ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 139

เขาใช้เวลาสองปีโดยหวังที่จะสร้างความประทับใจให้เธอ แต่นอกจากมีลูกคนหนึ่งแล้ว เธอไม่เคยรักเขาเลย

จนกระทั่งเจียงเซิงค่อยๆ เติบขึ้น และสุขภาพของเธอเริ่มแย่ลง เขาจึงตระหนักว่าเธอเลือกที่จะมีลูกให้เขาเป็นเพราะเธอเหลือเวลาไม่มากแล้ว

นี่ถือว่าเป็นการชดเชยที่เธอมีต่อเขา เป็นค่าชดเชยที่น่าขำ เธอหลอกลวงเขาชัดๆ ทำให้เขาไม่สามารถมีความรักกับเธอได้ เขายังแค้นใจอยู่ไม่หายแม้หลังจากที่เธอเสียชีวิตแล้ว!

จนกระทั่งเธอเสียชีวิตแล้ว เธอก็ไม่ได้ทิ้งคำพูดแม้แต่คำเดียวไว้ให้

และหลายปีที่ผ่านมา ขณะที่เขามองดูเจียงเซิงยิ่งโตขึ้นยิ่งเหมือนแม่ของเธอ เขาก็ยิ่งเจ็บปวดใจมากขึ้น

ที่เขารับเซียวหลานและเจียงเวยกลับมา และหันความสนใจไปที่ เจียงเวย ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจลูกสาวอย่างเจียงเซิง เขาแค่ไม่อยากให้ตัวเองคิดถึงกงม่านม่านอีกต่อไปเท่านั้น

เจียงเซิ่นนั่งบนโซฟาโดยใช้ฝ่ามือจับหัว

ในขณะเดียวกันสีหน้าของเจียงเซิงซีดเผือดลง เธอคิดมาโดยตลอดว่าพ่อของเธอเป็นคนนอกใจเธอ และไม่ซื่อสัตย์ต่อชีวิตการแต่งงานของเธอ เพราะก่อนหน้านี้แม่ของเธอดีกับเธอมาก จนเธอมองไม่ออกว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำให้แม่ของเธอไม่มีความสุขได้

เธอคิดว่าแม่ของเธอป่วยเพราะพ่อนอกใจ และในที่สุดก็ต้องเสียชีวิตด้วยอาการป่วย

แต่พ่อของเธอกลับบอกเธอว่าแม่ของเธอป่วยด้วยโรคร้ายแรกแต่แรกแล้ว ที่ให้กำเนิดเธอก็เพื่อชดเชยพ่อของเธอ และเธอไม่เคยรักพ่อของเธอเลยเหรอ?

แต่ทำไม...

ทำไมไม่รักแต่จะมาอยู่ด้วยกันล่ะ?

เธอควรอยู่ในครอบครัวที่มีความสุขไม่ใช่เหรอ หากไม่มีเซียวหลานและเจียงเวย ถ้าแม่ของเธอไม่เสียชีวิตด้วยอาการป่วย เธอก็จะสามารถเติบโตอย่างมีความสุขภายใต้การดูแลของพ่อแม่ของเธอ

ทำไมต้องมาทำลายเรื่องนี้ล่ะ?

'เซิงเซิง แม้ว่าเธอจะรู้อะไรบางอย่างในอนาคตก็อย่าโทษแม่ของเธอ ที่จริงแล้วแม่ของเธอรักเธอมาก...'

คำพูดของเรเวียร์ดังก้องอยู่รอบหูของเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังตกลงไปในกระแสน้ำวนอันมืดมิด

ครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวที่เธอคิดว่าถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง ที่แท้มันเป็นภาพลวงตาโดยตลอด