ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 224

ไม่รู้ว่าซือเย่เจ๋วอธิบายกับเธออย่างจริงจังได้อย่างไร "เซิงเซิง ถ้าผมระงับมันจนทำให้มันเสีย มันจะไม่ดีกับคุณ... "

กลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลซือ ซือเย่เจ๋วอุ้มเจียงเซิงขึ้นไปชั้นบนแล้วโยนเธอลงบนเตียง

เจียงเซิงรีบต่อต้านร่างกายที่กดทับเข้ามาของเขา "นี่... เด็กอยู่ที่บ้าน นี่มันไม่ดี..."

"ไม่เป็นไร พวกเขาหลับกันหมดแล้ว" ซือเย่เจ๋วถอดเสื้อของเธอออกอย่างเร่งรีบ

"แล้ว…ห้องในโรงแรมนั่นมันเสียเปล่า!"

"ผมไม่ขาดแคลนเงินเล็กน้อยนั้น"

"ซือเย่เจ๋ว...เออ!" คำพูดที่เจียงเซิงต้องการจะพูดนั้นถูกระงักโดยศีรษะที่ลดลงของเขา...

ก่อนที่เจียงเซิงจะหายใจได้ ซือเย่เจ๋วก็หยุดชั่วคราว และบรรยากาศในห้องก็หยุดนิ่ง มันเต็มไปด้วยความอึดอัดใจเล็กน้อย

ซือเย่เจ๋วยืนขึ้นและหันหลังให้เธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูแข็งทื่อเล็กน้อย

เจียงเซิงตกตะลึง แค่นี้เนี่ยเหรอ?

เธอเหล่ไปที่ซือเย่เจ๋ว ชายหล่อที่มีร่างกายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้คงไม่ใช่ว่ามีโรคอะไรที่บอกไม่ได้มั้ง?

ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าเขาไม่ได้แตะต้องเจียงเวยในช่วงหกปีที่ผ่านมา และนั่นเป็น "เหตุการณ์ไม่คาดคิด" จริงๆ กับเธอเมื่อหกปีที่แล้ว?

หากเป็นเช่นนี้ก็โชคร้ายจริงๆ นี่มันเกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของเขาในฐานะผู้ชาย ถ้าเธอไม่พูดอะไร เกรงว่าเขาจะเสียใจมากกว่านี้

ในกรณีนี้ เมื่อพิจารณาว่าเขาดีต่อลูกได้ดีมาก เธอจะต้องปฏิบัติต่อเขาให้ดีขึ้นในอนาคต

"ซือเย่เจ๋ว คุณ...อย่ากังวล แม้ว่าคุณจะมีอาการป่วยซ่อนอยู่ ฉันก็จะไม่ไม่รังเกียจคุณ"

ถึงเวลานี้ก็ต้องพูดคำปลอบใจสักหน่อยสินะ

เธอไม่พูดแบบนี้ก็คงไม่เป็นไร ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ ดวงตาของซือเย่เจ๋วก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา "คุณกำลังตั้งคำถามกับผมงั้นเหรอ?"

เจียงเซิงยิ้ม แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ร่างกายสูงใหญ่ของซือเย่เจ๋วก็นอนทับลงอีกครั้ง "ผมว่าผมต้องจริงจังแล้วแหละ!"

วินาทีต่อมา เจียงเซิงสำนึกผิดจริงๆ