ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 229

"ใช่ ผมจะมอบไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ให้กับเซิงเซิงเท่านั้น มีเพียงลูกสาวของผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์รับช่วงต่อ"

ในที่สุด เจียงเซิ่นก็เข้าใจได้ชัดเจนว่าพวกเขากำลังวางแผนที่จะบังคับให้เขาส่งมอบหุ้นของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ออกมา

หากเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องรออะไรอีก "เรื่งหุ้นของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ ผมได้ให้ทนายความเขียนชื่อของเซิงเซิงเรียบร้อยแล้ว"

"ลูกเอ๋ย นายบ้าไปแล้วหรือไง นายให้ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่แก่เธอ…"

"ตอนที่ม่านม่านและผมก่อตั้งไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ พวกคุณเคยสนับสนุนอะไรให้หรือไม่"

เจียงเซิ่นมองไปที่ผู้เฒ่าเจียง และเยาะเย้ย "แม่ ไม่ใช่ว่าผมไม่กตัญญูคุณ ในเมื่อคุณไม่เคยเห็นผมเป็นลูกชายของคุณ และไม่เห็นเซิงเซิงเป็นหลานสาวของคุณด้วย งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องสุภาพต่อคุณอีก"

"แก..." ผู้เฒ่าเจียงโกรธมากจนตัวสั่นไปทั้งตัว แต่เหมือนมีอะไรขวางคอของเธอทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก

อาหารเย็นจบลงในลักษณะเงียบๆ เมื่อวังเยี่ยนและเจียงยี่จากไป ก็ไม่มีใครสังเกตเห็น เจียงยี่ขยิบตาส่งสายตาที่มีเลศนัยให้กับเซียวหลาน

แต่เจียงเซิงที่เดินอยู่ข้างหลังกลับสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เมื่อเธอเดินผ่านเซียวหลานด้วยสายตาที่มีความหมายแอบแฝง เธอมองดูเธอแล้วยิ้ม "ระวังหน่อย อย่าเล่นกับไฟและจนเผาตัวเองเอา"

คำพูดเหล่านี้ทำให้หัวใจของเซียวหลานสั่นสะท้าน

แอบกัดฟัน บ้าจริง ถ้าเธอไม่กำจัดนังตัวดีคนนี้ ความแค้นในใจของเธอก็ไม่มีวันหายไป!

ซือเย่เจ๋วนั่งอยู่ในห้องหนังสือเพื่อตรวจสอบข้อมูล จนกว่าหลัวเชว่จะส่งข้อความหาเขา เขาถึงเหลือบมองดู

ตระกูลเจียงในเมืองจินเฉิงต้องการแย่งชิงหุ้นของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่กับเจียงเซิง ไม่รู้ว่าพวกเขาเอาความกล้านี้มาจากไหน

เขาได้สอบสวนตระกูลเจียงในเมืองจินเฉิงตั้งแต่แรกแล้ว ยกเว้น เจียงเซิ่นค่อนข้างปกติดี ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือในครอบครัวผู้เฒ่าเจียงเป็นคนไม่ได้เรื่องหมด

ผู้เฒ่าเจียงเป็นหัวโบราณและดื้อดึง ท่าทางที่มีต่อลูกชายทั้งสองของเธอนั้นแตกต่างราวฟ้ากับเหว เนื่องจากเจียงยี่มีลูกชาย และผู้เฒ่าเจียงก็ดูแลรักใคร่หลานชายนั้นแบบประคบประหงมมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เขากลายเป็นคนไร้ค่าที่เอาแต่ชอบเที่ยวเตร่ไปวันๆ

ให้คนไร้ไปรับช่วงต่อของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ พวกเขากล้าคิดจริงๆ

"พ่อจ๋า!"