ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 183

หรือว่าของที่ระลึกที่แม่ของเธอทิ้งไว้มีอะไรพิเศษเหรอ?

เจียงเวยกลับไปที่ตระกูลเจียงเพื่อต้องการหารือวิธีแก้ปัญหากับแม่ของเธอ แต่ทันทีที่เธอเข้าไปในประตู ก็เห็นเจียงเซิ่นนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

ส่วนแม่ของตนเองซึ่งไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไรกำลังคุกเข่าอยู่ข้างๆ

"พ่อ…ทำไมแม่ถึง..."

"กล้าดียังไงมาถาม!"

เจียงเซิ่นโกรธมากจนตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น "เธอสองแม่ลูกช่างไร้ยางอายจริงๆ เธอกล้าที่จะเอาของที่ระลึกแม่ของเซิงเซิงไป!"

หากไม่ใช่ซือเย่เจ๋วโทรหาเขาและบอกเขาว่าเจียงเวยออกไปปลอมตัวเป็นลูกสาวของกุงม่านม่าน และเขากลับมาก็พบว่าสร้อยข้อมือในกล่องหายไป เขาอาจไม่รู้ว่าลูกสาวของเขากล้าทำเช่นนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้เฒ่าเจียงเห็นลูกชายของเธอโกรธมากขนาดนี้ เธอนั่งอยู่ที่นั่นด้วยความตกใจโดยไม่กล้าพูดอะไรเลย

สีหน้าของเจียงเวยเปลี่ยนไปและเธอก็บีบแขนเสื้อของตนเองโดยไม่รู้ตัว "พ่อ... ฉันไม่รู้ว่าพ่อกำลังพูดถึงอะไร"

"ยังไม่ยอมรับอีกเหรอ?" เจียงเซิ่นกัดฟัน "เธอกล้าบอกต่อหน้าฉันไหมว่าใครคือแม่ของเธอ กุงม่านม่านหรือเซียวหลาน!"

เซียวหลานที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นพลางร้องไห้และกอดต้นขาของเขา "ที่รัก มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ดีเอง ช่วยเห็นแก่หน้าของฉันโปรดยกโทษให้เวยเวยเถอะ!"

"ออกไปเลย!"

เจียงเซิ่นเตะเธอออกไปและชี้ไปที่เธอ "ลูกสาวของเธอกล้าที่จะไม่ยอมรับเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอและกล้าที่จะพูดคำที่เนรคุณเช่นนี้ เธอกล้าพูดไหมว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย"

"ฉัน..." เซียวหลานไม่คิดว่าเจียงเซิ่นจะรู้เรื่องนี้เร็วขนาดนี้ ตอนนี้มันจบเห่แล้ว

เจียงเซิ่นตะโกนใส่เจียงเวยด้วยความโกรธ "เอาสร้อยข้อมือกลับไป ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษฉัน"

"พ่อ พ่อต้องทำแบบนี้กับฉันด้วยเหรอ?" เจียงเวยตะโกนอย่างบ้าคลั่ง "ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันแค่เอาสร้อยข้อมือของเธอไป ทำไมฉันจะต้องคืนมันด้วย เจียงเซิงได้ขดมยเย่เจ๋วไปแล้ว แล้วทำไมฉันขโมยตัวตนของเธอไปไม่ได้!"

เจียงเซิ่นโยนถ้วยบนโต๊ะไป

ถ้วยกระแทกหน้าเธอจนเกิดรอยแดงออกมา