ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 23

"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ มามีบอกว่า ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆของบรรพบุรุษไม่มากก็น้อย มามี้ของหนูยังชอบของเก่าแก่ด้วยเหมือนกันนะคะ"

ไม่เช่นนั้นมามี้ของเธอก็คงไม่ได้ออกแบบ "เครื่องประดับโบราณแบบจีน"ในประเทศSหรอกนะ

คุณท่านซือหัวเราะ "ถ้าอย่างนั้นฉันอยากจะเจอมามี้ของพวกหนูขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ"

เจียงหนวนหนวนรู้สึกภูมิใจมาก ที่ในที่สุดเธอก็ทำให้มามี้ดึงดูดความสนใจของคุณปู่ได้แล้ว!

ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเจียงเหยียนเหยียน เขายกแขนขึ้นลูบแก้มของเขา เจียงเหยียนเหยียนจ้องมองเขาด้วยท่าทาง"ไม่เป็นมิตร"

สายตานี้ทำให้เขานึกถึงใครบางคน

"ครั้งก่อนที่เจอหนู หนูมีไฝที่มุมตา"

เจียงเหยียนเหยียนแตะหางตาของเขาแล้วพูดว่า "ผมวาดเองครับ"

"คุณปู่ แพ้แล้ว!"

เจียงหนวนหนวนหัวเราะเบาๆ

โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคุณท่านซือยอมอ่อนข้อให้ เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆยิ้มอย่างมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขเช่นกัน

อาจเป็นเพราะเขาแก่แล้ว อยากมีหลานสาวและหลานชายมาอยู่กับเขาแบบนี้

เวลาค่ำแล้ว ซือเย่เจ๋วจึงส่งเจียงหนวนหนวนและเจียงเหยียนเหยียนกลับไปที่วิลล่าวิวทะเลด้วยตัวเอง

"คุณอา เราไปก่อนนะ บ๊ายบาย~"

เจียงหนวนหนวนโบกมือให้กับเขา จับมือพี่ชายของเธอแล้วกระโดดโลดเต้นเข้าไปในลานบ้าน

ซือเย่เจ๋วไม่ได้ออกไปทันที แต่มองดูแผ่นหลังของพวกเขาขณะที่พวกเขาเข้ามาและเข้าสู่ภวังค์ความคิด

เขาไม่เคยสงสัยอย่างจริงจังว่าพวกเขาเป็นลูกของเขา แต่หลังจากรู้ว่านามสกุลของพวกเขาคือเจียง เขาก็ลังเล...