ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 280

การประท้วงของเหอหลงหลงทำให้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีต่างประหลาดใจ

"นึกไม่ถึงว่าจะพบอาวุธแหลมคมติดตัว ทุจริตนี่หน่า"

"จริงด้วย ฉันก็ว่าเธอจะชนะพี่หลงได้อย่างไร?"

วั่งฉีตะโกนบอกครูฝึก: "เจียงเซิงลงมือทำร้ายคนแถมยังทุจริต นี่ไม่นับว่าพี่หลงแพ้ใช่ไหมคะ นี่มันไม่ยุติธรรมชัด ๆ!"

"จริงด้วย!"

วั่งฉีปลุกปั่นคนที่อยู่ข้างกาย ต่อให้บางคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเธอก็คิดว่านี่เป็นการทุจริต

ซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึมจนน่าหวาดกลัว ครูฝึกอยู่ข้างกายก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ในตอนที่จะประกาศคำตัดสิน เจียงเซิงอดกลั้นความเจ็บปวดแล้วกันฟันพูด: "ไม่ทราบว่ากฎการแข่งขันมีการระบุที่แน่ชัดไหมว่าห้ามทำร้ายคน?"

ครูฝึกตกตะลึงและตอบกลับ: "กฎการแข่งขันไม่ได้พูดไว้..."

"ในเมื่อไม่เคยพูดไว้ งั้นมีสิทธิ์อะไรที่ฉันทำร้ายคนนับว่าเป็นความผิดของฉัน?" เจียงเซิงหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด จนถึงตอนนี้ทั่วทั้งแขนยังรู้สึกชาอยู่ ขยับเขยื้อนไม่ได้ด้วยซ้ำ

"แต่เธอใช้แหวนบนมือของเธอทำร้ายฉันจนบาดเจ็บ!" เหอหลงหลงยังคงพูดอย่างไม่ยอมแพ้

เจียงเซิงหัวเราะหึหึแล้วมองไปทางเธอ: "ดังนั้นเธอทำกระดูกข้อต่อแขนของฉันหลุด ฉันสู้กลับไม่ได้เหรอ? ในเมื่อเป็นการทดสอบ ต้องมีช่วงที่บาดเจ็บ ฉันยังอดทนกับความเจ็บปวดจากกล้ามเนื้อและกระดูกได้เลย เธอบาดเจ็บภายนอกเล็กน้อยนับประสาอะไร?"

ในดวงตาของซือเย่เจ๋วเย็นเฉียบราวกับชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ซูหลิงโหรวสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อยู่บนตัวเขา จึงไม่กล้าพูดอะไรมากนัก

เธอจะให้เย่เจ๋วรู้ไม่ได้ว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องเหล่านี้

"แต่ว่าครูฝึก เห็นได้ชัดว่าเธอ......"

วั่งฉียังอยากพูดอะไรอีก แต่หลัวหยิงขัดคำพูดของเธอ: "แพ้ก็คือแพ้ ทั้งสองฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บก็หายกัน ก็แค่ถูกแหวนบาดเองไม่ใช่เหรอ แหวนไม่นับว่าเป็นอาวุธอะไรหรอกนะ สมรรภภาพร่างกายอย่างพวกเธอยังอยากจะสอบไปยังค่ายใหญ่อีกเหรอ?"