ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 174

ตัวปลอมยังไงก็คือตัวปลอม

หลังจากที่ถูกเตือนโดยหลี่หรงและตัวเขาเองก็มั่นใจแล้วเช่นกันว่า ‘หลี่เม่ย’ คนนี้คือตัวปลอมแน่นอน อวี้ฮ่าวหรานเปิดประตูห้องครัวออกไปในทันที

เมื่อเปิดประตูออกไป…อวี้ฮ่าวหรานเปิดใช้เนตรเทวะอย่างรวดเร็ว!

เป็นความจริง!

หลังจากใช้งานเนตรเทวะตอนนี้เขาเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าใต้ผิวหน้าหน้าของ ‘หลี่เม่ย’ มีรอยเย็บจำนวนมากซึ่งเป็นร่องรอยของการทำศัลยกรรมมา!

ถึงแม้ว่าร่องรอยแผลจะถูกปกปิดเอาไว้อย่างแนบเนียนสมบูรณ์แบบแต่มันก็ไม่มีทางหลุดรอดเนตรเทวะไปได้!

นี่มันไม่ต่างอะไรกับการมองว่าจักรพรรดิเทพอย่างเขามีสมองไม่ต่างกับลิง!

โกรธ!

โกรธอย่างที่สุด!

หลังจากมั่นใจได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานโกรธจนแทบหัวระเบิด

เขาไม่นึกเลยว่าจะมีใครกล้าล้อเล่นกับความรักของเขาแบบนี้!

อวี้ฮ่าวหรานเดินตรงไปที่ ‘หลี่เม่ย’ ด้วยสีหน้าเดือดดาล

“ฮ่าวหราน นี่คุณเป็นอะ…”

“เพี๊ยะ!!!”

ก่อนที่จะทันได้พูดจบ ‘หลี่เม่ย’ โดน อวี้ฮ่าวหราน ตบจนตกเก้าอี้

แค่เขาได้ยินเสียงพูดของหลี่เม่ยตัวปลอมคนนี้เรียกเขาอย่างสนิทสนมมันก็ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่

ถวนถวนซึ่งกำลังกินอาหารอยู่อย่างร่าเริงตกตะลึงจนตาค้างไปในทันที และหลังจากนั้นแค่เพียงชั่วอึดใจเด็กน้อยรีบกระโดดลงจากเก้าอี้เด็กของเธอเองและรีบวิ่งมาขวางทันที

“พ่อ! พ่อตีแม่ของหนูทำไม!”

อย่างไรก็ตาม หลี่หรงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเธอรีบเดินมาดึงตัว ถวนถวนไปอุ้มทันที

“ฮ่าวหราน…ทำไม..”

“เพี๊ยะ!!”

หลังจากลุกขึ้นยืนได้แล้ว หลี่เม่ยตัวปลอมพยายามจะพูดขึ้นแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรดีเธอก็โดนตบไปอีกรอบอย่างแรงจนกลิ้งไปชนกับโต๊ะอาหาร!

คราวนี้ อวี้ฮ่าวหรานยิ่งขยะแขยงหลี่เม่ยตัวปลอมมากกว่าเดิมเพราะสิ่งที่ประจักษ์แก่สายตา

ด้วยการตบที่รุนแรงกว่าเดิมครั้งนี้มันทำให้รอยแผลบนใบหน้าที่ผ่านการศัลยกรรมมาของหลี่เม่ยตัวปลอมเปิดออกซึ่งทำให้พวกสารเคมีที่ถูกฉีดเข้าไปค่อย ๆ ไหลเยิ้มออกมา

“ถวนถวน อย่าดูนะ!”

เมื่อเห็นภาพนี้ หลี่หรงรีบเอามือปิดตาถวนถวนทันที เธอไม่อยากจะให้เด็กน้อยเห็นภาพที่น่ากลัวนี้

แววตาของหลี่เม่ยตัวปลอมเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอมั่นใจแล้วว่าอีกฝ่ายรู้แล้วแน่นอนว่าเธอเป็นตัวปลอม แต่เธอเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงมองออกได้เร็วนัก

“น…นี่คุณรู้ได้ยังไง!?”

“ฉ..ฉันทำทุกอย่างแนบเนียบแล้วนี่นาทำไมคุณถึง…อ่อก…!”

ยิ่งหลี่เม่ยตัวปลอมพูดมากเท่าไหร่ อวี้ฮ่าวหรานก็ยิ่งรังเกียจและโมโหอีกฝ่ายมากขึ้นเท่านั้นจนท้ายที่สุดด้วยความทนไม่ไหวเขาเดินเข้าไปใกล้และบีบคออีกฝ่าย

“ถ้าแกพูดไร้สาระอีกเพียงแค่คำเดียวฉันจะหักคอแกให้ตาย!”

สีหน้าของเขาในตอนนี้เย็นชาเป็นอย่างมากราวกับว่าหากอีกฝ่ายพูดออกมาอีกคำเดียวเขาจะบดกระดูกคอของอีกฝ่ายให้แหละละเอียดคามือทันที

บังอาจล้อเล่นกับความรักของเทพผู้นี้งั้นเหรอ!

นี่มันไม่ต่างอะไรกับการย้อนเกล็ดข้าผู้นี้!

สารเลว!

“เอาล่ะ! ตอนนี้บอกฉันมาซะดี ๆ ว่าใครเป็นคนส่งแกมา!” อวี้ฮ่าวหราน ถามขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

“อึก…อึก…”

ด้วยแรงบีบของอวี้ฮ่าวหราน ซึ่งแม้แต่จะหายใจเธอยังหายใจแทบไม่ออก ดังนั้นเธอจะมีปัญญาตอบกลับได้ยังไง?

เมื่อเห็นเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานผ่อนแรงบีบทันที

“พูดมา!!”