ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 164

เซียวหลานรู้ว่าลูกสาวของเธอยังมีใจให้ท่านเจ๋วอยู่ ดังนั้นเธอจึงรีบปลอบใจว่า "ตอนนี้ลูกอย่าไปสนใจเรื่องของท่านเจ๋วก่อน ตราบใดที่ลูกได้ตัวตนของคุณหนูแห่งตระกูลกุง แล้วยังต้องกังวลว่าท่านเจ๋วจะไม่ชอบลูกเหรอ?"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจียงเวยก็จับมือแม่ของเธอ "แม่ แม่พูดถูก ฉันต้องทำให้ตระกูลลู่เชื่อใจว่าฉันเป็นลูกสาวของกุงม่านม่านอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ฉันจะต้องได้ผมของนังนั่นเพื่อไปทำ DNA ถึงจะได้"

เซียวหลานหัวเราะเยาะ "นี่จัดการง่ายมาก ยัยเจียงหลินทำงานอยู่ใน TG แล้ว เราให้เธอไปจัดการเรื่องนี้เถอะ นังตัวดีเจียงเซิงจะไม่สงสัยพวกเราเข้า"

เจียงหลินผู้ไม่เคยทำงานหนักมาก่อนได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ขนส่งในแผนกวัตถุดิบ และเธอก็รู้สึกทั้งโกรธและน้อยใจด้วย

ให้ตายเถอะ เจียงเซิงต้องตั้งใจทำแบบนี้แน่ๆ!

ในเวลานี้ เธอได้รับโทรศัพท์จากเซียวหลาน ป้าใหญ่ของเธอ และเธอก็ระบายความขมขื่นของเธอกับเซียวหลานโดยไม่ได้คิดอะไรเลย

เซียวหลานแสร้งทำเป็นปลอบเธอแล้วพูดว่า "เอาล่ะ หลินหลิน อย่าโกรธเลย พูดอีกนัยหนึ่ง เธอมีโอกาสอยู่ที่นั่นถึงจะทำงานหนักสักหน่อยก็ไม่เป็นไร"

"นอกจากนี้ ถ้าเธออยู่ที่นั่น ก็มีโอกาสได้เจอท่านเจ๋วบ่อยๆ นะ"

เซียวหลานจงใจพูดถึงเรื่องนี้ ส่วนเจียงหลินก็อดทนกับความยากลำบากพวกนี้เพื่อซือเย่เจ๋วจริงๆ

"คุณป้าพูดถูก ฉันจะทำให้ดีที่สุด!" ครั้งหน้าถ้าได้เจอท่านเจ๋ว เธอต้องบอกเขาเรื่องที่เจียงเซิงใช้งานเธอหนักและโหดร้ายต่อเธอ และท่านเจ๋วจะเห็นอกเห็นใจเธออย่างแน่นอน

แต่ที่เธอไม่รู้คือ เซียวหลานกำลังแอบหัวเราะเยาะเธออยู่

ยัยเด็กคนนี้ช่างกล้าคิดเพ้อเจ้อจริงๆ ท่านเจ๋วจะมีใจให้กับเด็กบ้านนอกที่โง่เขลาและไร้ปัญญาเช่นเธอได้อย่างไร

แต่อย่างนี้ก็ดี สำหรับสองแม่ลูกพวกเธอแล้ว ความโง่เขลาของเจียงหลินก็เหมือนกับมีดที่เล็งไปที่เจียงเซิง

นี่ไง ด้วยคำเกลี้ยกล่อมของเธอเพียงไม่กี่คำ เจียงหลินก็เต็มใจที่จะช่วยเรื่องนี้จริงๆ

มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะได้ผมเส้นหนึ่งจากเจียงเซิง