ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 493

บทที่ 493 เศรษฐีตัวจริง

บทที่ 493 เศรษฐีตัวจริง

หลี่หรงรู้ดีว่าต้องขอบคุณอีกฝ่าย

เธอต้องขอบคุณพี่เขยด้วยใจจริง เพราะเขาเป็นคนช่วยให้ตระกูลหลี่ยังไม่ล้มละลาย

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าด้วยท่าทางสบาย ๆ

หลี่จิงเทียนอาจเป็นคนไร้ค่า โง่งี่เง่า และไร้หัวใจ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ

ตราบใดที่เขาไม่ทำให้ตระกูลหลี่ตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก อวี้ฮ่าวหรานก็ไม่สามารถเมินเฉยอีกฝ่าย และที่สำคัญที่สุดเขาคือน้องชายของหลี่เม่ยยังไงล่ะ…

อีกด้านหนึ่ง

ไนท์คลับจิ่นเมิ่ง

“พี่…พี่เขยบอกว่ากำลังมา”

หลี่จิงเทียนยื่นโทรศัพท์มือถือคืนให้อีกฝ่าย ขณะที่มือทั้งสองสั่นเทาไม่หยุด

อนาคตของเขาอยู่ในกำมืออีกฝ่ายแล้ว เมื่อเห็นอย่างนั้นนายน้อยชุ่ยก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนตบไหล่อีกฝ่าย

“อย่ากลัวเลย แค่เล่นสนุกกันเอง เราแค่อยากเจอพี่เขยนายเท่านั้น ไม่ได้คิดอย่างอื่นเลย”

ยังไงก็ตามถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ดวงตาของเขากลับฉายแววเยาะเย้ย

ในความคิดนายน้อยชุ่ย ตระกูลหลี่เป็นแค่ตระกูลคนโง่เท่านั้น แม้อวี้ฮ่าวหรานจะชนะในการประมูล แต่นั่นเป็นเพราะเขาโชคดีเท่านั้น

อีกฝ่ายมีคุณสมบัติอะไรที่สามารถเทียบชุ่ยเจิ้งไห่ พ่อเขาได้บ้าง?

“ฮึ ฉันจะทำให้แกสูญเสียทุกอย่าง!”

นายน้อยชุ่ยเดินออกจากห้องส่วนตัวแล้วมองออกไปข้างนอกหน้าต่างด้วยสายตามั่นใจ

ยี่สิบนาทีต่อมา เสียงคำรามของรถสปอร์ตคันหนึ่งดังสนั่นชั้นใต้ดิน!

“เขามาแล้ว”

ข้างนอกห้องส่วนตัว ทั้งสองมองรถสปอร์ตสีเหลืองสดใสแล้วชำเลืองมองกันและกันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

รถสปอร์แล่นมาหยุดอยู่หน้าประตูไนต์คลับ ชายหนุ่มทายาทเศรษฐีคนหนึ่งเดินไปทักทายเขา

“ผมได้ยินมานานแล้วว่าประธานเครือฮ่าวหรานสง่างามที่สุด ในที่สุดวันนี้ก็ได้เห็นด้วยตาตัวเองสักที!

ชายหนุ่มทายาทเศรษฐีพูดด้วยความตื่นเต้น

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ในใจเขากำลังดูแคลนอีกฝ่าย นายน้อยชุ่ยเคยบอกว่าผู้ชายคนนี้ทุ่มเงินหลายสิบล้านเพื่อซื้อของเก่า

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าขึ้น ดวงตาเปล่งประกายเล็กน้อย เพราะตอนนี้เขากำลังอ่านใจอีกฝ่ายอยู่

แต่เขาไม่ได้พูดออกมา

“พาผมขึ้นไป”

ทั้งสองคนรีบพาผู้มาเยือนขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวชั้นบนสุดของอาคารทันที

“พี่…พี่เขย”

เมื่อเห็นว่าพี่เขยมาถึงแล้ว หลี่จิงเทียนจึงลุกยืนขึ้นทักทายอย่างรวดเร็ว

“รถสปอร์ตที่จอดอยู่ข้างล่างเปลี่ยนมือแล้วเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานถามอย่างไม่ใส่

“ครับ…ผม…ผมแพ้พนัน”

ร่างกายหลี่จิงเทียนสั่นเทิ้มเล็กน้อย

อีกฝ่ายเป็นคนซื้อรถคันนั้นให้เขา มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่หลี่จิงเทียนจะกลัวพี่เขย

ตอนนี้เขาแพ้พนันและกลัวว่าอีกฝ่ายจะลงโทษ

“โอเค ถ้าไม่มีรถก็ไปจากที่นี่ไม่ได้สินะ ตอนนี้ฉันมีเงินอยู่สิบสองล้าน ฉันจะซื้อคืนเอง”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าแล้วหยิบบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าเงินในมือ ก่อนโยนลงบนโต๊ะ

ภาพนี้ทำให้กลุ่มวัยรุ่นที่อยู่ในห้องหันมองหน้ากันและกันทันที

พวกเขาเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายโง่ตามคำบอกเล่าจริง ๆ

รถสปอร์ตราคาไม่ถึงสิบล้าน แต่เขากลับซื้อในราคาที่มากกว่าเดิมงั้นเหรอ?

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าบริษัทเครือฮ่าวหรานยิ่งใหญ่แค่ไหน ดังนั้นเงินสิบล้านจึงเป็นแค่เศษเงินสำหรับอวี้ฮ่าวหรานเท่านั้น

“พวกนายกำลังเล่นพนันใช่ไหม งั้น…ฉันขอเล่นด้วยสิ”

อวี้ฮ่าวหรานไม่พูดอ้อมค้อม คำพูดนั้นทำให้คนอื่น ๆ ในห้องต่างมีสีหน้าดีใจ

ก่อนหน้านี้พวกเขาตั้งใจจะล่อลวงผู้ชายคนนี้ให้เล่นการพนัน แต่ไม่คิดว่าเขาจะกระโดดเข้ากองไฟด้วยตัวเอง!

“พี่เขย…พี่…พี่อย่าเล่นเลย พวกเขาเก่งมาก”

หลี่จิงเทียนพยายามห้ามพี่เขย

“นี่! พี่หลี่ พวกแค่หยอกพี่เล่นเองนะ พวกเราจะยกหนี้ทั้งหมดให้พี่ยกเว้นรถ…ดีไหมล่ะ?”