ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 237

เจียงเซิงยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

ท่านผู้เฒ่าวางแก้วไวน์ลง สีหน้าของเขาดูจริงจังมากขึ้นและถามว่า "เด็กหญิงดูอ่อนโยนคนนี้ที่สามารถรับตำแหน่งนายหญิงในอนาคตของตระกูลซือได้เหรอ"

คำพูดของท่านผู้เฒ่าทำให้บรรยากาศในนั้นตึงเครียดเล็กน้อย ในสายตาของเขา นายหญิงของตระกูลซือในอนาคตต้องไม่ใช่เด็กหญิงตัวดูอ่อนโยนแบบนี้ เธอต้องมีความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจควบคุมอนอื่นได้

แต่เมื่อเขามองหญิงสาวคนนี้ที่ดูอ่อนแอ แน่นอนว่าเขาต้องเกิดข้อสงสัยเป็นธรรมดา

ซูหลิงโหรวหรี่ตาลง และดูเหมือนได้เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้าของเธอ เธอเข้าใจมาตรฐานของท่านผู้เฒ่าที่เลือกหลานสะใภ้ของเขาอย่างดี อย่างน้อยต้องสามารถช่วยเหลือตระกูลซือ ได้คุ้นเคยเรื่องทั้งหมดของตระกูลซือด้วย

ถึงยังไงตระกูลซือไม่ใช่แค่นักธุรกิจธรรมดาๆ หากเป็นผู้หญิงไร้ความสามารถ เมื่อไป "องค์กรเย่เยี่ยน" และไม่แม้แต่มีอำนาจสั่งงานคนเหล่านั้นด้วยซ้ำ เธอจะรักษาตำแหน่งนายหญิงของตระกูลซือให้มั่งคงได้อย่างไร?

ขนตาของเจียงเซิงสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าเธอต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกซือเย่เจ๋วจับมือแน่นขึ้น และปลอบเธอด้วยสายตาของเขา

"คุณปู่ นั่นมันเป็นเกณฑ์ในการเลือกหลานสะใภ้ของท่าน น่าเสียดายมันไม่เหมาะกับผม ผู้หญิงที่ผมเลือก ไม่ต้องการคุณสมบัติเหล่านั้นครับ"

ซือเย่เจ๋วดูจริงจัง

ซูหลิงโหรวมองดูซือเย่เจ๋วอย่างไม่ละสายตา เขาเอาจริงเหรอ?

คุณท่านซือยิ้ม "พ่อครับ เด็กมีความคิดและรสนิยมของเขา อีกอย่าง ผมก็คิดว่าเซิงเซิงไม่เลวเลยนะ"

"ฮึ นั่นมันแค่ความคิดของพวกนายสองพ่อลูก ฉันแค่อยากถามว่าเธอรู้จักตระกูลซือของเราดีแค่ไหน เพราะเธอไม่ใช่ไม่รู้ว่าการเป็นว่าที่นายหญิงของตระกูลซือหมายความว่าอย่างไร"

การเป็นนายหญิงใน "องค์กรเย่เยี่ยน" ไม่ใช่เรื่องง่าย!