ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 152

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงในที่สุด อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถถึงสถานที่จัดคอนเสิร์ต

“รีบเข้าไปกันเถอะใกล้ถึงเวลาคอนเสิร์ตเริ่มแล้ว”

หลังจากจอดรถเสร็จ อวี้ฮ่าวหรานก็พูดกับสาวทั้งสอง

ในเวลานี้มีผู้คนมากมายยืนออกันเต็มหน้าทางเข้า ซึ่งที่หน้าประตูมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างใหญ่สิบกว่าคนคอยดูแลความเรียบร้อย

อย่างไรก็ตามในขณะที่กลุ่มของ อวี้ฮ่าวหรานกำลังเดินต่อแถวไปยังหน้าประตูทางเข้า จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้นจากด้านหลังพวกเขา

“นั่นใช่ชิวอวี้หรือเปล่าน่ะ? เอ๊ะ?…ใช่จริง ๆ ด้วย! ไม่นึกเลยว่าฉันจะได้เจอเธอที่นี่! ว้าววันนี้เธอสวยจังเลย!”

“หวังเจวีย?”

เฉิงชิวอวี้หันกลับไปและเห็นว่าคนที่ทักเธอคือหวังเจวียผู้ซึ่งโดนอวี้ฮ่าวหรานตบหน้าไปเมื่องานเลี้ยงล่าสุด

พ่อของหวังเจวียเป็นเพื่อนกับพ่อของเธอ ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องทักทายเขาอย่างช่วยไม่ได้…

“บังเอิญจริง ๆ ที่เจอนายในวันนี้”

“ใช่…ดีจริง ๆ ชิวอวี้ ฉันมีตั๋วที่นั่ง VIP อยู่อีกหลายใบ มันอยู่ใกล้กับโซนหน้าเวทีมากเลย เธอไปนั่งกับฉันสิ!”

ในระหว่างที่ หวังเจวีย พูดขึ้นเขาเหลือบไปเห็นอวี้ฮ่าวหราน เขาจึงเอ่ยขึ้นต่อ “ตั๋ว VIP เป็นของหาซื้อยากมาก ๆ คนธรรมดา ๆ ไม่มีทางหาซื้อมันได้อย่างแน่นอน!”

แน่นอนว่า หวังเจวีย ตั้งใจว่ากระทบอวี้ฮ่าวหราน

“ว่าไง ชิวอวี้ ไปนั่งกับฉันดีกว่า ที่นั่งของฉันเห็นหน้านักร้องได้ชัดแจ๋วเลย เชื่อฉันสิว่าการไปยืนเบียดกับใครบางคนมันไม่ใช่เรื่องสนุกหรอก!”

ถึงแม้ว่าคำพูดของ หวังเจวีย จะดูหวังดีแต่ เฉิงชิวอวี้ไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังพูดจากระทบอวี้ฮ่าวหรานอยู่

เธอรีบก้าวมายืนใกล้กับอวี้ฮ่าวหรานทันที และตอบกลับด้วยสายตาไม่พอใจ “ไม่จำเป็น นายอยากจะไปนั่งดูตรงไหนก็ไป ฉันอยากจะดูคอนเสิร์ตกับเขามากกว่า!”

เธอพูดกระแทกเสียงไม่ไว้หน้า หวังเจวียอีกต่อไปแล้ว…

ตลกเถอะ! ฉันอุตส่าห์ได้มีโอกาสมาดูคอนเสิร์ตกับอวี้ฮ่าวหราน แต่นายกลับพยายามจะทำลายโอกาสของฉันเนี่ยนะ!

ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีวันยอมแน่!

หากไม่ใช่เพราะว่าพ่อของหวังเจวียเป็นเพื่อนกับพ่อของเธอป่านนี้เธอคงกระโดดถีบหวังเจวียไปแล้ว!

“พวกเราไปกันเถอะ อย่าไปสนใจเขาเลย!” เฉิงชิวอวี้พูดขึ้นกับอวี้ฮ่าวหรานและหลี่หรง

“อืม…ไปกันเถอะ”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าและเริ่มเดินต่อไปโดยที่ไม่สนใจหวังเจวียแม้แต่น้อย

หวังเจวียที่กำลังยืนถือบัตร VIP อยู่ในมือกลายเป็นแข็งค้างเมื่อถูกปฏิเสธแบบไม่ไว้หน้า

เขามีบัตร VIP เชียวนะทำไมอีกฝ่ายถึงปฏิเสธเขาอย่างไร้เยื่อใยขนาดนี้!?

และยิ่งไปกว่านั้นไอ้อวี้ฮ่าวหรานมันเป็นเทพเจ้าหรือไง…? ทำไมมันถึงสามารถครองหัวใจเฉิงชิวอวี้ คนที่ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อยได้แบบนั้น?

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้หวังเจวียก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม!

ในเวลาเดียวกันสาว ๆ หลายคนที่แต่งตัวยั่วยวนซึ่งเขาเป็นคนพามาเองก็เริ่มเดินเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มประจบประแจง…

“นายน้อยหวังทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย นั่นก็แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่หรือไง? พวกเราสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เลยเหรอ?”

“ใช่แล้ว นังนั่นมันไม่รู้จักว่าอะไรดีอะไรชั่วขนาดนั้นนายน้อยก็ปล่อยมันไปเถอะอย่าไปสนใจนังนั่นเลย…”

“นายน้อยพวกเราไปกันเถอะ เดี๋ยววันนี้พวกเราจะทำให้นายน้อยมีความสุขเอง”

สาว ๆ ต่างพากันเข้ามารุมล้อมหวังเจวียด้วยกิริยายั่วยวน พวกเธอไม่ละอายกับการว่าร้ายเฉิงชิวอวี้ลับหลัง…

ในสายตาของผู้หญิงเหล่านี้ หวังเจวียถือได้ว่าเป็นบุรุษที่พวกเธอต้องการได้มาเป็นพ่อของลูก ทั้งหล่อ ทั้งรวย เฉิงชิวอวี้กล้าดียังไงถึงไม่เห็นค่าผู้ชายที่พวกเธอหมายปอง!

“ไปให้พ้น!”

กลับกัน หวังเจวีย ยิ่งได้ยินแบบนี้เขายิ่งโมโห!