ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 24

เธอกัดหัวปากกาและครุ่นคิดอยู่นาน แต่เธอก็ไม่มีแรงบันดาลใจเลย...

"เซิงเซิง"

เมื่อเห็นเจียงเวยปรากฏตัวนอกประตู เจียงเซิงจึงวางปากกาลง "ไม่มีคนนอกแล้ว ไม่ต้องแหกปากโวยวายมากนักหรอก"

โดยปกติแล้ว เจียงเวยคงจะทนไม่ไหว แต่วันนี้เธอสามารถพูดคุยได้อย่างใจเย็นต่อไปว่า "วันนี้ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับแก ฉันรู้ว่าความสามารถทางธุรกิจของแกดีกว่าของฉันมาก"

เจียงเวยวางเอกสารในมือของเธอบนโต๊ะ "สถานการณ์ของไวเนอร์เป็นแบบไหนแกก็รู้ มีลูกค้าที่ยินดีจัดหาแพลตฟอร์มโฆษณาและส่งเสริมการขายให้กับไวเนอร์ คืนนี้แกมากับฉันเพื่อเจรจาสัญญาได้ไหม ?"

เจียงเซิงหยิบเอกสารสัญญาขึ้นมาดู จากนั้นก็กระตุกมุมปากออกมา "โอเค ไปก็ได้"

"งั้นตอนเย็นฉันจะรอแกนะ" เมื่อเจียงเวยหันกลับมา ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความชั่วร้าย

เจียงเซิงหยิบเอกสารสัญญาขึ้นมามองดูแล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจียงเวยไปหาลูกค้าแบบไหนมา

TG กรุป

ซือเย่เจ๋วยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานและมองทิวทัศน์ของย่านใจกลางเมือง เขาหมุนแหวนสีดำบนนิ้วชี้ของเขาเล่น ก่อนจะเห็นว่าหลัวเชว่เดินมาจากเงาของกระจก

"ท่านซือครับ ผมมีคนตรวจสอบมันในประเทศ S ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมไม่พบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเจียงเซิงเลย เหมือนว่ามีคนจงใจปกปิดมันไว้น่ะครับ"

ซือเย่เจ๋วหันไปด้านข้างแล้วมองดูเขา "คุณหมายถึงข้อมูลของเธอถูกปิดกั้นงั้นเหรอ?"

หลัวเชว่พยักหน้า "ถูกต้องครับ ในประเทศ S แทบไม่มีใครรู้ว่าโซยาซึ่งเป็นนักออกแบบเครื่องประดับคือเจียงเซิง มีเพียงคนในลักชัวรี่เท่านั้นที่เคยได้เห็นเธอ จากภาพถ่ายของเจียงเซิง สามารถยืนยันว่าเจียงเซิงคือโซราจริงๆครับ"

"แต่...ที่ท่านให้ผมตรวจดูว่าเธอเคยคลอดลูกที่ประเทศ S หรือไม่ ผมหาไม่เจอจริงๆ ผมตรวจสอบมาเกือบทุกโรงพยาบาลแล้ว"

หลัวเชว่ก็ประสบปัญหาเช่นกัน เว้นแต่ว่าแฮกเกอร์จะบล็อกข้อมูลของเธอ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่รู้น้อยขนาดนี้

ซือเย่เจ๋วไม่ได้พูดอะไร

ไม่เพียงแค่จะไม่พบแม่ของเด็กทั้งสองเท่านั้น แต่ยังไม่พบข้อมูลส่วนบุคคลของเจียงเซิงอีกต่างหาก

และบังเอิญว่าเด็กสองคนนั้นแซ่เจียง แต่ผู้หญิงคนเดียวที่เขาเคยสัมผัสคือเจียงเวยคนเดียว...

"ท่านซือครับ ดูเหมือนท่านจะใส่ใจคุณเจียงคนนี้มากนะครับ..." หลัวเชว่อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

ซือเย่เจ๋วเงยหน้าขึ้นมองเขา "ว่างมากเหรอ?"

หลัวเชว่ส่ายหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอยากจะมีชีวิตรอด "ไม่ครับ ผมไม่ได้ว่างขนาดนั้น ผมยุ่งมาก ผมยังทำงานไม่เสร็จ ดังนั้นผมต้องไปก่อนนะครับ"

เขาไม่อยากถูกส่งไปนั่งนับดาวที่ขั้วโลกเหนือ เหมือนพี่ชายอย่างหลัวหู่หรอกนะ...

ช่วงเย็นที่ KTV

เจียงเซิงเดินตามเจียงเวยเข้าไปในห้องส่วนตัว เมื่อคุณหลินเห็นว่าเจียงเวยพาใครสักคนมา เขาก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า "โอ้ มาแล้วเหรอ"

"คุณหลิน ฉันพาน้องสาวมาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับการร่วมมือกับคุณ บนถนนรถติดมาก คุณคงจะไม่รังเกียจใช่ไหมที่ฉันมาสายแบบนี้"

เจียงเวยเริ่มที่จะนั่งข้างเขา

สายตาของคุณหลินจับจ้องไปที่เจียงเซิง เป็นเวลาเพียงหกปีแล้วนับตั้งแต่เขาได้พบเธอครั้งสุดท้าย คุณเจียงคนนี้นั้นสวยขึ้นกว่าเดิมมาก

รูปร่างและใบหน้านี้น่าทึ่งมาก!

เขาอยากรู้เหลือเกินว่าสาวสวยตัวน้อยจากตระกูลเจียงคนนี้จะให้ความรู้สึกอย่างไรจนรอแทบไม่ไหวแล้ว

เมื่อเจียงเวยเห็นแววตาของคุณหลินที่มองเจียงเซิงจนแทบจะถลนออกมาแล้วนั้น ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจขึ้นมา

เจียงเซิงคนนี้เป็นนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เสียจริงๆ ไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนก็สามารถหลอกล่อได้ทั้งนั้น

"สวัสดีครับคุณเจียง ผมชื่อหลินเสียนอี้ ผมรู้จักพ่อของคุณ เราเคยพบกันมาก่อน" คุณหลินเริ่มยื่นมือออกไป

"โอ้ สวัสดีค่ะ" เจียงเซิงดูเย็นชาแต่ก็สุภาพ

หลังจากจับมือของเธอแล้ว หลินเสียนอี้ก็ลังเลไม่อยากจะปล่อย เจียงเซิงขมวดคิ้วและชักมือกลับมา ก่อนจะเดินจากไปและนั่งลง "ฉันได้ยินมาว่าคุณหลินต้องการจัดทำแพลตฟอร์มโฆษณากับไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ใช่ไหมคะ?"