ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 390

บทที่ 390 แซงคิว

บทที่ 390 แซงคิว

เฉิงชิวอวี้อดภูมิใจไม่ได้ ดูเหมือนว่าในสายตาผู้ชายคนนี้ เธอจะไม่ได้ขี้เหร่เลย

“เอ่อ… ไม่มีอะไร ไปกันเถอะครับ”

เมื่อถูกอีกฝ่ายถาม อวี้ฮ่าวหรานก็พยักหน้าและทักทายทันที

เมื่อหันกลับมา ถวนถวนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก็กระซิบว่า “พ่อจ๋า อาชิวอวี้สวยมากเลย! ถ้าถวนถวนโตแล้วจะสวยเหมือนคุณอาไหมคะ?”

ขณะพูดเจื้อยแจ้ว เด็กหญิงตัวน้อยก็มองเฉิงชิวอวี้ด้วยดวงตาเป็นประกาย

“อืม…ถ้าถวนถวนโตต้องสวยเหมือนคุณอาแน่นอน”

หลังจากได้ยินแบบนั้น เด็กหญิงตัวน้อยก็มีความสุขอย่างมาก

“คุณพ่อเจ๋งที่สุด!”

จากนั้นทั้งสามคนก็ลาเฉิงกัวอัน

หลังจากขึ้นรถ

“ฮ่าวหราน เราไปโรงหนังที่อยู่ใกล้ ๆ กันเถอะค่ะ ฉันว่ามันเงียบสงบดี แถมวันนี้ยังมีรอบฉายหนังที่ฉันชอบด้วย”

“อืม ตามใจคุณเลยครับ”

เฉิงชิวอวี้ถามเขาทันทีที่ก้าวขึ้นรถ ขณะที่อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าตอบรับ

“โอเค! ไปดูหนังกัน”

ถวนถวนมีความสุขมาก ปกติแล้วเธอมักจะขลุกอยู่กับงานอดิเรกหรือไม่ก็พาเพื่อน ๆ มาเล่นที่บริษัทของพ่อ น้อยครั้งที่เธอจะได้ออกมาดูหนัง

เวลาหนึ่งทุ่มตรง…

ลมในตอนกลางคืนหนาวเย็นเล็กน้อย รถสปอร์ตสีเหลืองสดใสวิ่งด้วยความเร็วคงที่ตลอดทาง

สิบนาทีต่อมา ภายในโรงหนังหรูหรา

“นั่นไงคะ หนังที่เราสามคนจะดู”

เมื่อมาถึงโรงหนัง เฉิงชิวอวี้ก็ยกนิ้วชี้ภาพยนตร์ที่กำลังฉายอยู่บนจอแอลอีดีขนาดใหญ่

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่ามันเป็นหนังรัก…เป็นเรื่องราวความรักอันสวยงามระหว่างคนหนุ่มสาว

นี่…

เขาอดตกตะลึงไม่ได้ อวี้ฮ่าวหรานไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะดูภาพยนตร์เรื่องนี้ แน่นอนว่าภาพยนตร์ประเภทนี้เหมาะกับคู่รักมากที่สุด

แต่ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่รักสักหน่อย…

“ดูนั่นสิ ฉันพาถวนถวนไปซื้อป๊อปคอร์นก่อนนะคะ คุณไปต่อแถวซื้อตั๋วหลังก่อนเลยได้ค่ะ”

พอเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เฉิงชิวอวี้รู้ในทันทีว่าอวี้ฮ่าวหรานรู้เจตนาของตัวเอง ด้วยกลัวว่าชายตรงหน้าจะปฏิเสธ เธอจึงรีบจัดแจงหน้าที่ทันที

พูดจบ เธอก็เดินจากไป

เมื่อได้ยินอย่างนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็รู้สึกจนปัญญา เพราะเขาเป็นต้นเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ดังนั้นจึงปฏิเสธอีกฝ่ายไม่ได้

ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ แถวรอซื้อตั๋วจึงยาวเป็นพิเศษ

และตอนนี้เขาก็อยู่ปลายแถว

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนในแถวส่วนใหญ่ถึงเป็นเด็กวัยรุ่น ตอนนั้นเอง เสียงพูดคุยของเหล่าคู่รักลอยเข้าหูของเขา

“ฉันได้ยินมาว่าหนังเรื่องนี้ซึ้งมาก แต่ไม่คิดว่าเราจะได้ดูวันนี้”

“วันนี้เป็นเดตแรกของเรา ดูหนังเสร็จแล้วไปกินข้าวกันเถอะ…”

“โอเค…”

“…”

บทสนทนาของคู่รักทำให้อวี้ฮ่าวหรานทำตัวไม่ถูก

เขาเป็นมหาเทพผู้สง่างามและน่าเลื่อมใสในโลกเทวะมากว่าสามหมื่นปี แต่วันนี้เขาต้องฟังคนอื่นพลอดรักกันเนี่ยนะ

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว ซึ่งถือว่าเป็นเวลาไพร์มไทม์ของโรงหนังไม่นานก็มีผู้คนเจ็ดถึงแปดคนมาต่อแถวข้างหลังอวี้ฮ่าวหราน

“ปล่อยนะ!”

จู่ ๆ เสียงที่น่ารำคาญก็ดังขึ้น

“ฉันรีบ หลบไปซะ”

อวี้ฮ่าวหรานหันมองต้นเสียงทันที ปรากฏว่ามีชายหนุ่มที่มีรอยสักอยู่บนแขนเดินเข้ามาหาเขา