ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 27

เขาไม่เคยคิดเลยว่า ผู้หญิงคนนี้จะดูสงบและอ่อนโยนขณะนอนหลับ

เขาเหลือบมองรอยฟันเปื้อนเลือดบนนิ้วของเธอ เป็นเพราะถูกวางยาจึงใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ตัวเองมีสติงั้นเหรอ?

เธอดูฉลาดมาก แต่ก็ยังถูกคนเอาเปรียบได้งั้นเหรอ?

หากคืนนี้เธอไม่ได้พบเขา หรือถ้าเธอหลบหนีออกมาไม่ทัน ตอนนี้เธอคงจะ...

ทันใดนั้นเจียงเซิงก็ขมวดคิ้วและขนตาของเธอก็สั่นราวกับว่ากำลังฝันร้าย

"ไม่..."

เมื่อได้ยินเธอร้องละเมอ ซือเย่เจ๋วก็โน้มตัวเข้ามาหาเธอ "เจียงเซิง?"

ในความฝัน เจียงเซิงมองเห็นชายคนหนึ่งในคืนนั้นเมื่อหกปีที่แล้วกำลังย่ำยีเธออย่างไม่ไยดี แต่กลับเป็นใบหน้าที่โล่งๆ...

เจียงเซิงลืมตาขึ้นมาและรู้สึกหวาดกลัวทันทีที่เห็นใบหน้าที่ขยายใหญ่ขึ้นตรงหน้าและยกมือขึ้นทันที "โอ๊ย!"

"เพี้ยะ!"

"ท่านครับ เกิดอะไรขึ้น…" เมื่อได้ยินเสียงดังกล่าวหลัวเชว่ก็เปิดประตูแล้วเข้าไป แต่ทันทีที่เขาเห็นรอยตบที่แก้มของซือเย่เจ๋ว เขาก็หันหลังกลับอย่างรวดเร็วและออกไป แล้วปิดประตูอีกครั้ง

ท่านซือโดนทุบตีแล้ว แต่เขาพูดออกไปไม่ได้ ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่อง!

เจียงเซิงสงบลง เมื่อมองดูออร่าที่มืดมนของซือเย่เจ๋ว แล้วก็พูดอย่างช้าๆ "เหอะๆ ใครให้คุณเข้ามาหาเร็วแบบนั้นเล่า ฉันคิดว่าเป็นผีเสียอีก..."

ซือเย่เจ๋วใช้ปลายนิ้วเช็ดความรู้สึกร้อนที่เหลืออยู่บนแก้มแล้วเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ผมพาคุณมาโรงพยาบาล แต่มาตบหน้ากันเป็นการตอบแทนงั้นเหรอ?"

"ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่คะ" เจียงเซิงพูดพร้อมยืดหน้าออกมา "แล้วคุณจะตบฉันกลับไหมล่ะ?"

ซือเย่เจ๋วไม่อยากพูดอีกต่อไป ผู้หญิงคนนี้ตอนนอนดูดีกว่าอีก

"คุณมาทำอะไรที่ KTV" เขาถาม

เจียงเซิงยิ้ม"บอกคุณไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร แม้ว่าฉันจะบอกคุณ แต่คุณคงไม่ดีใจในผลลัพธ์ที่ได้หรอก"

เธอพลิกตัวเอนกายพลางโบกมือ "ฉันจะพักสักหน่อย คนดีแบบคุณกลับไปได้แล้วล่ะ"

ซือเย่เจ๋วอยากจะบีบคอผู้หญิงที่ไร้หัวใจคนนี้ให้ตายเสียจริงๆ

เมื่อสักครู่นี้เขาพาเธอมาส่งที่โรงพยาบาล แต่ตอนนี้กลับถูกเธอไล่ออกไปอย่างงั้นเหรอ?