ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 26

อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ปล่อยลูกสาวสองคนของตระกูลเจียงไปอย่างเด็ดขาด อย่างแย่ที่สุดหนึ่งคนในนั้นจะกลับมาในภายหลัง และเขาก็ต้องการทั้งสองคน!

เจียงเวยขัดขืนอยู่ครู่หนึ่ง แต่พบว่าผลของยาออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว และร่างกายของเธอก็อ่อนแรงเกินกว่าจะขยับได้ และเธอก็ทำได้เพียงพิงเขาเท่านั้น

หลินเสียนอี้ทำให้เธอล้มลง "เอาน่า ที่รัก"

...

ในห้องน้ำ

เจียงเซิงคุกเข่าอยู่หน้าห้องน้ำและล้วงคอเพื่อเอาน้ำผลไม้ออกมา เธอยืนขึ้นช้าๆและเอามือพิงผนัง

"ให้ตายเถอะ ถูกวางยาทั้งสองถ้วยเลย!"

ดูเหมือนว่าหลินเสียนอี้ไม่เพียงแต่มีใจที่มุ่งเป้าไปที่เธอเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเจียงเวยด้วย

เหอะ เจียงเวยต้องการทำร้ายเธอ แต่เธอจะไม่ยอมปล่อยให้มันเกิดขึ้น ปล่อยให้เธออยู่ที่นั่นแล้วรับผลที่ตามมาของตัวเองเถอะ!

เจียงเซิงล้างหน้า และในขณะที่จิตสำนึกยังคงชัดเจนอยู่ เธอก็รีบออกจากสถานที่แห่งปัญหาและความผิดพลาดนี้อย่างรวดเร็ว

เจียงเซิงโบกแท็กซี่ข้างถนน แต่แท็กซี่ที่ผ่านไปเพราะทุกคันรับลูกค้าแล้ว

เริ่มเวียนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอเลยนั่งยองๆอยู่ริมถนน

หลัวเชว่ขับรถเข้าไปและเห็นว่าร่างที่นั่งยองๆโบกมืออยู่ริมถนนดูคุ้นเคย เขามองใกล้ ๆ ก่อนจะพูดว่า "นั่นคุณเจียงไม่ใช่เหรอ?"

ซือเย่เจ๋วมองไปและดวงตาของเขามืดลง "หยุดรถ"

หลัวเชว่จอดรถไว้ข้างถนน และซือเย่เจ๋วก็ลงจากรถก่อนจะเดินไปทางเจียงเซิง

ผู้หญิงคนนี้คงเมามากอย่างนั้นสินะ?

"เจียงเซิง..."

เมื่อได้ยินเสียงของใครบางคน เจียงเซิงก็เงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงงและมองตรงไปที่เขา

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแก้มแดงของเธอหรือเปล่า แต่ท่าทางที่มึนเมาของเธอในเวลานี้ดูเย้ายวนใจนิดหน่อยจริงๆ ซือเย่เจ๋วกลืนน้ำลายสองครั้งแล้วดึงเธอขึ้นมาจากพื้น "คุณมานั่งยองๆอยู่ที่นี่ทำไม? ไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย?"

ผู้ชายจะทนได้ยังไงเมื่อเห็นผู้หญิงขี้เมานั่งยองๆอยู่ริมถนน แล้วเธอยังเป็นแบบนี้ด้วย?

เจียงเซิงส่ายหัวอย่างแรงแล้วสะบัดมือออก "อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ปล่อยฉันไว้แบบนี้เถอะ"

เธอหันกลับมาและกำลังจะจากไป แต่ซือเย่เจ๋วก็ดึงเธอกลับมาอีกครั้ง เจียงเซิงทนไม่ไหวจริงๆ ในครั้งนี้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เมื่อมองดูผู้หญิงที่อ่อนโยนในอ้อมแขนของเขา ร่างกายของซือเย่เจ๋วก็ค่อยๆแข็งทื่อ แม้ว่าเจียงเวยจะกอดเขาในคืนนั้นแต่เขาไม่เคยตัวแข็งทื่อขนาดนี้มาก่อน

เขากำลังจะเป็นบ้า

ซือเย่เจ๋วดึงเธอขึ้นจากอ้อมแขนแล้ววางมือบนไหล่ของเธอ "เจียงเซิงคุณอย่าคิดว่า..."

เมื่อเห็นเจียงเซิงกัดนิ้วของตัวเองจนเลือดไหล ซือเย่เจ๋วก็เลิกคิ้วแล้วพูดว่า "คุณบ้าไปแล้วเหรอไง?"

"พาฉันไปโรงพยาบาลหน่อย ขอร้องล่ะ" เสียงของเจียงเซิงเบามาก ทัศนคติที่เย่อหยิ่งก่อนหน้านี้หายไปแล้ว และตอนนี้เธอก็ขอร้องอีกครั้งจริงๆ

บางทีอาจเป็นเพราะเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอ ซือเย่เจ๋วจึงรีบพาเธอขึ้นรถแล้วพูดว่า "ไปโรงพยาบาล"

หลัวเชว่ตกตะลึง แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำตามที่เขาบอก

ที่โรงพยาบาล

เจียงเซิงนอนอยู่บนวอร์ด หลังจากที่พยาบาลฉีดยาให้เธอแล้ว เธอก็หันไปมองชายสองคน อาจเป็นเพราะหลัวเชว่อยู่ใกล้ๆพยาบาลจึงถามว่า"คุณเป็นแฟนของเธอหรือเปล่า"

"หา?" หลัวเชว่ตกตะลึงและมองไปที่ซือเย่เจ๋วด้วยความสับสน

พยาบาลมองดูคดีแล้วพูดว่า "จะให้แฟนกินยากระตุ้นแบบนี้ได้ยังไง ของแบบนี้ก็ต้องยินยอมทั้งสองฝ่ายสิ จะเพิ่มสีสันอะไรก็แล้วแต่ แต่ยาแบบนี้มันไม่ดีต่อร่างกาย"

"ไม่ คือว่า..." ใบหน้าของหลัวเชว่เปลี่ยนเป็นสีแดง เขายังเด็กยังเล็กอยู่เลยนะ! มันทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่บริสุทธิ์!

อย่างไรก็ตาม นางพยาบาลกลับเพิกเฉยและเดินออกไป

เขาหันกลับมาอย่างเสียใจ "ท่านซือ..."

"ออกไปก่อน"

ซือเย่เจ๋วเอ่ยปากไล่เขาออกไป

หลัวเชว่หยุดพูด โอเค เขารีบออกไปทันที

ซือเย่เจ๋วจ้องมองผู้หญิงที่หลับอยู่เป็นเวลานาน แต่เขาไม่ได้มองหน้าเธอให้ดี เมื่อเขาเผชิญหน้ากับเธอก่อนหน้านี้ เธอก็แสดงท่าทีเกรี้ยวกราดให้คนอื่นเห็นมาตลอด