ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 281

ติงเมิ่งหลานฟังจบก็รู้สึกวิตกกังวลขึ้นมา จากนั้นมองเธอแล้วพูด: "พี่หลัวหยิง ท่านเจ๋วทำไมต้องอยากพบพี่เจียงเซิง ไม่ใช่ว่าเขาก็คิดว่าพี่เจียงเซิงทุจริตหรอกนะ?"

หลัวหยิงรอยยิ้มเก้กังเล็กน้อย: "ไม่ใช่อยู่แล้ว วางใจเถอะ"

หลัวหยิงพาเจียงเซิงมาถึงที่ห้องทำงาน ผลักประตูออก ก็เห็นซือเย่เจ๋วนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา และหลัวหู่กับซูหลิงโหรวก็อยู่ด้วย

รอให้เจียงเซิงปรากฏตัว ซือเย่เจ๋วก็พูดกับสองคนนั้นอย่างเรียบเฉย: "พวกนายออกไปก่อน"

ในตอนที่ซูหลิงโหรวหันหลัง เธอเหลือบมองเจียงเซิงแล้วถึงหน้าตาเคร่งขรึมเดินออกไป

หลัวหยิงเป็นคนที่ออกไปท้ายสุดก็ปิดประตูห้องทำงานลง ภายในห้องทำงานเหลือเพียงแค่พวกเขาสองคน

"ยืนห่างขนาดนั้นทำไม?" ซือเย่เจ๋วหรี่ตา มือตบตำแหน่งที่อยู่ข้าง ๆ ตัว: "มานั่งนี่"

"ไม่เอา ที่นี่คือค่ายฝึกอบรม คนเยอะแยะ ถูกใครเห็นเขาจะส่งผลไม่ดี" เจียงเซิงปฏิเสธ

ซือเย่เจ๋วเม้มปากบาง สายตามองไปที่ตัวเธอครู่หนึ่ง: "เธอมาเองหรือจะให้ฉันอุ้มเธอมา?"

เจียงเซิง: "..."

เพิ่งเดินมาถึงหน้าโซฟา ซือเย่เจ๋วก็ยื่นมือออกมาโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน เจียงเซิงนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง จากนั้นขัดขืนแล้วพูดขึ้น: "คุณปล่อยฉันนะ......"

"ยังโกรธอยู่เหรอ?" ซือเย่เจ๋วโอบกอดเอวเธอเอาไว้ล็อกเธอไว้ในอ้อมแขน เขาซุกหน้าไปที่ซอกคอของเธอ ในตอนที่พูดมีลมหายใจออกมาทำให้รู้สึกจั๊กจี้: "เรื่องแหวนหยกฉันสืบชัดเจนแล้ว"

"เซิงเซิง แหวนหยกนั้นฉันจะมอบเป็นของขวัญขอโทษให้เธอ เพียงแต่ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเธอชอบอะไร ดังนั้นจึงได้ถามซูหลิงโหรว"

เจียงเซิงก้มตาลง ปากที่เม้มแน่นค่อย ๆ เปิดออก เหมือนไม่พอใจสักเท่าไหร่: "คุณไปถามเธอทำไม?"

"ฉัน......คิดว่าสายตาของพวกผู้หญิงน่าจะไม่แตกต่างกันมากนัก" ซือเย่เจ๋วกลับรู้สึกอึดอัดขึ้นมา

เขาไม่เคยมอบของขวัญให้ผู้หญิงมาก่อน และก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงชอบอะไร ให้เครื่องประดับ ภรรยาตัวน้อยของตัวเองเป็นดีไซน์เนอร์รู้เรื่องเครื่องประดับยิ่งกว่าตัวเอง