ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 245

ส่วนวังเยี่ยนก็ลุกขึ้นและถ่ายรูปที่เธออยู่สภาพไม่น่ามอง "แกคอยดู ฉันจะส่งภาพน่าอายแบบนี้ให้น้องมามีเลย!"

เมื่อเซียวหลานได้ยินอย่างนั้นก็ตื่นตระหนก เธอก็รีบลุกขึ้นและกอดต้นขาของเธอ "พี่ ฉันสำนึกผิดแล้ว อย่าบอกเซิ่นเลย ขอร้องล่ะ เธอคงไม่ต้องการให้พี่น้องสองคนนั้นมีเรื่องกันเพราะเรื่องของเราใช่ไหม?"

"ถุ้ย แกหาเรื่องใส่ตัวเองชัดๆ เมื่อน้องสามีรู้ว่าผู้หญิงไร้ยางอายอย่างแกอ่อยพี่ชายของเขา ฉันอยากเห็นว่าแกมีหน้าใช้ชีวิตอย่างไร!"

วังเยี่ยนไม่สนใจคำพูดของอีกฝ่ายเลย เธอเตรียมจะส่งรูปภาพ

เมื่อเซียวหลานลุกขึ้นยืนและวิ่งเข้าหาเธอ พยายามดันโทรศัพท์ของเธอออก โทรศัพท์ของวังเยี่ยนหล่นไปที่ประตู ส่วนเธอก็ล้มลงพร้อมกับวังเยี่ยน

ด้วยเสียง "ปัง" หัวของวังเยี่ยนก็กระแทกไปที่มุมโต๊ะ

"คุณพี่ ฉันขอร้องเธอล่ะ ฉันขอร้องเธอจริงๆ มันไม่ใช่ความผิดของฉัน คือว่า..." เมื่อเซียวหลานพูดได้ครึ่งทางก็สังเกตเห็นว่าดวงตาของวังเยี่ยนเบิกกว้าง แต่กลับไม่ขยับอีกเลย

ใบหน้าของเธอค่อยๆ ซีดลง และเธอก็ยื่นมือออกเพื่อเช็คดูการหายใจของเธอ จากนั้นเธอล้มลงกับพื้นด้วยความตื่นตระหนกและปิดปากด้วยความกลัว

ไม่... ไม่มีลมหายใจแล้ว

เจียงเซิงกำลังรับประทานอาหารในโรงอาหารของบริษัท ไม่นานหลังจากที่เธอนั่งลง ก็เห็นร่างหนึ่งปรากฏตัวในโรงอาหารด้วย

ในเวลานี้ พนักงานในโรงอาหารต่างส่งเสียงดังขึ้นมา ช่างเป็นภาพที่เห็นยากจริงๆ ท่านเจ๋วกลับมาทานอาหารที่โรงอาหารของพนักงาน?

หลังจากที่ซือเย่เจ๋วตักอาหารเสร็จ เขาก็เดินไปที่ที่นั่งข้างๆ ของเจียงเซิง และนั่งลง เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วมองไปที่อาหารในจานของเขา

ป้าตักอาหารในโรงอาหารลำเอียงเขามากเกินไปแล้วมั้ง แค่เนื้อหมูจานชุดเดียวก็เยอะขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเขากินแค่ไม่กี่คำนั้น เธอก็หัวเราะออกมา "ซือเย่เจ๋ว ถ้าคุณกินไม่ถูกปากก็อย่าฝืนใจเลย"

ก็จริง ด้วยสถานะของเขา เขาชินกับการกินอาหารรสเลิศมีราคาแพงๆ ดังนั้นเขาย่อมไม่ชินกับการกินอาหารเรียบง่ายแบบนี้