ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 65

“เมื่อในอดีต ผมทำสิ่งต่าง ๆ มากมายให้กับองค์กรแต่มันก็มีหลายครั้งที่ผมจงใจปล่อยให้เป้าหมายบางคนหลบหนีไปเพราะความใจอ่อน”

เฉิงกัวอันเอ่ยประโยคนี้ขึ้นพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่างรำลึกความหลัง

“คุณคงพอจะเดาออกว่าในองค์กรนักฆ่ามันมีแต่เรื่องราวที่โหดเหี้ยมไร้มนุษย์ธรรม แต่ในทางกลับกันตัวผมเองพอยิ่งอยู่ไปนานเข้าผมก็ยิ่งรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด ผมใจไม่เหี้ยมพอเหมือนกับพวกคนเหล่านั้นและเมื่อผมปล่อยเป้าหมายไปหลายครั้งเข้าผมก็ถูกเตือนจากองค์กร”

“วันที่ผมตัดสินใจออกจากองค์ก็คือวันที่ลูกสาวของผมเกิดผมพาครอบครัวของผมหนีและไม่ติดต่อกับองค์กรอีกเลยนับตั้งแต่ปีนั้นเป็นต้นมา”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ เฉิงกัวอันหยุดถอนหายใจ

“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ มันคงเป็นเพราะถงไห่เว่ยตามหาผมเจอดังนั้นมันก็เลยส่งคนมาตามฆ่าผมอย่างที่เห็น”

หลังจากฟังสิ่งที่ฝั่งตรงข้ามเล่ามาทั้งหมด อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าอย่างเข้าใจ

อันที่จริงอวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ใส่ใจอะไรกับความหลังของเฉิงกัวอันมากมายนัก ตราบใดที่ฝั่งตรงข้ามไม่ได้ทรยศเขา เขาก็ยินดีที่จะคบหาด้วยต่อไป

“ฮ่าวหราน ได้โปรดอย่าบอกเรื่องนี้ให้ลูกสาวของฉันรู้จะได้ไหมลูกสาวของฉันบริสุทธิ์ไม่เคยทำเรื่องไม่ดีมาก่อน ฉันไม่อยากให้เธอต้องมารับรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องราวดำมืดแบบนี้”

เฉิงกัวอันเอ่ยขอขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นห่วง ลูกสาวของเขาที่สุด

“ได้ ผมรับปาก” อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้ากลับจากนั้นเขาลุกเดินออกไปจากออฟฟิศของเฉิงกัวอันทันที

หลังจากเดินออกมาจากตึกของเฉิงกัวอัน อวี้ฮ่าวหรานหันกลับไปพยักหน้าเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ

ถึงแม้ว่าเฉิงกัวอันจะเคยเป็นหนึ่งในแกนหลักขององค์กรอสรพิษ แต่นั่นมันก็เป็นอดีตแถมตอนนี้เขาออกมาเพราะว่ารู้สึกสำนึกผิดคนแบบนี้อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกให้การยอมรับอยู่พอสมควร

หลังจากจบเรื่องทั้งหมดแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็เรียกแท็กซี่กลับคอนโด

“พ่อจ๋า!”

ในทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานเปิดประตู ถวนถวนวิ่งมาหาทันทีด้วยสีหน้าเบิกบาน

“กอด ๆ!”

เด็กน้อยพูดขึ้นพร้อมกับกางแขนอยากให้พ่อของเธอกอด อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะจากนั้นเขาย่อตัวลงไปอุ้มถวนถวนขึ้นมากอดอย่างอ่อนโยน

“พ่อจ๋า วันนี้หนูกับแม่หรงช่วยกันปั้นกระต่ายตัวเบ้อเร่อมาให้พ่อด้วยแหละ!”

ถวนถวนพูดขึ้นพลางทำไม้ทำมือเป็นกระต่ายตัวใหญ่

“โอ้ งั้นเหรอ? ไหนงั้นบอกพ่อทีว่าตอนนี้กระต่ายตัวนั้นอยู่ไหนแล้ว?” อวี้ฮ่าวหรานแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรและถามกลับพร้อมกับยิ้มให้ลูกสาวของเขา

“ตอนนี้มันอยู่ในหม้อ! แม่หรงบอกว่าต้องนึ่งให้มันสุกก่อนถึงจะให้พ่อกินได้! หนูกับแม่หรงตั้งใจปั้นกระต่ายยักษ์หลายตัวให้พ่อคนเดียวเลยนะ!”

ถวนถวนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ ซึ่งมันทำให้อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกอบอุ่นในหัวใจเป็นอย่างมาก

หลังจากลูบหัวลูกสาวของตัวเอง อวี้ฮ่าวหรานก็หอมแก้มเด็กน้อยไปอีกฟอดใหญ่