ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 286

ในขณะเดียวกันนี้ หลี่หรงที่อยู่หน้าประตูแล้วและไม่ได้ยินเสียงการพูดคุยข้างใน เธอจึงเคาะประตูตามมารยาทปกติก่อนที่จะบิดลูกบิดประตูซึ่งมันทำให้ชายหญิงสองคนที่คุยกันอยู่ในห้องหยุดพูดกันในทันที

“เอ๊ะ? ทำไมถึงล็อกประตู? ในเวลางานเช้า ๆ แบบนี้จะล็อกประตูไปทำไม?”

หลี่หรงอุทานขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ เมื่อพบว่าเธอไม่สามารถเปิดประตูเข้าไปได้

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ ด้วยสีหน้าเย็นชา และก่อนที่คนข้างในห้องจะเดินมาเปิดประตู เขาก็ถีบประตูอย่างแรงจนตัวล็อกลูกบิดกระจุย!

“โครม!”

“ว้าย! พี่เขย พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย!”

หลี่หรงตกตะลึง เธอไม่นึกเลยว่าพี่เขยของเธอจะเป็นคนรุนแรงขนาดนี้

นี่ปกติที่บริษัทเครือฮ่าวหราน พี่เขยของเธอก็เปิดประตูแบบนี้ด้วยหรือเปล่า?

“เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง”

ถึงแม้ว่าหลี่หรงจะแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ แต่อวี้ฮ่าวหรานก็เลือกที่จะยังไม่อธิบายอะไร

อันที่จริงการที่เขาถีบประตูแค่นี้ถือว่าสุภาพมากแล้ว หากตอนนี้ไม่มี หลี่หรงอยู่ด้วยแล้วล่ะก็…เขาคงพุ่งเข้าไปในห้องและอัดคู่ชายหญิงในห้องจนกองแทบเท้าไปแล้ว

หลังจากที่ถีบประตูจนเปิดออก อวี้ฮ่าวหรานก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปข้างในห้อง

“ก…แกเป็นใครกัน!”

ชายหญิงในห้องต่างตะโกนด่าอย่างฉุนเฉียวทันทีเมื่อเห็นว่ามีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาในห้อง

พวกเขาไม่นึกเลยว่าจู่ ๆ จะมีคนถีบประตูห้องเข้ามาอย่างอุกอาจแบบนี้!

“หึหึ พวกแกนี่มันวางแผนกันได้แนบเนียนดีมาก ถ้าฉันไม่มาดูด้วยตัวเอง พวกแกคงทำลายบริษัทนี้จากภายในได้สำเร็จจริง ๆ”

หลังจากที่ได้ยินบทสนทนาของคนทั้งคู่เมื่อครู่นี้ อวี้ฮ่าวหรานก็ไม่จำเป็นต้องสืบหาต้นตอของปัญหาอีกต่อไป เพราะมันชัดเจนแล้วว่าต้นตอทั้งหมดมาจากสองคนนี้!

แน่นอนว่าคู่ชายหญิงเมื่อได้ยินคำพูดของอวี้ฮ่าวหราน พวกเขาต่างแสดงสีหน้าตื่นตระหนก

“อ…อะไร? แกพูดถึงเรื่องอะไรกัน อย่ามาพูดไร้สาระที่นี่นะโว้ย! ฉันแค่กำลังคุยเรื่องแผนการพัฒนาบริษัทกับหัวหน้าฝ่ายบัญชีก็เท่านั้น!”

ชายวัยกลางคนตะคอกขึ้นก่อนเป็นคนแรก

ในขณะเดียวกัน เมื่อหญิงวัยกลางคนเหลือบไปเห็นหลี่หรงที่เพิ่งเดินตามเข้ามา เธอลุกขึ้นและตะโกนชี้หน้าอวี้ฮ่าวหรานทันที

“คุณหลี่! คุณดูสิ! ผู้ชายคนนี้เข้ามาทำลายทรัพย์สินของบริษัทเรา! เราควรเรียกตำรวจมาจับเขาโดยเร็วที่สุด!”

ในทางกลับกัน หลี่หรงกลับนิ่งเฉยไม่พูดอะไรทั้งนั้น

ในตอนนี้เธอพอจะเข้าใจได้บ้างแล้วว่า พี่เขยของเธอน่าจะค้นพบอะไรบางอย่างเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นจึงปล่อยให้เรื่องนี้พี่เขยของเธอจัดการไป

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคู่ชายหญิง อวี้ฮ่าวหรานก็หัวเราะอย่างขบขันก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ทำให้คู่ชายหญิงรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งร่าง

“ฉันได้ยินทุกอย่างที่พวกแกคุยกันหมดแล้ว พวกแกกำลังร่วมมือกันทำลายบริษัทนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกแกคงอาจจะลืมกันไปแล้วว่า พวกแกอาจจะยังไม่รู้ว่าฉันคือคนที่ทำให้ไอ้คู่พ่อลูกตระกูลอู๋มันพิการ! ดังนั้นต่อให้พวกแกทำได้สำเร็จ พวกแกคิดว่าจะรอดจากเงื้อมมือฉันไปได้งั้นเหรอ?”

“ก…แก! แกคืออวี้ฮ่าวหราน!”

ชายวัยกลางคนอุทานเสียงดังลั่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา คือชายที่แทบจะทำให้ตระกูลอู๋พังพินาศ!

“ม…ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้มาจากตระกูลอู๋…”

ชายวัยกลางคนรีบปฏิเสธทันที