ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 209

บทที่ 209 ฝังทั้งเป็น

ในเวลานี้…อวี้ฮ่าวหรานโมโหจนอยากจะฉีกอีกฝ่ายออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!

ในทางกลับกันคงเหอกลับแสดงสีหน้าพึงพอใจ

“โกรธมากสินะ? รู้สึกเสียใจหรือยัง? ฮ่า ๆ แต่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว! เจ้าไม่อาจช่วยคนของเจ้าได้อีกแล้ว!”

คงเหอเย้ยหยันด้วยสีหน้าสะใจ เขารู้สึกเบิกบานเป็นอย่างมากเมื่อเห็นสีหน้าที่เดือดดาลของอวี้ฮ่าวหราน

อีกฝ่ายรังแกกันมากเกินไป ครั้งนี้ถือว่าเป็นบทเรียนก็แล้วกัน!

“นี่แกหมายความว่ายังไง?!!”

อวี้ฮ่าวหรานตะโกนเสียงดังลั่นหลังจากได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย

ระยะห่างของพวกเขาในขณะนี้มันห่างกันเพียงไม่กี่เมตร เสียงตะโกนของอวี้ฮ่าวหรานทำให้คงเหอหูอื้อไปชั่วครู่แต่สีหน้าของเขากลับเบิกบานมากกว่าเดิม

“ข้าบอกว่าคนของแกตายไปหมดแล้ว! แกมาสายไปแล้ว ฮ่า ๆ!”

หลังจากพูดจบคงเหอก็ฉวยโอกาสที่อวี้ฮ่าวหรานกำลังตะลึงงันชักกระบี่สีดำที่เอวของเขาออกมาและโคจรพลังทั้งหมดแทงเข้าไปที่อกของ อวี้ฮ่าวหรานอย่างรวดเร็ว!

“ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวแกก็ได้ลงไปอยู่ในยมโลกกับครอบครัวของแกด้วยนั่นแหละ!”

คงเหอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แผนที่เขาวางเอาไว้มันช่างสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างเป็นไปตามแผนทั้งหมด!

อย่างไรก็ตามในชั่วอึดใจถัดมา ภาพที่ชายแก่ก็ไม่เคยคาดฝันว่าจะเกิดมันกลับบังเกิดขึ้น!

“เคร้ง!”

กระบี่สีดำที่ควรจะเจาะทะลุอกของอีกฝ่ายมันกลับแทงผ่านได้เพียงเสื้อผ้าเท่านั้น เมื่อมันสัมผัสเข้ากับผิวหนังของอวี้ฮ่าวหรานมันกลับหยุดลงราวกับว่ากำลังแทงใส่แผ่นโลหะที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!

“นี่มัน…ร่างกายของแกมันอะไรกัน!?”

คงเหอตาแทบถลนออกจากเบ้า…ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น!

เมื่อครู่เขาโคจรพลังจนถึงขีดสุดแล้วแถมกระบี่สีดำนี้เป็นกระบี่ที่เขาอุตส่าห์กลับไปเอามาจากสำนักซึ่งมันสามารถแทงทะลุหม้อหลอมยาขนาด 2 คนโอบได้แบบสบาย ๆ แต่ตอนนี้มันกลับแทงไม่เข้าผิวหนังของมนุษย์!

นี่มันเป็นไปได้ยังไง?

นี่มันเป็นไปไม่ได้!!

“ฮึ่ม!”

ในเวลาเดียวกัน อีกฝ่ายก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ก่อนจะจับกระบี่ของคงเหอเอาไว้ด้วยมือซ้ายและออกแรงบีบอย่างแรง

“เพล้ง!”

ใบกระบี่แตกละเอียดราวกับว่ามันเป็นแค่กระจกบาง ๆ

“นี่แก! แกเป็นตัวบ้าอะไรกันแน่?”

เมื่อเห็นเช่นนี้ คงเหอก็กลัวจนขนหัวลุกเขารีบกระโดดถอยหลังห่างออกไป 20 เมตรในทันที

อวี้ฮ่าวหรานมองตามด้วยดวงตาที่เป็นสีแดงก่ำ ในอดีตเมื่อตอนที่เขาอยู่ในดินแดนแห่งเทพ เมื่อใดที่ดวงตาของเขาเป็นสีแดงก่ำเมื่อนั้นมันหมายความว่าจะต้องมีเผ่าพันธุ์ใดสักเผ่าพันธุ์หรือมากกว่านั้นถูกทำลาย!

“ฮึ่ม!”

อวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวปิดระยะยี่สิบเมตรระหว่างเขากับคงเหอภายในพริบตา!

“บ…บ้าไปแล้ว!”

ชายสูงวัยอุทานออกมาด้วยความหวาดกลัว

“แกรู้ใช่ไหมว่าแกกำลังจะตาย?”