"ใช่ค่ะ ครูฝึก เป็นเธอที่มาข่มขู่พวกเราโดยไม่มีเหตุผล แถมเธอยังตบวั่งฉีด้วย ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องที่พวกเราไม่เคยทำ"
พวกเธอคนเยอะ สามารถสลับกันเป็นพยานได้ แน่นอนว่าไม่กลัวเจียงเซิงที่มีแค่ปากเดียวอยู่แล้ว
ขณะที่เจียงเซิงกำลังจะพูดอะไร ครูฝึกก็ตบโต๊ะ: "เอาล่ะ ไม่ต้องอธิบายแล้ว ค่ายฝึกอบรมไม่ใช่ที่ที่เธอควรจะอยู่ ตอนนี้เธอเก็บข้าวของแล้วกลับไปได้แล้ว"
พวกวั่งฉีรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก ต่อให้เธอเก่งแค่ไหนก็ต้องเผชิญหน้ากับจุดจบที่ถูกไล่ออกไปไม่ใช่เหรอ?
เจียงเซิงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน ครูฝึกมองดูเธอแล้วนิ่งอึ้ง "บอกให้เธอกลับไปไม่ใช่เหรอ?"
"ฉันจะไปไม่ได้" เจียงเซิงน้ำเสียงเคร่งขรึม "อีกอย่างพวกเธอทำผิดก่อน ทำไมต้องให้ฉันไป?"
ครูฝึกไม่เคยเจอคนที่ดื้อรั้นแถมไม่ฟังคำสั่งแบบนี้มาก่อน เขาตบโต๊ะด้วยความโมโหแล้วลุกขึ้นยืน: "เจียงเซิง เธออย่ามากเกินไป ที่นี่คือค่ายฝึกอบรม เธอทำผิดกฎฉันมีสิทธิ์ที่จะให้เธอออกไป!"
“ฉันไม่ผิด ฉันไม่ไป” เจียงเซิงสบตาเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
"เธอ..."
"พี่หลี เป็นอะไรเหรอ โมโหมากขนาดนี้เชียว" หลัวหยิงยิ้มแย้มปรากฏตัวที่ห้องทำงาน
ครูฝึกขมวดคิ้ว: “เธอมาได้อย่างไร?”
หลัวหยิงเดินเข้ามาหา แล้วตบไหล่เขาเบา ๆ: "ฉันได้ยินมาว่านักเรียนบางคนฝ่าฝืนกฎของค่ายฝึก อย่างไรก็ต้องฟังคำอธิบายของเธอหน่อย"
ครูฝึกไม่ได้พูดอะไร
หลัวหยิงอยู่ที่ค่ายฝึกฝนนอกจากจะเป็นน้องสาวของหัวหน้าหลัวหู่ และก็เป็นผู้นำสมาชิก "องค์กรเย่เยี่ยน"
พูดอีกอย่างก็คือ นอกจากหัวหน้าหลัวหู่กับหัวหน้าฟู่ที่สามารถควบคุมเธอได้ คนอื่นไม่สามารถควบคุมได้
ดังนั้นหลัวหยิงอยากจะเข้ามายุ่ง เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
"พี่หลัวหยิง เมื่อคืนเจียงเซิงใช้ซ้อมเป็นอาวุธมาข่มขู่พวกเรา แถมเกือบทำร้ายวั่งฉีด้วย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
แอดดดดด....กลับมาลงต่อหน่อยจ้าาาา🤣🤣🤣🤣...
โอ้ยยอยากอ่านต่อทำไมเทกันแล้วละ...
กลับมาลงต่อให้ด้วยนะคะ..อย่าเทกันกลางทางนะคะแอด😁😁...
สู้เพื่อลูกสักครั้งนะพ่อ...
เดาไว้แล้วว่า ต้องมีคนทำลายผลดีเอ็นเอแล้วก็เปลี่ยน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายนางเอกทำเอง5555...
หวังว่าพระเอกจะไม่ตกม้าตายเหมือนเรื่งอื่นๆนะ...