ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 46

บทที่ 46 องค์กรนักฆ่าปริศนา

“นักฆ่า? เป็นพวกไหนกัน?”

หลี่ชงซานเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนก เขานึกไม่ถึงว่าจู่ ๆ จะมีคนมาลอบสังหารลูกหลานของเขาแบบนี้

“ผมถูกลอบยิงโดยนักฆ่าที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีเยี่ยม ที่แขนซ้ายของนักฆ่ามีรอยสักรูปงูเห่าอยู่ด้วย”

เมื่อได้ยินว่าอวี้ฮ่าวหรานโดนลอบยิงหลี่จิงเทียนรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ไอ้เวรนี่รอดตายมาได้ยังไงทั้ง ๆ ที่โดนลอบยิง?

“รอยสักรูปงูเห่า?”

ในทางกลับกันหลี่ชงซานคิดไปอีกแบบ เขารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่อวี้ฮ่าวหรานรอดมาได้อย่างปลอดภัย

อวี้ฮ่าวหรานเดินไปขอปากกากับกระดาษจากพยาบาลมา จากนั้นเขาวาดรูปรอยสักที่เขาเห็นให้หลี่ชงซานดู “รอยสักของฝั่งตรงข้ามเป็นแบบนี้”

“นี่…นี่มัน พ่อเคยเห็นรูปรอยสักนี้มาก่อน! นี่ลูกไปทำอะไรไว้ ทำไมถึงถูกองค์กรนี้ตามล่า?”

เมื่อเห็นรูปรอยรอยสักที่อวี้ฮ่าวหรานวาดขึ้นมา สีหน้าของหลี่ชงซานเปลี่ยนเป็นขาวซีดทันที

“หืม?”

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าหลี่ชงซานจะรู้จักองค์กรนักฆ่านี้ด้วย

“ก่อนหน้านี้เมื่อหลายปีที่แล้ว เคยมีบริษัทขนาดใหญ่บริษัทหนึ่งในเมืองฮ่วยอันถูกองค์กรนักฆ่านี้ทำลายจนไม่เหลือ ทุกคนในบริษัทถูกฆ่าตายหมดตั้งแต่แม่บ้านยันผู้บริหาร องค์กรนี้เหี้ยมโหดและลึกลับเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นมีคนพยายามตามสืบว่าองค์กรนี้เป็นใครแต่ก็คว้าน้ำเหลว เบาะแสเดียวที่ได้มาก็คือรูปรอยสักนี้ ซึ่งเพื่อนของพ่อเคยเอามันมาให้พ่อดู”

หลี่ชงซานเล่าข้อมูลทั้งหมดที่เขาพอจะรู้ให้กับอวี้ฮ่าวหรานฟังด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“นี่ลูกไปทำอะไรให้คนในองค์กรนี้โกรธ?” หลี่ชงซานเอ่ยถามอีกรอบ

“ผมไม่รู้ ผมไม่เคยได้ยินหรือเคยได้ข่าวองค์กรนี้มาก่อนด้วยซ้ำ” อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับพร้อมส่ายหัว

“เหอะ! ไม่เห็นจะน่าแปลกใจเลยพ่อ วัน ๆ มันคงเอาแต่ออกไปหาเรื่องชาวบ้านเขาไปทั่ว จนคราวนี้ไปเจอคนใหญ่คนโตเข้า มันถึงได้โดนตามล่าแบบนี้ยังไงล่ะ!”

หลี่จิงเทียนที่รอจังหวะแทรกอยู่แล้วเมื่อเห็นโอกาสเขาก็ไม่รอช้าตะโกนด่าอวี้ฮ่าวหรานทันที

“มันเป็นความผิดแกเต็ม ๆ เลยรอบนี้ หากไม่ใช่เพราะแกหลี่หรงและถวนถวนก็คงไม่เจ็บตัว! เห็นไหม เหมือนอย่างที่ฉันพูดเอาไว้ไม่มีผิด ตัวซวยอย่างแกสักวันจะทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ ตายกันหมด!”

เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่ตอบโต้ หลี่จิงเทียนก็ยิ่งได้ใจ โดยเฉพาะที่คราวนี้เรื่องราวมันเกิดขึ้นแบบที่เขาเคยพูดเอาไว้ว่าอวี้ฮ่าวหรานจะทำให้หลี่หรงเจ็บตัว

“พ่อ! เร็วเข้า รีบสั่งไอ้เวรนี่ให้เลิกยุ่งกับพวกเราได้แล้ว ไม่งั้นพวกเราจะต้องซวยไปพร้อม ๆ กับมันแน่ ๆ”

แต่อวี้ฮ่าวหรานและหลี่ชงซานไม่สนใจอะไรกับคำพูดของหลี่จิงเทียนแม้แต่น้อย

อวี้ฮ่าวหรานหันไปพูดกับหลี่ชงซานต่อว่า “ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่รู้ว่าองค์กรนี้มันเป็นใครกันแน่ แต่ผมมั่นใจว่าอีกไม่นานผมจะรู้แน่นอน และเมื่อไหร่ที่ผมรู้ผมจะตามไปถล่มถึงแหล่งกบดานของมันทันที!”

หลี่ชงซานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อได้ยินคำพูดที่หนักแน่น และมั่นใจของอวี้ฮ่าวหรานแบบนี้

เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมความเด็ดเดี่ยวของลูกเขยเขาในใจ

ลูกเขยที่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้เขาคงหาไม่ได้ง่าย ๆ แตกต่างกันลูกชายของเขาที่ตอนนี้ยังโหวกเหวกโวยวายไร้สาระเหมือนคนปัญญาอ่อน!

ทางด้านของหลี่จิงเทียน เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจเขาเลยเขาก็ยิ่งโมโห

เขาคือลูกแท้ ๆ เขาคือผู้สืบทอดตระกูลคนต่อไป ทำไมพ่อของเขาถึงไม่สนใจคำพูดของเขาเลยแบบนี้!?

กลับกันทำไมพ่อของเขาถึงดูพึงพอใจกับไอ้คนที่เป็นสาเหตุทำให้พี่สาวของเขาตายไปแบบนี้?