ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 266

ครูฝึกพยักหน้า

วั่งฉีเดินเข้าไปในภูเขาพร้อมกับเจียงเซิง เธอมองดูเจียงเซิงอย่างกระตือรือร้นและพูดว่า "คุณชื่อเจียงเซิงใช่ไหม ฉันชื่อวั่งฉี ฉันมาค่ายฝึกมาสามปีแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักคุณนะ"

เจียงเซิงก็ส่งรอยยิ้มให้เธออย่างมีมารยาท

วั่งฉีถามอีกครั้ง "คุณมาค่ายฝึกด้วยความสมัครใจหรือเปล่า?"

เจียงเซิงไม่ได้ตอบว่าไม่ใช่ แต่ยิ้ม "ฉันอยากมาทดสอบ"

"อย่างนี้นี่เอง…" วั่งฉีพยักหน้า เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง และไม่พูดอะไรอีก

เมื่อเดินลึกเข้าไปในภูเขา พวกเขาเกือบถูกล้อมรอบด้วยต้นไม้ป่า ยากจะมองเห็นเส้นทาง โดยปกติผู้มาใหม่จะถูกจัดกลุ่มคู่กับสมาชิกเก่าที่เคยฝึกในค่ายฝึก ดังนั้นเมื่อวั่งฉีเสนอว่าอยากจัดกลุ่มกับเธอ เธอก็ไม่ได้สงสัยอะไรเลย

"ค่ายฝึกรวมอยู่อีกไหลไหม?" เจียงเซิงมองไปรอบๆ รู้สึกเหมือนเธอกำลังยิ่งเดินลึกเข้าไปในป่า

วั่งฉีเดินตามหลังเธอ และรีบมองออกไปเมื่อเธอถามคำถาม ก่อนตอบว่า "ไม่ไกลหรอก ใกล้แล้ว อีกประมาณสิบนาที"

เจียงเซิงไม่ได้คิดอะไรมากนัก

แต่เมื่อผ่านไปกว่าสิบนาที เธอก็เดินเตร่อยู่ในป่าโดยไม่เห็นค่ายฝึกรวมเลย นี่ทำให้เธอต้องรู้สึกแปลกใจ

"เราไปผิดทางหรือเปล่า?" เมื่อเจียงเซิงหันกลับมา เธอพบว่าวั่งฉีหายไปแล้ว

เจียงเซิงอึ้งไปฃและมองไปรอบ "วั่งฉี?"

แต่นอกเหนือจากเสียงนกและแมลงร้องแล้ว ไม่มีการตอบสนองต่อเสียงของเธอในป่า

เจียงเซิงมองดูสภาพแวดล้อมโดยรอบและขมวดคิ้ว ตามหลักแล้ว วั่งฉีอยู่ในค่ายฝึกมาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว และคงทราบเส้นทางของค่ายฝึกรวม นอกเสียจะ...

เธอจงใจ

แต่เธอไม่เคยมีเรื่องกับวั่งฉีมาก่อน