ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 216

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง อวี้ฮ่าวหรานจึงเอ่ยขึ้นแนะนำว่า “ในเมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงจุดนี้ ผมอยากจะขอแนะนำว่าให้คุณระดมเงินทุนและเข้าซื้อกิจการบริษัทไป๋เชาให้เร็วที่สุด เนื่องจากตอนนี้พวกเขากำลังอ่อนแอเป็นอย่างมาก เมื่อไหร่ที่ยึดบริษัทไป๋เชามาได้แล้ว บริษัทชิวเฮิงจะยิ่งได้รับประโยชน์มากขึ้น”

“ซื้อไป๋เชางั้นเหรอ? เรื่องนี้…”

อีกฝ่ายที่อยู่ปลายสายรู้สึกลังเลเกี่ยวกับเรื่องนี้

“บริษัทไป๋เชาเป็นบริษัทใหญ่ที่มีขนาดพอ ๆ กับเรา การซื้อบริษัทระดับนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย แถมหวังเจาคงไม่ขายให้แน่นอน…”

เขารู้สึกใจเต้นกับความคิดนี้เหมือนกัน แต่เฉิงกัวอันรู้สึกยังไม่ค่อยมั่นใจ

อวี้ฮ่าวหรานพูดปลอบทันที “ไม่ต้องกังวล ตอนนี้บอร์ดบริหารและผู้ถือหุ้นในบริษัทไป๋เชาหมดความเชื่อใจในตัวหวังเจาไปเรียบร้อยแล้ว แถมบริษัทไป๋เชาตอนนี้กำลังต้องการเงินเพื่อจ่ายค่าดำเนินการต่าง ๆ ในตัวบริษัท ด้วยเหตุนี้หากคุณเข้าไปคุยกับพวกบอร์ดบริหารฝ่ายตรงข้ามโดยตรง พวกเขาจะต้องขายให้คุณในราคาที่ต่ำมากแน่นอน”

ไม่ว่ายังไง ‘บริษัทร่วมทุน’ เช่นบริษัทไป๋เชานั้น การตัดสินใจต่าง ๆ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับประธานบริษัททั้งหมดเสมอไป

หลังจากได้ยินคำแนะนำของอวี้ฮ่าวหราน ดวงตาของเฉิงกัวอันก็เปล่งประกาย

“จริงด้วย! ฮ่า ๆ ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะลองดู! หากเรื่องนี้สำเร็จละก็… วงการเวชภัณฑ์ของเมืองฮ่วยอันจะต้องอยู่ในกำมือของบริษัทชิวเฮิงแต่เพียงผู้เดียวในอนาคต!”

หลังจากนั้นทั้งคู่พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกันอีกนิดหน่อยก่อนที่จะวางสายกันไป

…

ที่อีกด้านหนึ่ง

หลังจากเฉิงกัวอันตัดสินใจจะซื้อบริษัทไป๋เชา เขาส่งคนไปติดต่อกับพวกคณะบอร์ดบริหารของอีกฝ่ายทันที

ด้านในออฟฟิศชั้นบนสุดของบริษัทไป๋เชา

“ไอ้เฉิงกัวอันกำลังพยายามซื้อบริษัทของฉันงั้นเหรอ!!!”

หวังเจาเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าเดือดดาลสุดขีด…

ผู้จัดการบริษัทไป๋เชาผงะออกด้วยความกลัวกับท่าทีของหวังเจา ก่อนที่จะตอบกลับด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ

“ช… ใช่แล้วครับท่านประธาน เฉิงกัวอัน ส… ส่งคนมาคุยกับบอร์ดบริหารและพวกผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทเราแล้ว แถมมีข่าวว่าอีกไม่นาน เฉิงกัวอันจะมาเยือนบริษัทของเราด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายตัดสินใจแน่วแน่มาก…”

“ปัง!”

“บัดซบที่สุด! มันจะเหยียบย่ำกันเกินไปแล้ว! ฉันยอมไม่ได้! ฉันไม่มีทางขายบริษัทให้กับมันแน่!”

หวังเจาตบโต๊ะพร้อมกับตะโกนเสียงดังด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

บริษัทไป๋เชา เป็นบริษัทที่เขาใช้เวลาทั้งชีวิตในการสร้างมันขึ้นมา ดังนั้นเขาจะยอมให้คนอื่นฮุบมันไปได้ยังไง?

เขายอมไม่ได้!

“ต…แต่ว่า…”

เมื่อเทียบกับหวังเจาที่กำลังขาดสติ ผู้จัดการบริษัทนั้นเข้าใจสถานการณ์ดีกว่ามาก

“แต่ท่านประธาน ตอนนี้บริษัทของเรากำลังมีปัญหาอย่างรุนแรง พวกพนักงานทั้งหมดตอนนี้ต่างรวมตัวกันประท้วง…”

หวังเจาจ้องเขม็งไปที่ผู้จัดการบริษัทของเขาทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้

ผู้จัดการสะดุ้งโหยงกับสายตาของหวังเจา แต่ท้ายที่สุดเขาก็สูดหายใจลึกเพื่อรวบรวมความกล้าและพูดต่อ

“ท่านประธาน โปรดคิดถึงบริษัทด้วยเถอะ! สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือเราต้องยอมถูกควบรวมโดยบริษัทชิวเฮิง เพราะไม่งั้นเราไม่สามารถไปต่อได้แน่นอน!”

“โครม!”

เมื่อฟังประโยคนี้จบ หวังเจาก็คว่ำโต๊ะทำงานทันทีด้วยความโมโหพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ประตูและตะคอกอย่างเดือดดาลสุดขีด