แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 585

ค่ายกลล่าวิญญาณสายเลือดยังดำเนินการต่อไปถึงหนึ่งชั่วโมง จากนั้นค่ายกลถึงได้หยุดการเคลื่อนไหว

ว่านฉางหรูได้ล้มตัวลงกับพื้นด้วยสีหน้าซีดเซียวไร้วิญญาณไปนานแล้ว

มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งคนนี้ที่เคยน่าเกรงขามไปทั่วเมืองฮ่านหยาง ผู้ที่ทำร้ายคู่ต่อสู้จนครอบครัวแตกสลาย ตอนนี้ได้ลิ้มลองความเจ็บปวดของบุคคลที่เขาเคยทำร้ายจนครอบครัวแตกสลายแล้ว

เพียงชั่วขณะเดียว ผมของว่านฉางหรูก็ขาวหงอกหมดหัว เหมือนดั่งกลายเป็นชายชราใกล้ตาย

เฉินโม่จ้องมองเขา สีหน้าเรียบเฉย ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ

"ไม่ว่าทำอะไรล้วนต้องรับผลกระทบ ตั้งแต่วินาทีที่นายคิดจะลงมือจัดการกับเหม่ยหวากรุ๊ป ชะตาชีวิตตระกูลว่านของพวกนายก็ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว!"

"วันนี้ให้ความแค้นนับหกร้อยปีของฉันกับตระกูลว่านของนายจบสิ้นให้หมด!"

แววตาของว่านฉางหรูมีความหวาดกลัว มองเฉินโม่แล้วพึมพำว่า "หกร้อยปี?"

"นายเป็นใคร? นายต้องไม่ใช่เพียงแค่เด็กมัธยมปลายแน่นอน นายเป็นใครกันแน่?"

เฉินโม่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เหมือนว่าแววตาสามารถมองทะลุเพดานไปยังจักรวาล

น้ำเสียงของเฉินโม่เรียบเฉยมาก แต่กลับมีความว่างเปล่าแฝงอยู่ด้วย "นายรู้มั้ย? ที่จริงแล้วการต่อสู้ระหว่างเหม่ยหวากรุ๊ปและตระกูลว่านของนาย สุดท้ายแล้วตระกูลว่านของนายชนะ แต่คนที่ครอบครัวแตกสลายไปคนนั้นคือฉัน"

ใบหน้าของว่านฉางหรูปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง แล้วพูดอย่างขมขื่นว่า "จนกระทั่งตอนนี้ นายยังพูดจาประชดแบบนี้อีก มีประโยชน์งั้นหรอ? ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร นายชนะแล้ว!"

"ที่ฉันพูดล้วนเป็นความจริง" เฉินโม่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"แต่น่าเสียดายที่ฉันได้มาเกิดใหม่ และฉันก็ยังเป็นผู้บำเพ็ญด้วย ดังนั้นในวินาทีที่ฉันได้เกิดใหม่ ชะตาชีวิตตระกูลว่านของนายก็ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว"

"ใช่สิ ฉันลืมไป นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือผู้บำเพ็ญ" เฉินโม่เหมือนว่ากำลังอธิบายความสงสัยให้กับว่านฉางหรู แล้วก็เหมือนว่ากำลังพูดอยู่กับตัวเอง

"ก็คือการพิชิตฟ้า สู้กับฟ้า สู้กับดิน เป็นอมตะ เป็นผู้แข็งแกร่งท่องเที่ยวในจักรวาล"

"ฉันคือคนประเภทนั้น!"