ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 290

และในกลุ่มคน เธอเห็นติงเมิ่งหลานที่อยู่ด้วยกันกับวั่งฉี

วั่งฉีเห็นเจียงเซิงที่โดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน จึงยิ้มมุมปากอย่างอดไม่ได้แล้วเดินเข้ามาหาเธอ: "ฉันคิดว่าเธอมีความสามารถอะไรซะอีก มิน่าเธอถึงกล้ากำเริบเสิบสานขนาดนี้ ที่แท้ก็ถือว่ามีท่านเจ๋วอยู่สินะ?"

ติงเมิ่งหลานไม่กล้าสบตากับเจียงเซิง ถึงแม้ข่าวลือนี้เธอไม่ได้เป็นคนแพร่งพรายออกไป แต่เมื่อคืนตอนที่เธอเอ่ยปากถามเจียงเซิงก็ยังเลือกที่จะปิดบังตัวเอง

เจียงเซิงไม่เห็นตัวเองเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ ทำไมเธอยังต้องสนใจอีกล่ะ?

เห็นสายตาของเจียงเซิงมองไปทางติงเมิ่งหลาน วั่งฉีจึงวางมือบนบ่าของติงเมิ่งหลานแล้วยิ้มพูด: "เป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้แม้แต่ติงติงก็ไม่เชื่อเธอแล้ว ในเมื่อผู้หญิงที่มีลูกแล้วแถมยังยั่วผู้ชายไปทั่วแบบเธอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ที่นี่!"

วั่งฉีเพิ่งพูดจบ คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างพากันตกตะลึง

"แม่เจ้า เธอมีลูกแล้วเหรอ?"

"เห็นเธออายุยังน้อย ไม่แน่อาจจะท้องก่อนแต่งก็ได้"

"เดาว่าพ่อของเด็กคงไม่รู้ว่าเป็นใครสินะ!"

เสียงเหน็บแนมดังเข้าหูของเจียงเซิงไม่หยุด ฟังคำซุบซิบนินทาที่เกี่ยวข้องกับเธอจนชินแล้ว เจียงเซิงยังคงหน้านิ่งไม่มีอารมณ์ใด ๆ เรื่องพวกนี้สำหรับเธอแล้วก็แค่อาการคันยุบยิบบนตัวก็เท่านั้น

เนื่องจากไม่ได้ทำให้เจียงเซิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ วั่งฉีกลับโมโหขึ้นมา: "เธอมองฉันทำไม คนมากมายขนาดนี้ต่อว่าเธออยู่ เธอทำไมยังมีหน้าอยู่ที่นี่อีก!"

ทุกคนจับจ้องไปที่ตัวเจียงเซิง เห็นเจียงเซิงยืนกอดอกโดยที่ไม่มีความรู้สึกแล้วพูดอย่างเฉยเมย: "ข่าวลือพวกนี้เธอเป็นคนปล่อยออกมา?"

"ใช่แล้วจะทำไม เธอกล้าพูดว่าตัวเองไม่มีความเกี่ยวข้องกับท่านเจ๋วไหม?"