ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 522

บทที่ 522 พ่อหนูสุดยอด

บทที่ 522 พ่อหนูสุดยอด

เมื่อเห็นอวี้ฮ่าวหรานส่งลูกหมาตัวน้อยให้ คุณหมอก็เผยยิ้มกว้าง

“โอเคค่ะ ฉันจะไปจัดการให้”

เขาอดขมวดคิ้วเล็กน้อยให้กับผู้จัดการไม่ได้

ถึงแม้ลูกค้าจะไม่ต้องการการรักษา เขาก็ไม่ควรทำตัวแบบนี้

แต่ผู้จัดการร้านหัวล้านยังคงทำท่ายืดอกเหมือนตนถูกอยู่อย่างนั้น

“ผมใจดีต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมไม่เคยเห็นใครไร้ความรับผิดชอบเท่าคุณมาก่อน รีบเตรียมการผ่าตัดเลย!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ถวนถวนก็เริ่มรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย

“คุณพ่อ…รักษาเจ้าลูกกวาดแล้วใช่ไหม?”

“แน่นอน!”

อวี้ฮ่าวหรานปลอบลูกสาวอย่างอ่อนโยน

ตอนนั้นเอง สัตวแพทย์หญิงก็อุ้มเจ้าลูกกวาดขึ้นมาและสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งแปลกไปในไม่ช้า

“ฮะ? จับไม่เจอก้อนในท้องของเจ้าลูกกวาดแล้ว”

เธอจับมันอย่างระมัดระวังแล้วก็อดประหลาดใจขึ้นมาไม่ได้ จากนั้นเธอก็หันไปมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความอัศจรรย์ใจ

หรือว่าผู้ชายคนนี้จะทำได้จริง ๆ?

ในไม่ช้าก็ภาพเอ็กซเรย์ก็ออกมา

ผู้จัดการร้านหัวล้านถือแผ่นฟิล์มไว้ในมือ

“เห็นที่ผมพูดถึงหรือยัง? เห็นไหม…นี่…”

เขาเคยมีความภาคภูมิใจอยู่บนใบหน้า แต่ตอนนี้กลับเบิกตากว้างและจ้องมองแผ่นฟิล์มในมืออย่างโง่งม

“ไม่…! เป็นไปได้ยังไง?!”

ไม่ว่าจะมองยังไงส่วนที่เคยเป็นเนื้องอกก็หายไปจนหมดสิ้น

“คุณ…เปลี่ยนหมาเหรอ??”

“ผู้จัดการคะ!”

เมื่อสัตวแพทย์ผู้งดงามได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็อุทานลั่นทันที

ในฐานะสัตวแพทย์ ทั้งสองสามารถระบุได้ว่านี่คือสุนัขตัวเดียวกัน

“ใช่แล้ว…มันแค่…เนื้องอกถูกรักษาง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน?”

หลังจากที่ผู้จัดการร้านหัวล้านเห็นดังนั้น ดวงตาของเขาก็ยังคงเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อสายตา

นี่มันเหนือไปกว่าจินตนาการของเขามาก

ถวนถวนพลันตื่นเต้นดีใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

“ฮิ ๆ คุณพ่อของหนูสุดยอด!”

เธอกอดเจ้าลูกกวาดไว้ในอ้อมแขนพร้อมกล่าวอย่างมีความสุข

เมื่อเห็นลูกสาวดีใจ ความหงุดหงิดของอวี้ฮ่าวหรานก็หายไปทันที

“ไปเถอะ กลับบ้านกัน”

“เดี๋ยวก่อน! คุณหมออัจฉริยะ กลับมาคุยกันก่อน!”

หลังจากที่ยืนยันสิ่งมหัศจรรย์นี้แล้ว ผู้จัดการหัวล้านก็รีบเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว

การรักษาเนื้องอกในสัตว์ชั่วข้ามคืนนั้นเรียกได้ว่าเป็นปาฏิหาริย์ทีเดียว!

ถ้าเขาเข้าถึงเทคโนโลยีนี้ได้ก็จะต้องมียอดขายเป็นอันดับหนึ่งอย่างแน่นอน

“ฮ่า ๆ”

อวี้ฮ่าวหรานแค่หัวเราะและจากไป เขาไม่อยากคุยกับชายน่ารังเกียจคนนี้

คืนนั้นระหว่างทานอาหารเย็น ถวนถวนดูตื่นเต้นถึงขีดสุด

“คุณน้า คุณพ่อรักษาเนื้องอกของเจ้าลูกกวาดได้จริง ๆ! คุณพ่อเก่งเกินไปแล้ว!”

หลี่หรงตกตะลึงเมื่อได้ยินดังนั้น

“พี่เขยเก่งจริง ๆ!”

ตอนแรกเธอยังลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เชื่อว่าพี่เขยของตัวเองมหัศจรรย์จริง ๆ

“อะแฮ่ม ก็แค่บังเอิญน่ะ แค่บังเอิญ…”

อวี้ฮ่าวหรานกระแอมไอ เขารู้สึกราวกับว่าถูกน้องสะใภ้มองเป็นเทพเจ้า…

ถึงเขาจะเคยเป็นเทพเจ้าจริง ๆ ก็เถอะ

คืนนั้นเป็นคืนที่เงียบสงัด

วันถัดมา ถวนถวนใช้เวลาทั้งวันที่โรงเรียนอนุบาลไปกับการอวดเรื่องเจ้าลูกกวาดให้เพื่อน ๆ ฟัง

คุณครูหวังผู้เป็นครูประจำชั้นไม่ค่อยจะเชื่อนักและแค่ฟังเรื่องเล่าเฉย ๆ

“คุณพ่อใช้มือแตะมันไม่กี่นาทีตอนกลับมาถึงบ้าน แล้ว…แล้วอยู่ ๆ เจ้าลูกกวาดก็ร้อง…”