ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 23

"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ มามีบอกว่า ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆของบรรพบุรุษไม่มากก็น้อย มามี้ของหนูยังชอบของเก่าแก่ด้วยเหมือนกันนะคะ"

ไม่เช่นนั้นมามี้ของเธอก็คงไม่ได้ออกแบบ "เครื่องประดับโบราณแบบจีน"ในประเทศSหรอกนะ

คุณท่านซือหัวเราะ "ถ้าอย่างนั้นฉันอยากจะเจอมามี้ของพวกหนูขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ"

เจียงหนวนหนวนรู้สึกภูมิใจมาก ที่ในที่สุดเธอก็ทำให้มามี้ดึงดูดความสนใจของคุณปู่ได้แล้ว!

ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเจียงเหยียนเหยียน เขายกแขนขึ้นลูบแก้มของเขา เจียงเหยียนเหยียนจ้องมองเขาด้วยท่าทาง"ไม่เป็นมิตร"

สายตานี้ทำให้เขานึกถึงใครบางคน

"ครั้งก่อนที่เจอหนู หนูมีไฝที่มุมตา"

เจียงเหยียนเหยียนแตะหางตาของเขาแล้วพูดว่า "ผมวาดเองครับ"

"คุณปู่ แพ้แล้ว!"

เจียงหนวนหนวนหัวเราะเบาๆ

โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคุณท่านซือยอมอ่อนข้อให้ เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆยิ้มอย่างมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขเช่นกัน

อาจเป็นเพราะเขาแก่แล้ว อยากมีหลานสาวและหลานชายมาอยู่กับเขาแบบนี้

เวลาค่ำแล้ว ซือเย่เจ๋วจึงส่งเจียงหนวนหนวนและเจียงเหยียนเหยียนกลับไปที่วิลล่าวิวทะเลด้วยตัวเอง

"คุณอา เราไปก่อนนะ บ๊ายบาย~"

เจียงหนวนหนวนโบกมือให้กับเขา จับมือพี่ชายของเธอแล้วกระโดดโลดเต้นเข้าไปในลานบ้าน

ซือเย่เจ๋วไม่ได้ออกไปทันที แต่มองดูแผ่นหลังของพวกเขาขณะที่พวกเขาเข้ามาและเข้าสู่ภวังค์ความคิด

เขาไม่เคยสงสัยอย่างจริงจังว่าพวกเขาเป็นลูกของเขา แต่หลังจากรู้ว่านามสกุลของพวกเขาคือเจียง เขาก็ลังเล...

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาเจียงเวย

***

ตระกูลเจียง

"ท่านซือถามหนูเรื่องหกปีที่แล้วอีกแล้ว?" เซียวหลานเดินไปที่เจียงเวยแล้วนั่งลงด้วยสีหน้าตึงเครียด

เจียงเวยพยักหน้ากัดริมฝีปากแน่น "หนูไม่รู้ว่าทำไม หนูจะรู้สึกว่าเย่เจ๋วสงสัยในตัวหนู โดยเฉพาะนังแพศยาเจียงเซิงกลับมา เขาก็ให้ความสนใจกับนังแพศยานั่นมากผิดปกติ!"

คืนนั้นเมื่อเขาถามถึงเจียงเซิง เธอกุเรื่องโกหก เพื่อให้ซือเย่เจ๋วคิดว่าเรื่องเมื่อตอนนั้นเจียงเซิงเป็นคนทำ และให้เขารู้สึกรังเกียจเธอ

แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเธอขับรถออกจากบ้านตระกูลเจียงในวันนั้น เธอเห็นทั้งสองขับรถออกไปด้วยกัน ซือเย่เจ๋วไม่ได้กลับมาเลยในคืนนั้น

เธอไม่กล้าถามซือเย่เจ๋ว เพราะงั้นแน่นอนว่าเธอทำได้เพียงถามเจียงเซิงเท่านั้น

ใบหน้าของเซียวหลานหม่นลง "เหอะ ฉันรู้ว่านังแพศยากำลังต่อต้านพวกเรา อาหารค่ำวันนั้นเธอตั้งใจที่จะให้ท่านซือสงสัยเราชัดๆ"

"ปล่อยให้เธอผยองแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วนะคะ ด้วยรูปลักษณ์ของนังแพศยานั่น ผู้ชายคนไหนที่อยู่กับมันนานแล้วจะไม่ถูกล่อลวง?"

"แม่ หนูพยายามกำจัดนังนั่นแล้ว แต่เธอเก่งมาก หนูทำอะไรมันไม่ได้เลย"

เจียงเวยแทบรอไม่ไหวอีกต่อไป การที่ซือเย่เจ๋วโทรหาเธอในวันนี้ถามเธอเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้วหมายความว่าซือเย่เจ๋วจะต้องรู้ความจริงในไม่ช้าก็เร็ว

เซียวหลานเท้าคางอย่างสงสัย เธอคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วหัวเราะเยาะ "เวยเวย แกยังมีข้อมูลติดต่อไอ้แก่คนนั้นใช่ไหม?"

เจียงเวยตกใจ "ประธานหลิน?"

"ใช่ แกต้องรู้ว่าประธานหลินจ้องนังแพศยามานานแล้ว หกปีที่แล้วเขาไม่ได้ขย้ำมันต้องไม่ยอมปล่อยมันไปแน่ ถ้างั้น คราวนี้เราเอาอีกรอบ เราต้องรอบคอบ ให้นังนั่นรอดไปไม่ได้!"

เจียงเซิงนั่งออกแบบอยู่ในห้องทำงาน ตั้งแต่ที่แม่ของเธอเสียชีวิตไป ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ก็ไม่สามารถสร้างเครื่องประดับในสไตล์ของตัวเองได้ในหลายปีที่ผ่านมา

หลังจากที่ลักชัวรี่ออกแบบแนวจีนแล้ว เธอก็ไม่ได้ออกแบบเครื่องประดับสไตล์อื่นเลย