ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 218

“พ่อจ๋า สนุกจังเลย! ถวนถวนอยากเล่นอีกรอบ!”

เมื่อลงจากรถไฟเหาะ เด็กน้อยก็ตะโกนขึ้นอย่างเบิกบานไม่เหมือนกับเด็กคนอื่น ถวนถวนดูมีความกล้ามากกว่าเด็กวัยเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ อวี้ฮ่าวหรานกลับสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนกำลังสะกดรอยตามเขาอยู่!

อันที่จริงเขาสัมผัสได้ตั้งแต่ออกจากคอนโดแล้ว แต่ตอนนี้อีกฝ่ายเข้าใกล้เขามากขึ้นกว่าเดิมมาก

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะเพิกเฉยกับการกระทำของอีกฝ่ายไปก่อน ที่นี่มีคนมากไปมันไม่สะดวกที่เขาจะจัดการกับอีกฝ่ายตอนนี้…

ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ มั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่มีทางทำอะไรเขาได้ ส่วนถวนถวนภายใต้การปกป้องของเขา ดังนั้นเด็กน้อยไม่มีวันเป็นอันตรายแน่นอน!

หลังจากเล่นรถไฟเหาะไปอีกสามรอบ คู่พ่อลูกก็พากันไปเล่นเครื่องเล่นอื่นของสวนสนุก

“พ่อจ๋า หนูอยากกินไอศกรีมจังเลย!”

ระหว่างที่เดินไป ถวนถวนเห็นร้านไอศกรีมอยู่ไม่ไกลดังนั้นเด็กน้อยจึงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าคาดหวัง

“ไอศกรีมงั้นเหรอ? อย่าเลยลูก วันนี้อากาศหนาวเกินไป”

ตอนนี้เป็นช่วงท้ายของฤดูใบไม้ผลิดังนั้นอากาศจึงหนาว ชายหนุ่มไม่อยากให้ถวนถวนกินไอศกรีมในสภาพอากาศแบบนี้เพราะมันจะไม่ดีต่อสุขภาพของเด็กน้อย ดังนั้นจึงปฏิเสธไป และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาปฏิเสธคำขอของลูกสาว

อย่างไรก็ตาม ถวนถวนหน้าเบะทันทีเมื่อถูกปฏิเสธ หลังจากนั้นแค่เพียงอึดใจเดียวน้ำตาก็เริ่มร่วงหล่น

“ฮือ…พ่อจ๋าหนูอยากกิน….ฮือ…พ่อจ๋า…อยู่ที่บ้านหนูไม่เคยได้กินเลย…ฮือ…น..หนูแค่อยากกินอันเดียวเอง…ฮือ…”

แน่นอนว่าเมื่อเห็นน้ำตาของลูกสาว อวี้ฮ่าวหรานก็รีบปลอบทันที

“ก็ได้ ก็ได้ โอ๋ ๆ หยุดร้องนะลูก เดี๋ยวพ่อจะพาไปซื้อไอศกรีมเดี๋ยวนี้แหละ โอ๋ ๆ”

อวี้ฮ่าวหรานรักลูกมากดังนั้นเขาจะทนเห็นลูกตัวเองผิดหวังได้ยังไง?

แต่แล้วเมื่อพาถวนถวนเดินตรงไปยังร้านไอศกรีม เขาก็สัมผัสได้ว่าคนที่กำลังตามอยู่เริ่มเข้ามาใกล้มากขึ้นอีก ซึ่งมันน่ารำคาญเป็นอย่างมากจนชายหนุ่มตัดสินใจที่จะจัดการกับแมลงตัวนี้ให้เสร็จ ๆ ไป

“เอ๊? พ่อจะไปไหน? ร้านไอศกรีมอยู่ทางนู้นนะ!”

เมื่อเห็นว่าพ่อของเธอจู่ ๆ ก็เดินเปลี่ยนเส้นทาง อุ้มเธอไปอีกทางหนึ่งซึ่งไกลจากร้านไอศกรีมเรื่อย ๆ เด็กน้อยจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง

อวี้ฮ่าวหรานไม่ตอบกลับลูกสาว เขาเอาแต่เดินไปยังซอยแคบ ๆ ที่ไม่มีผู้คนก่อนจะหยุดยืนอยู่กับที่ในซอยและเอ่ยขึ้น

“ออกมาได้แล้ว แกตามฉันนานเกินไปแล้ว”

ถึงแม้จะยังไม่เห็นตัวแต่เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายตามมาอย่างกระชั้นชิด

ตามที่คาดไว้!

ชายฉกรรจ์ใส่แว่นดำคนหนึ่งเดินเข้ามาในซอยด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม แต่อย่างไรก็ตามชายฉกรรจ์รู้สึกประหลาดใจที่อีกฝ่ายรู้ตัวว่าถูกติดตามอยู่

“ไอ้หนุ่ม ต่อให้แกจะรู้ว่าฉันตามแกอยู่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร วันนี้คือวันสุดท้ายของแกกับลูก!”

ชายแว่นดำเอ่ยขึ้นพร้อมกับแสดงท่าทีเอานิ้วปาดที่คอ

แน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่ได้กลัวอีกฝ่ายอยู่แล้ว เขาแค่นึกสงสัยว่าใครเป็นคนสั่งไอ้คน ๆ นี้มาฆ่าเขา? เป็นหวังเจารึเปล่า?

“บอกฉันมา ใครเป็นคนส่งแกมาฆ่าฉัน?”

ชายแว่นดำระเบิดเสียงหัวเราะทันทีเมื่อได้ยินคำถามนี้

“ฮ่าฮ่า แกจะอยากรู้ไปทำไม? แกรู้แค่ว่ามีคนจ้างฉันให้มาฆ่าแกก็พอส่วนลูกสาวของแก แกไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะส่งไปลงนรกหลังจากแกนั่นแหละ!”

แววตาของชายแว่นดำเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขามองอวี้ฮ่าวหราน กับถวนถวนไม่ต่างอะไรกับศพสองศพ