ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 94

บทที่ 94 รถใหม่

ฝูงชนรอบ ๆ เมื่อได้เห็นภาพที่คู่สามีภรรยาของแก็งค์มังกรครามก้มหัวขอขมาให้กับอวี้ฮ่าวหราน พวกเขาก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

บ้าไปแล้ว ทำไมทุกอย่างมันกลับตาลปัตรแบบนี้?

เหตุการณ์มันควรจะจบด้วยการนองเลือดไม่ใช่เหรอ?

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมทุกอย่างมันเป็นแบบนี้?”

“ไอ้เจ้าหนุ่มคนนั้นมีเบื้องหลังไม่ธรรมดางั้นเหรอ?”

“น่าจะเป็นแบบนั้น นับได้ว่านังผู้หญิงคนนั้นหาเรื่องให้ผัวของตัวเองแท้ ๆ สมน้ำหน้า!”

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหราน เมื่อเขาเห็นว่าคนทั้งคู่ยอมคุกเข่าขอขมาให้เขาแต่โดยดี เขาก็รู้สึกจนใจทำอะไรไม่ลง

ไอ้คนคนนี้ที่ชื่อเฉินซิวนี่มันยืดหยุ่นดีจริง ๆ ยอมละทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด คนแบบนี้ย่อมมีชีวิตยืดยาวพอสมควร

แต่ในเมื่อคนพวกนี้สร้างความเดือดร้อนให้เขาอีกรอบ เขาจะปล่อยไปเลยโดยที่ไม่ทำอะไรเลยมันย่อมไม่ได้!

อวี้ฮ่าวหรานมองไปที่รถของเขาเองซึ่งถูกชนจนขับต่อไม่ได้ก่อนจะหันกลับมาพูดกับเฉินซิวว่า “รถของฉันโดนเมียของแกชนจนขับต่อไม่ได้ แกจะชดใช้ยังไง?”

เมื่อได้ยินคำถามของอวี้ฮ่าวหราน เฉินซิวรีบตบหน้าอกของเขาทันทีและชี้ไปที่รถ bentley bentayga ของเขาเอง “พี่ชาย หากไม่รังเกียจรถของผม พี่เอารถของผมไปได้เลยตามสบาย!”

ทันทีที่พูดจบ เฉินซิวลุกขึ้นและยื่นกุญแจรถให้กับอวี้ฮ่าวหรานด้วยท่าทางสุภาพที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

อวี้ฮ่าวหรานหยิบกุญแจมา จากนั้นเขาลองกดปุ่มปลดล็อกรถจากกุญแจเพื่อดูว่าเป็นคันไหนที่เฉินซิวมอบให้เขา ซึ่งเขาก็ได้เห็นว่ารถที่เฉินซิวมอบให้เขานั้นมันน่าจะแพงกว่ารถของเขาพอดู

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมลักษณะนิสัยยืดหยุ่นของเฉินซิว

“รถของนายฉันชอบมาก เอาเป็นว่าเรื่องคราวนี้ฉันจะยกโทษให้ก่อน แต่จำคำพูดของฉันเอาไว้ให้ดีนับจากนี้ดูแลผู้หญิงของนายหน่อย ไม่งั้นสักวันนายคงตายเพราะเธอ!” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินกลับไปที่รถของเขาเองเพื่ออุ้มถวนถวนพร้อมกับลูกหมาออกมา

“ได้ครับพี่ ได้ครับพี่! เดี๋ยวผมจะเดินไปส่งนะครับรถของผมจอดอยู่ค่อนข้างไกล…” เฉินซิวโค้งตัวหลายรอบตกปากรับคำ อวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าประจบประแจง จากนั้นเขารีบเดินค้อมหัวตามอวี้ฮ่าวหรานราวกับว่าตัวเขาเองเป็นลูกน้องยังไงยังงั้น

หลังจากขึ้นรถ อวี้ฮ่าวหรานพาถวนถวนตรงกลับคอนโดอย่างรวดเร็ว

ในห้องนั่งเล่น

“พ่อจ๋า ลูกกวาดยังร้องอยู่เลย พ่อช่วยรักษามันที!”

ถวนถวนลูบหัวปลอบลูกหมาพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าโศก

อวี้ฮ่าวหรานใช้เนตรเทวะสำรวจดูทั่วทั้งร่างของลูกหมาอีกครั้ง จากนั้นเขาวางมือลงไปที่ขาของมันข้างที่กระดูกแตกแล้วค่อย ๆ ปล่อยพลังวิญญาณเข้าไปเรื่อย ๆ อย่างแผ่วเบา

สาเหตุที่อวี้ฮ่าวหรานไม่รักษาให้ลูกหมาตัวนี้เลยตั้งแต่ในระหว่างรอให้พวกเฉินซิวมาถึง เป็นเพราะในเวลานี้พลังของเขายังไม่แข็งแกร่งถึงขนาดรักษาอาการบาดเจ็บต่าง ๆ ให้กับสิ่งมีชีวิตหรือคนให้หายขาดได้อย่างรวดเร็ว

เขาในตอนนี้หากจะรักษาอาการบาดเจ็บให้กับอะไรสักอย่าง… จำเป็นต้องใช้สมาธิและเวลาพอสมควร ดังนั้นหากในเวลานั้นพวกเฉินซิวโผล่มาตอนที่เขากำลังรักษาเจ้าลูกหมาน้อยตัวนี้อยู่พอดี มันจะทำให้เขาเสียสมาธิ! ซึ่งถ้าเมื่อไหร่ที่การรักษาด้วยพลังวิญญาณขาดตอนไป เจ้าหมาตัวนี้อาจพิการถาวรไปเลยก็ได้

แต่ในตอนนี้เมื่อกลับมาถึงห้องแล้ว เขาจึงสามารถรักษามันได้อย่างมั่นใจ

อวี้ฮ่าวหรานใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมงก็รักษาลูกหมาตัวน้อยนี้เสร็จ

“โฮ่ง โฮ่ง!”

หลังจากได้รับการรักษาแล้ว เจ้าลูกกวาดค่อย ๆ ยันตัวของมันยืนขึ้นอย่างไม่แน่ใจ ซึ่งหลังจากที่มันยืนขึ้นได้สักพักและแน่ใจว่ามันไม่เจ็บอะไรแล้ว มันก็แกว่งหางอย่างร่าเริงและวิ่งกระโดดไปรอบ ๆ

“ฮ่าฮ่า ลูกกวาด ลูกกวาดหายดีแล้ว!”

ถวนถวนปรบมือดีใจและรีบวิ่งไปเล่นกับลูกหมาตัวน้อยทันที