ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 233

"อะไร... แม่หมายถึงอะไร?" เจียงเซิ่นไม่คิดว่าแม่ของเขาจะจ้างทนายความด้วย

"สวัสดีครับ ประธานเจียง ผมคือนายเหอ ซึ่งเป็นทนายความของผู้เฒ่าเจียง ผู้เฒ่าเจียงมอบหมายให้ผมมาที่นี่ ผมมีเอกสารเรื่องสิทธิ์โอนหุ้นไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ คุณลองดูครับ"

เจียงเซิ่นหยุดชะงัก และเมื่อเขาเห็นว่าผู้มีอำนาจในสัญญาโอนหุ้นในมือของเขาเปลี่ยนเป็นเจียงเฮง ใบหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแย่ลง

เพราะคนธรรมดาที่ตาเฉียบแหลมต่างก็มองออกทันทีว่าสัญญาโอนหุ้นนี้เป็นของปลอม และเจียงเซิ่นจะไม่รู้ได้อย่างไร

"ลูกเอ๋ย นายก็เห็นแล้ว ว่าในสัญญาโอนหุ้นนี้เขียนชื่อของเฮงเอ๋อไว้ ดังนั้น ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่จะเกี่ยวอะไรกับเจียงเซิงคนนั้นด้วยล่ะ?"

ผู้เฒ่าเจียงตะคอกอย่างไม่แยแส

หากไม่ใช่วังเยี่ยน ลูกสะใภ้คนโตมาเตือนเธอ นังตัวดีเจียงเซิงคนนั้นคงจะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อรับสิทธิ์การโอนหุ้นในวันนี้ไปแล้ว

ถึงยังไงสัญญาฉบับนี้เป็นลูกชายของเธอมอบออกไปให้ เธอแค่ให้ใครบางคนมาแก้ไขมันสักนิดก็เท่านั้น

เจียงเซิ่นโกรธจนหัวเราะออกมา เขาโกรธที่แม่ของเขากล้าใช้วิธีนี้เพื่อห้ามเขา สิ่งที่น่าตลกคือวิธีที่เธอใช้นั้นมันต่ำทรามและไม่เข้าท่ามาก

ประตูห้องประชุมถูกผลักให้เปิดออกอีกครั้ง

เจียงเซิง ซึ่งสวมชุดสีดำเดินเข้ามาพร้อมกับทนายจ้าว บนข้อมือของเธอสวมสร้อยข้อมือแหวนงูสีเข้มที่เธอออกแบบเอง แม้แต่ต่างหูก็ยังมีรูปทรงงูเพื่อให้เข้ากับสร้อยข้อมือ

ลิปสติกสีสไตล์เรโทรทำให้ใบหน้าอันละเอียดของเธอดูเป็นสามมิติมากขึ้น บรรยายได้แต่คำว่างดงามล่มเมือง

ผู้เฒ่าเจียงและวังเยี่ยนดูถูกเจียงเซิงที่แต่งตัวแบบนี้มาก เมื่อมองดูแล้ว ก็รู้สึกว่าเธอเป็นนังจิ้งจอกที่มีเจตนาไม่ดี!

เมื่อผู้เฒ่าเจียงเห็นทนายจ้าว เธอก็รู้สึกร้อนใจขึ้นมา แต่พอคิดดูว่า ไม่ว่ายังไงเจียงเซิ่นก็เป็นลูกชายของเธอ เธอจึงหายกลัวเลย

"ขอโทษค่ะพ่อ ฉันมาสาย" เจียงเซิงเดินไปหาเจียงเซิ่น และสายตาของเธอจ้องมองไปที่สัญญาโอนหุ้นบนโต๊ะ