ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 228

เธอแอบเหลือบมองผู้คนที่มีสีหน้าต่างกันบนโต๊ะ และกำลังคิดอะไรอยู่

ผู้เฒ่าเจียงออกจากโรงพยาบาล ลุงของเธอและวังเยี่ยนมาถึงเมืองหลวง และแม้แต่เซียวหลานและเจียงเวยก็กลับมายังตระกูลเจียงด้วย

เกรงว่างานเลี้ยงครอบครัวคืนนี้จะไม่ใช่แค่งานเลี้ยงธรรมดาขนาดนั้น

ตลอดมื้ออาหาร อาจเป็นเพราะผู้คนที่มีความคิดต่างๆ นาๆ มารวมตัวกันถึงทำให้บรรยากาศน่าตึงเครียกมาก

วังเยี่ยนมองไปที่เจียงเซิงแล้วถามว่า "เซิงเซิง ได้ยินมาว่าเธอก่อตั้งสตูดิโอจิวเวลรี่ รายได้เป็นอย่างไรบ้างล่ะ"

ดูเหมือนมีจุดมุ่งหมาย ไม่ใช่ถามเพราะเป็นห่วงใย

ผู้เฒ่าเจียงตอบอย่างเหยียดหยาม "แน่นอนว่ารายได้ของเธอต้องไม่เลวล่ะสิ ด้วยความช่วยเหลือของท่านเจ๋ว จะแย่ได้อย่างไร แม้ว่าเธอไม่ต้องทำงานอะไรเลย เธอก็ยังสามารถใช้ชีวิตแบบหรูหราได้"

"ท่านเจ๋ว? ก็คือคนๆ นั้นที่มาจากตระกูลซือเหรอ?" เจียงยี่ประหลาดใจ หลานสาวคนนี้มีความสามารถจริงๆ

"จะมีใครอีกล่ะนอกจากท่านเจ๋วจากตระกูลซือนั่น เซิงเซิงนี่ได้เป็นหน้าเป็นตาให้กับตระกูลเจียงของเราจริงๆ ก็ต้องขอบคุณหน้าตาของเธอนี่น่ะ" ผู้เฒ่าเจียงแอบพูดประชดประชัน เจียงเซิงที่มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะหน้าตาที่ช่างยั่วเย้าของเธอไม่ใช่เหรอ?

เมื่อฟังคำพูดเหน็บแนมเหล่านี้ ดวงตาของเจียงเซิงก็ขยับและมุมปากของเธอขดตัวอย่างเย็นชา "ใช่สิ จะว่าไปฉันต้องขอบคุณแม่ของฉันที่ให้ใบหน้านี้แก่ฉัน"

"ถึงยังไง แม้แต่พี่สาวและน้องเจียงหลินก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของอีกฝ่ายได้ ดูเหมือนว่าพวกเธอไม่มีความสามารถมากพอที่เป็นหน้าเป็นตาของคุณ ทำให้คุณผิดหวังแล้วสินะ?"

ขณะที่เจียงเวยกำลังจะระเบิดอารมณ์นั้น เซียวหลานก็คว้ามือของเธอ และขยิบตาเพื่อส่งสัญญาเตือนเธอว่าอย่าหุนหันพลันแล่น

เจียงเซิ่นเพิ่งเริ่มยอมรับพวกเธออีกครั้ง หากทำให้เจียงเซิ่นขุ่นเคืองใจอีก งั้นสองแม่ลูกพวกเธอก็ไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลเจียงได้อีกเลยจริงๆ!