้างหลังพวกเขาแบบนี้ได้ยังไง

ซอยนี้มันเป็นแค่ซอยแคบๆ ไม่มีที่ตรงไหนให้ซ่อนตัวได้ เป็นไปได้ไหมที่อีกฝ่ายจะบินได้?

“พูดมา ใครส่งพวกแกมาติดตามฉัน ไม่งั้นวันนี้พวกแกไม่ตายสบายแน่”

อวี้ฮ่าวหรานค่อยๆ เดินเข้าหากลุ่มคนฝั่งตรงข้ามโดยไม่สนใจว่าฝั่งตรงข้ามจะมีกันกี่คนหรือซ่อนอาวุธอะไรไว้ในตัว

คนเหล่านี้ตามเขาอย่างลับๆ ล่อๆ มาตั้งแต่ใจกลางเมืองจนมาถึงตรงนี้ ทำให้เขาแน่ใจว่าคนพวกนี้ไม่มีเจตนาดีกับตัวเองแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อยพวกนี้เอาไว้ได้อีกต่อไปเพื่อความปลอดภัยต่อคนรอบข้าง

อย่างไรก็ตาม กลุ่มคนปริศนาตื่นตระหนกอยู่เพียงครู่เดียวเท่านั้น จากนั้นพวกเขาก็แกล้งตีหน้าซื่อไม่รู้ไม่ชี้

“อย่าพูดเหลวไหล! พวกฉันไม่ได้ตามแกสักหน่อย พวกฉันแค่บังเอิญผ่านมาก็เท่านั้น”

“ใช่ ที่แกมาหยุดพวกเราเอาไว้ตรงนี้ แสดงว่าต้องการจะมีเรื่องรึไง?”

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำแก้ตัวโง่ๆ แบบนี้ คนพวกนี้คิดว่าเขาเป็นคนปัญญาอ่อนงั้นเหรอไง?

เมื่อครู่พวกมันยังบ่นหาเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้พวกมันกลับบอกว่าแค่เดินผ่านมาเนี่ยนะ? แล้วไอ้บ้าที่ไหนอยากจะเข้ามาเดินเล่นในซอยตันมืดๆ ที่ไม่มีอะไรเลยในช่วงเวลากลางดึกแบบนี้?

“หยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว ถ้าวันนี้พวกแกไม่ยอมคายออกมาว่าใครเป็นคนสั่งพวกแก ฉันจะทำให้พวกแกต้องอ้อนวอนขอความตายจากฉัน!”

เมื่อพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานเอาตัวบังทางออกจากซอยจนมิดเพื่อแสดงว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครหนีออกไปแน่นอน

“แก!”

หัวหน้ากลุ่มคนปริศนาตวาดลั่นด้วยสีหน้าเย็นชา เขาไม่นึกเลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะกล้าถึงขนาดขวางทางพวกเขาเอาไว้

แต่ก่อนที่เขาจะพูดต่อ ลูกน้องของเขาก็ตะคอกออกไปก่อน

“ไอ้เวรเอ๊ย นี่แกโง่รึไง? แหกตาดูบ้างว่าพวกฉันมีกันกี่คน! แกขวางทางพวกฉันแบบนี้ไม่กลัวโดนกระทืบตายรึไง?”

“ฮึ่ม! สงสัยต้องหักขามันสักท่อนเพื่อเป็นการสั่งสอนสักหน่อย!”

ในสายตาของพวกเขา อวี้ฮ่าวหรานไม่ต่างอะไรกับคนโง่ที่คงคิดว่าพวกเขาไม่กล้าทำอะไรรุนแรง ไม่งั้นคนบ้าที่ไหนมันจะกล้ามาขวางทางพวกเขาที่มีกันถึง 6 คน?

ในทางกลับกันเมื่อเผชิญกับฉากนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็ยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน

มดแมลง 6 ตัวนี้คิดจะใช้จำนวนขู่เขางั้นเหรอ?

อวี้ฮ่าวหรานพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา จากนั้นเขาค่อยๆ เดินเข้าไปหากลุ่มคนทั้ง 6 โดยไม่สนใจอีกแล้วว่าฝั่งตรงข้ามจะพูดจาไร้สาระอะไรต่อ

แน่นอนว่ากลุ่มคนทั้ง 6 แสดงสีหน้าตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างไม่เกรงกลัว ….พวกเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน!

“ดี! ในเมื่อแกเบื่อชีวิตของแกนักพวกฉันจะสนองแกสักหน่อย! ไปพวกเรา! เอามันให้ตาย!”

ชายที่เป็นผู้นำโบกมือสั่งลูกน้องของตัวเองให้พุ่งเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม